ΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΒΟΜΒΙΔΙΑ.... BEST OF!

 

 Γκράφιτι στο Γκάζι, Μάρτιος 2012

Πίσω κι από την πιο αθώα πολιτική πρόθεση κρύβεται πάντα μια αρκούντως ένοχη σκοπιμότητα.

Όσο εξαιρούμε τον εαυτό μας από το πρόβλημα, τόσο γινόμαστε το χειρότερο τμήμα του προβλήματος

Φαίνεται πως για τους σταρ των ΜΜΕ ισχύει λίγο αλλιώς ο λόγος του Μαρξ: Τη πρώτη φορά εμφανίζονται σαν είδωλα και τη δεύτερη σαν κλόουν.

Από τη χούντα στο Πασόκ και από τα Πασόκ στον Καιάδα. Όπως συνέβη λ.χ. με το Νίκο Μαστοράκη και τώρα με τον Πέτρο Κωστόπουλο ή τον Νταλάρα.

“Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα!” Φοβάμαι πως η βλάσφημη φράση του Χάρρυ Κλυνν είναι ό, τι θα μείνει από τον συμπαθή τραγουδιστή!

Του οποίου πάντως τα τραγούδια μας αρέσουν. Η γυναίκα του μας τη σπάει! Το διαβάσαμε στα Εξάρχεια: “Πεινάς; Φάε το Πασόκο της γειτονιάς σου” ! ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που μαγάρισε ό, τι ακούμπησε (και κυρίως τους ψηφοφόρους του).

Φαντάζομαι πως τώρα ο Γερουλάνος θα δει επιτέλους τον Μπαμπινιώτη ... στο υπουργικό συμβούλιο.

Όποτε βλέπω το Γερουλάνο, αισθάνομαι σαν να μην έχει γίνει ακόμα η Γαλλική Επανάσταση.

Αν θαυμάζω κάτι στ' αδέλφια μας τους ομοφυλόφιλους είναι πως ενώ δεν τίκτουν, πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.

Όνειρο του πολιτικού συστήματος είναι να ξαναβγούμε στις αγορές. Αυτό είναι το όραμα μας ως κοινωνίας. Αντί να γίνουμε κοινωνία από αγορά.


Μέσα από τα υποτιθέμενα πλαστά του Παρθένη, μια κοινωνία ψυχαναλύεται και αποδεικνύεται κάλπικη. Η ιδεολογία του πλαστού ως ύψιστη συνθήκη! Μπορεί μια κοινωνία που αποθεώνει το πλαστό στην πολιτική, την ιδεολογία να αναγνωρίσει το γνήσιο; Θα ήταν αντιφατικό προς την υπόσταση της !

Μετά την Marfin, είναι μοιραίο όσο κι αν δεν το βλέπουν οι μύωπες, κάθε διαδήλωση να καταλήγει σε επίδειξη βίας κράτους και παρακράτους.

Επειδή το ωραίο είναι επαναστατικό κι επειδή αυτή τη στιγμή της απόγνωσης, έχουμε την ομορφιά τόσο ανάγκη όσο έχουμε και την επανάσταση!

Σύντροφοι, αν δεν αλλάξουν όλα, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.

Προσεχώρησαν στην ΔΗΜ.ΑΡ. τα πράσινα τζάνκι Παν Παν, Μπίστης και Μαλέλης, ο Star ποιητής της Πετρούλας. Το ερώτημα είναι πότε θα φύγουν.

Τόσες πολλές μετριότητες δεν μπορούσαν παρά να συγκροτήσουν την υποδειγματική κοινωνία του τέλειου, του απόλυτου πλαστού.

Αφού έχουμε γεμίσει φιλάνθρωπους όπως λέει το Mega γιατί δεν κάνουν και κάτι για την έρημη την πατρίδα;

Τζάμπα μάγκες σε έναν δήθεν τόπο από όπου εξέλειπε το λαϊκό και μας έχει ξεμείνει μόνο η νεοπλουτίλα.

Συμβουλή είναι εκείνο το ενοχλητικό πράγμα που λέγεται από τρίτους σε αυτούς που ήδη το ξέρουν και δεν γουστάρουν καθόλου να το εφαρμόσουν.

Δημοσιογράφος είναι εκείνος που μιλάει σοβαρά για τα πάντα ενώ δε ξέρει τίποτε στα σοβαρά.

Αφίσα στη γωνία Κριεζώτου και Ζαλοκώστα, Απρίλιος 2012

Ο ταλαντούχος κύριος Ριπλέϊ στην Ελλάδα λέγεται Παύλος Τσίμας. Τόσο γοητευτικά αθώος τόσο επικίνδυνα διαπλεκόμενος.

Απ΄ την άλλη πλευρά ο κωφάλαλος Κωστάκης και ο διερμηνέας του, το παιδί Κοττάκης. Η χαρά της αφέλειας και η αποθέωση της κουτοπονηριάς.

Ρε παιδιά, τελικά, ο Χατζηνικολάου και ο Πάριος τα έχουνε; Επειδή κάθε Κυριακή κυκλοφορούν μαζί

Ο τόπος αυτός κάποτε τραγουδούσε Στράτο Διονυσίου. Τώρα (δεν) τραγουδάει Νίκο Ξυδάκη. Παρακμή χειροπιαστή

Μόνο οι τρυφεροί θα αντέξουν. Η τρυφερότητα φτιάχνεται από ατσάλ

Ο χρόνος δεν είναι χρήμα, ο χρόνος είναι κρίμα, γι αυτό ας έχουμε όλοι μια καλή χρονιά γεμάτη από πνεύμα αντίστασης και έρωτα.Αντισταθείτε

Και μην ξεχνάτε: η τέχνη πέθανε, οι καλλιτέχνες έγιναν υπάλληλοι του χρήματος γι αυτό ας απελευθερώσουμε την καθημερινότητά μας. Αμέσως!

Οι τοίχοι των Εξαρχείων το λένε καλά: “Όποιος θέλει ασφάλεια, να γίνει ασφαλίτης”. Αδέλφια εμπρός να θεαματικοποιήσουμε το θέαμα.

Στην Ελλάδα αν και υπάρχουν Αμερικανόφιλοι, Ρωσόφιλοι ή Κινεζόφιλοι, παιχνίδι κάνουν σταθερά οι κιναιδόφιλοι.

Αλλο πράγμα οι Τουπαμάρος και άλλο το πιπί της Μάρως (Νίκος Παπαζόγλου)

Άλλη η Ευρώπη του Ντελόρ και άλλη η Ευρώπη της Μέρκελ.

Μια πεταλουδίτσα είναι η Ελλάδα τελικά. Χτυπάει εδώ τα φτερά της και σείεται το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στη Ν. Υόρκη. Σε ένα πάντως είμαστε τυχεροί: Παρακολουθούμε την Ιστορία να γράφεται ενώπιον μας σε live αναμετάδοση.

Forrest Γ.Α.Π.: Ο άνθρωπος που έλεγε ό, τι του έγραφαν και που σκεφτόταν ό, τι του έλεγε (ο αδελφός του).

Βενιζέλος: Ο άνθρωπος που μιλούσε πιο γρήγορα και από την σκέψη του.

Πολιτικό πρόγραμμα Βενιζέλου: Θα σας αφήσω μισή μερίδα. Πολιτικό πρόγραμμα Πάγκαλου: όλες οι μερίδες δικές μου. Πολιτικό πρόγραμμα Γιωργάκη: Κανό στη Σύμη. (Τι σου κανό μάνα μου)

Είναι φυσικό το ξοφλημένο Σύστημα να αμύνεται με νύχια και με δόντια. Και όσο αμύνεται, τόσο και γελοιοποιείται. Δικαιοσύνη!

Έτσι όπως καταντήσατε τους θεσμούς σαν τα μούτρα σας, είναι μοιραίο να αντιμετωπίζονται σαν "μούτρα" όσοι εκπροσωπούν τους θεσμούς. Τέλεια!

Παρά την υπερπροβολή των ομοφυλοφίλων, πρέπει να συμφωνήσετε κ. Στάθη μου ότι όποιος τον παίρνει δεν είναι και ο Oscar Wilde!

Πώς λέγετε εκείνο το μεγάλο κανάλι που τελειώνει πάντα τις ειδήσεις του με τη κυρία Μαριάννα;

Η εθνική μας σχιζοφρένεια: βρίζουμε τους μπάτσους δολοφόνους και έπειτα διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν έχουμε αστυνομία. Όλα είναι ρόλοι

Ποια είναι η σχέση των αλπινιστών με τους ζητάδες; Οι αλπινιστές ανεβαίνουν στις Άλπεις, οι ζητάδες κάθονται στα Everest.

Κορίτσια, είναι καιρός να ερωτευτείτε χωρίς σκοπιμότητες. Το σεξ κάνει καλό ό, τι και αν λέει η μαμά σας. Είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό.

Αγόρια, πηγαίνετε πλατεία! Έχει κορίτσια που λόγω κρίσης είναι έτοιμες να ερωτευτούν χωρίς κανένα συμφέρον. Επωφεληθείτε!

Μας κυβερνάνε άνθρωποι που ξέρουν τις τιμές όλων των πραγμάτων μα την αξία κανενός. Που δεν έχουν τρόμο Ιστορίας και εξαντλούνται στο παρόν. 

Ανδρέας Λασκαράτος του Θανάση Απάρτη, Ληξούρι, Απρίλιος 2012 

Το δράμα της εποχής: "μεγέθη που δεν αντέχουν το βάρος του ίδιου τους του ονόματος. Που ταυτίζουν τη τιμή με τις τιμές της αγοράς.

Μην εμπιστεύεστε ποτέ τη μοναξιά. Κάτι το πολύ τρομακτικό κρύβεται στα έγκατά της. Απ' την άλλη, μην φοβάστε ποτέ τους φόβους σας

Ο μόνος αληθινός καπιταλισμός είναι εκείνος της Πανσελήνου. Του μόνου ασημένιου νομίσματος που κρατά την αξία του με όρους αιωνιότητας.

Ελπίζω θα πει ζω τη στιγμή και σκέφτομαι την αιωνιότητα.

Είμαστε τόσο τα λάθη όσο κι οι επιτυχίες μας. Μόνο που οι επιτυχίες μας αποξενώνουν απ’ τον κόσμο ενώ τα λάθη όσο μας βυθίζουν στον ομφαλοσκοπισμό, τόσο μας καλυτερεύουν.

Ζούμε υπό καθεστώς κατοχής. Άρα κι η τέχνη, ακόμα και στην πιο ψυχαγωγική εκδοχή της, πρέπει να είναι τρόπος αντίστασης.

Ο τόπος μας, συντηρητικός ως τα όρια του φοβικού. Υποφέρει από τη δυσεντερία της μοντερνιάς και τον τρόμο του κλασικού.

Όσο βαθύτερη η κρίση ενός τόπου τόσο πιο δυσδιάκριτη από χορτάτα βλέμματα και μπουκωμένα μάτια. Ακόμη...

Αφουγκραστείτε τα ελληνικά γύρω σας: Καμένη γλώσσα δεν μπορεί να θρηνήσει επάξια μια καμένη πατρίδα.

Όσο πιο πολύτιμο είναι ένα πράγμα τόσο πιο πολύ βολεύεται –λαμποκοπώντας πάντα- στην εκδοχή του ελάχιστου.

Η τέχνη –κι όχι το κυρίαρχο δήθεν- είναι ο μόνος τρόπος να ζούμε κάπως ευτυχείς την οντολογική μας μελαγχολία.

Η σύγχρονη τέχνη καθώς αποποιείται το βάρος ή την ευθύνη της Ιστορίας μοιάζει με τον εμπρηστή που διεκδικεί ξεδιάντροπα επίδομα πυροπαθούς.

Η σύγχρονη κριτική πάλι μοιάζει με κυβέρνηση που χορηγεί επιδόματα πυροπαθών πρωτίστως σ’ εμπρηστές!

Το σύστημα κατέρρευσε και παρόλα αυτά κάποιοι καλλιτέχνες αρκούνται ακόμη στο να διακοσμούν την πτώση του.

Η εξαθλίωση των εικόνων και η τηλεδημοκρατία συνδέονται με ομφάλιο λώρο. Η τέχνη έχει το χρέος να επιστρέψει στην εικόνα την ηθική της.

Ο καλλιτέχνης είναι εκείνο το πολιτικό ον που, πρέπει να, στρατεύεται αποκλειστικά στο κόμμα της αηδίας.

Ο κόσμος μας βρίσκεται σε κρίση υπαρξιακή. Γι’ αυτό ο καλλιτέχνης δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάει την αγέρωχη ηλιθιότητα των «υπευθύνων».

Όποιος βούλεται να κάνει τέχνη σήμερα, οφείλει πρωτίστως να πενθεί. Και στην έννοια του πένθους δεν υπάρχει τίποτε το μίζερο ή το μακάβριο.

Ο άνθρωπος είναι μηχανή πόνου. Αυτό, όμως, συνιστά και την ύστατη ελπίδα του να παραμείνει άνθρωπος σ' έναν απάνθρωπο κόσμο. 

Ονειρεύομαι μια κοινωνία όπου ο νεοπλουτισμός, ο σταρχιδισμός και η επιδειξιομανία θα αποφεύγονται ως το άκρον άωτον του κιτς και ότι η ατομική αξιοπρέπεια θα υπερτερεί της χυδαίας τσαλαβούτας στο δημόσιο χρήμα.

Δημοσιεύθηκαν στο Twitter @ManosBombista από το Πάσχα 2011 ως σήμερα.