Μην υποτιμάτε τα δάκρυα!
Κι ούτε να τα φοβάστε όταν τρέχουν.
Πώς νομίζετε ότι γεμίζουν τα ποτάμια;
Πώς γεμίζουν οι στέρνες του Παραδείσου;
Από πού πίνουν νερό οι Άγγελοι;
Με τί ξεπλένει κάθε πρωί ο θεός
το πρόσωπο του;
Μην τα υποτιμάτε λοιπόν ...
Επειδή είναι ο τρόπος μας για να μιλάμε
με τους νεκρούς που αγαπήσαμε.
Τα δάκρυα μας ποτίζουν τα κλειστά
τους βλέφαρα και έτσι μάς βλέπουν.
Έτσι μάς ακούνε οι νεκροί, έτσι μιλάμε
και μ' όσους ζωντανούς είναι νεκροί
για 'μας. Για πάντα.
Μην υποτιμάτε, παρακαλώ, τα δάκρυα!
Γιατί είναι αυτά που ξεχειλίζουν
όλα τα μέσα ποτάμια του κόσμου...
Που κάνουν εύφορες τις ψυχές,
που διατηρούν την υγρασία των σωμάτων
και που φουσκώνουν το σύννεφο
της επιθυμίας. Που πληρώνουν το λύτρο της.
Λύτρο αντί πολλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου