Μπίζνες και Σπυρολούης

Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλα αναστήματα. Αφού δεν θα μας σώσει η επανάσταση, ας μας σώσει τουλάχιστον ο Ρομαντισμός!

Αυτό κι αν είναι μπίζνα! Και μπράβο του όποιου την έστησε. Αποδεικνύεται ότι στις κρίσεις μόνο μεγαλουργεί ο (νεο)Έλλην! Αναφέρομαι στο κύπελλο του Σπύρου Λούη και τα σχετικά, εθνικά ρίγη. Το όποιον κύπελλο αποτιμάται κατά την άποψή μου γύρω στα 20.000 – 30.000 ευρώ. Τουλάχιστον τόσο διετίθετο όταν πρωτοβγήκε πριν περίπου ενάμιση χρόνο στην αγορά. Το οποίο όμως εκτιμήθη πρόσφατα στην αγγλική δημοπρασία 150.000 ευρώ. Και το οποίο εντέλει χτυπήθηκε στο απίστευτο ποσό των 600.000 και κάτι ευρώ.! Έτσι είναι. Η Ιστορία στοιχίζει ακριβά κι ακόμα περισσότερο στοιχίζει η σπέκουλα περί την Ιστορία. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για έναν λαό αγραμμάτων που πάντως υπερηφανεύεται για την Ιστορία του (που όμως δεν έχει διαβάσει). Εν ολίγοις τα εθνικά κειμήλια δεν δημοπρατούνται όσο κι αν έχουν ανάγκη οι επίγονοι (ανάξιοι ουσιαστικά των κειμηλίων αυτών. Ας όψεται ο χυδαίος καπιταλισμός). Αν παρά ταύτα, βγουν στην αγορά, τα κειμήλια αυτά αγοράζονται από το κράτος για κάποιο μουσείο σε λογική τιμή. Επ' ουδενί δημοπρατούνται, και μάλιστα στους Christie's, γιατί τότε θα επισυμβεί αυτομάτως σπέκουλα. Όπερ και εγένετο. Έσπευσε, βλέπετε, και ο ανίδεος δήμαρχος Αμαρουσίου, πρωταθλητής στις δημόσιες σχέσεις, να σαλπίσει ... εθνική εκστρατεία. Και ιδού πως φουσκώνουν τα ποσά! Συγκινήθηκαν απ' την άλλη και οι φιλότιμοι πατριώτες του Ιδρύματος Νιάρχου έτσι ώστε ο απόγονος του φτεροπόδαρου μαραθωνοδρόμου Σπύρου Λούη να περάσει το καλύτερο Πάσχα της ζωής του. Καλοφάγωτα! Και να σκεφτεί κανείς χωρίς να τρέξει καθόλου!

Υ.Γ. Στη χώρα αυτή τα κειμήλια δεν έχουν τύχη. Σε αντίθεση με όσους τα διαχειρίζονται. Θυμηθείτε τον Picasso, την προσφορά στον αγωνιζόμενο Ελληνικό λαό, τη διαρκώς ευτυχισμένη κ. Πλάκα και το πόρισμα-καταπέλτη του Λέανδρου Ρακιντζή. Αν πάλι ρωτάτε για την ΕΔΕ του υπουργείου Πολιτισμού, θα περιμένετε πολύ καιρό ακόμη για το πόρισμά του. Είπαμε: λεφτά υπάρχουν. Και υπομονή επίσης. Τι να σου κάνουν και τα αριστερά κόμματα; Θα υπέβαλλαν επερώτηση αλλά είναι η Βουλή κλειστή. Και το κυριότερο ... Αριστεροί αληθινά γνώστες πολιτισμού και αληθινά ευαίσθητοι στη τέχνη σαν τον Φίλιππο Ηλιού, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τον Ανδρέα Λεντάκη, δεν ζουν πια. Καλύτερα γι' αυτούς, χειρότερα για μας. 

Υ.Γ. 2. Συγχωρέστε με άλλα έχω μιαν ενστικτώδη απέχθεια τόσο προς τα οικογενειακά κειμήλια όσο και προς τους ιδιοκτήτες τους. Κυρίως γι' αυτό. Επειδή το ιερό, το ιδιωτικό και το οικογενειακό ταυτίζονται εξευτελιζόμενα με την ιδιοκτησία. Από την εποχή που δούλευα στη Πινακοθήκη δεν περνούσε εβδομάδα που να μην εμφανίσει κάποιος ευτυχής ιδιοκτήτης που να ζητήσει πληροφορίες για κάποιο οικογενειακό κειμήλιο. Τι μ' ενοχλεί; Μ' ενοχλεί το ότι η μισή Ελλάδα πιστεύει πως κρύβεται ένας θησαυρός στο σεντούκι της γιαγιάς κι αυτόν τον θησαυρό θέλει αμέσως να το ξεπουλήσει! Εύγλωττη απόδειξη των χαλαρών έως ανύπαρκτων σχέσεων που έχουμε με τη μνήμη και τη παράδοση παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα.