Αλέξανδρος Βασμουλάκης
Salome & Jokanaan
graphite, acrylic, enamel, oil on paper on canvas
95x135cm
Gallery Nosco - 50 Redchurch Street, E2 7DP London
April 12 - April 28 2012
- Είπαμε Τζιμάκο “Τουρκμεντζόγλου”, όχι “Τούρκογλου”!
Παρέστησαν στην εκδήλωση Βενιζέλου για το πολιτισμό οι κάτωθι: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Άννα Καφέτση, Γιάννης Κοντός, Γιάννης Μετζικώφ, Γιώργος Νταλάρας, Πέτρος Μάρκαρης, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Αντώνης Λιάκος, Βλάσης Φρυσίρας. Επαγγελματίες άπαντες του πολιτισμού κάτι περιμένουν αύριο από τον χαρισματικό αρχηγό. Άξιος ο μισθός τους. Τι κρίμα όμως που το κράτος πέθανε. Χαχα...!
Πάντως πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν εκείνοι που δεν παρέστησαν. Και είναι χιλιάδες... παρήγορο.
A propos, τι έγιναν οι έρευνες για το Picasso;
Για τον Βενιζέλο προσωπικά αισθάνομαι απέχθεια και φόβο. Απέχθεια για όσα έχει κάνει στο παρελθόν, για τις μεθόδους που έχει μετέλθει, φόβο για όσα είναι ικανός να διαπράξει στο μέλλον. Επίσης μ' ενοχλούν εξίσου και η οίηση και η ανικανότητά του. Επειδή δεν ξεχνάω πως έχει αποτύχει από όποιον θεσμικό θώκο κι αν πέρασε.
Μου αρκεί που το ξέχασαν όσοι έσπευσαν να χειροκροτήσουν τις απόψεις του για τον ... “Πολιτισμό των Πολιτισμών”!
Φίλτατοι, η παπάρα, έστω κι αν διατυπώνεται με ψιμύθια και έπαρση, πάλι παπάρα παραμένει.
Διαβάζω ανακοινώσεις που θα λάβουν χώρα την επόμενη, δηλαδή τη Μεγάλη Εβδομάδα, και διαπιστώνω ότι η άγνοια και η επαρχιωτίλα εξακολουθούν να θεωρούνται προοδευτική στάση. Παιδιά, λέγεται Μεγάλη Δευτέρα και όχι Δευτέρα. Εκτός κι αν έχετε ξεχάσει τις γιαγιάδες σας όταν σας προειδοποιούσαν “Μεγαλοδευτέρα δεν κάνει να λες κακά λόγια”! Ούτε και ανοησίες, συμπληρώνουμε.
Επειδή πρέπει να κρατηθούμε επειγόντως από κάτι και οι κοινές μας παραδόσεις, το συλλογικό ήθος ως προς το ζην είναι ό, τι πιο συνεκτικό διαθέτουμε αυτή τη στιγμή.
Ονειρεύομαι μια κοινωνία όπου ο νεοπλουτισμός, ο σταρχιδισμός και η επιδειξιομανία θα αποφεύγονται ως το άκρον άωτον του κιτς και ότι η ατομική αξιοπρέπεια θα υπερτερεί της χυδαίας τσαλαβούτας στο δημόσιο χρήμα.
Προσωπικά ονειρεύομαι μια εποχή όπου η μίζα θα προσβάλει τον αποδέκτη της χειρότερα κι από βρισιά. Όπως συνέβαινε με τους παππούδες μας. Γι αυτή τη παράδοση σας μιλάω.
Περισσότερο από τους Γερμανούς που ξαναέρχονται μ' ενοχλούν οι μαυραγορίτες που ξανακάνουν παιχνίδι. Μεταξύ μας, και πότε το σταμάτησαν;
* Ο Μ. Στεφ. είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Όσων Επιμένουν Να Ξύνονται Παρότι Δεν Έχουν Φαγούρα.
τι περίεργο να θεωρώ "τις κοινές μας παραδόσεις" την αιτία τής καταστροφής μας.Ήτοι:ρωμιοσύνη.Ρωμιός=ο σκλαβωμένος Έλληνας.Έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Περίεργο", διότι συμφωνώ με αρκετά απ' όσα καταγράφετε.Αυτό δεν αναιρεί,βέβαια,την εκτίμησή μου...
Η Αρβελέρ δηλαδή τι έχει να περιμένει από τον Βενιζέλο;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσωπικά ονειρεύομαι μια εποχή όπου η μίζα θα προσβάλει τον αποδέκτη της χειρότερα κι από βρισιά. Όπως συνέβαινε με τους παππούδες μας. Γι αυτή τη παράδοση σας μιλάω"
ΑπάντησηΔιαγραφή______________ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ________________
ΑΜΥΚΛΕΣ ΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΓΗ ΤΟΥ ΥΑΚΙΝΘΟΥ
Δοκίμασες ποτέ να ξεχωρίσεις το χωρόχρονο από την ύλη;
Η Διδυμαία είχε καλά τεντώσει τόξο στοχεύοντας τη μαγεία του χάους.
Η έννοια της υπέρτατης δύναμης σε ερωτικό χορό δημιουργίας
και ο Λένιν να μονολογεί ψάλλοντας την αθεϊα
"χρόνος έξω από τα χρονικά πράγματα ίσον Θεός"
Η Δρυς καλά κρατεί τα μυστικά του Δία. Η ροή του χρόνου χρησμοδοτεί στην ασυνέχεια της διάρκειας την ώρα που ο μικρός Διόνυσος κρύβεται στην αγκαλιά του Πατέρα Δία ζητώντας την ανάσταση, δώρο θεϊκό.
Όχι … όχι γι'αυτόν. Οι λιτανείες του πόνου θα ενδυθούν το χιτώνα της κατανόησης καθώς ο Υπερβόρειος οριοθετεί τη νέα αυγή στο άρωμα του Υάκινθου.
Ταξίδι καταμεσής του Απρίλη και ο νους μεταλαμβάνει μέθη ιερή με κοχλιάριο φύλλο της αμπέλου.
Η χαρμολύπη διεισδύει στο μηδέν διαλύοντας τον εφησυχασμό πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου. Καμία τύχη δεν έχει ο γιός του Θανάτου… Φοβάμαι. Το ξίφος της ψυχής χτυπά με σιγουριά το Όμικρον στα δύο το κόβει δημιουργώντας το Ωμέγα.
Τώρα μπορεί να Φως-βαίνει καθώς ο Βαραββάς ανασταίνεται σε Bar-Abba παίρνοντας τη θέση που του ανήκει. Στέλνοντας το Δείμο και το Φόβο για πάντα να κρατούν παρέα τροχιάς στον αρηίφιλο Χρόνο.
Εκεί που η ενοχλητική ματιά του Asaph Hall μιάν Αυγουστιάτικη βραδιά θα παρενοχλεί επίμονα τη θεϊκή αταξία προσπαθώντας μάταια να ορίση τροχιές στο ασυμβίβαστο σύμπαν.
Την ίδια στιγμή η ωροτρόφος Γαία θα καλεί Χάος και Έρωτα Φάνη να υμνήσουν
Ώ γλυκύ μου Έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος; Συντρίβοντας την ερεβώδη νύχτα με την τριαδική Ανάσταση της Μονάδας
Γιατί ο χρόνος ο μοναδικός αποτελείται από τα υπέρτατα αγαθά
παρελθόν παρόν μέλλον
Περιβόλι η ελπίδα και ο νους τρυγητής του θεικού σχεδίου
Πώς να τολμήσεις να ξεδιψάσεις απ' την πηγή της Γνώσης; Πιότερο θα διψάσεις.
Μα τίποτα δεν θα σε τρομάζει γιατί μέσα στην ιερή δίψα θα αγγίξεις ζωή και θάνατο σε μια Ανάσταση που καλά κρυμμένη μέσα σου προορίζεται για σένα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ