Τραγούδι που δεν τραγουδήθηκε

 

 

Κάθε βράδυ πόσο σε σκέφτομαι  

επειδή κάθε, μα κάθε νύχτα

δεν φεύγεις από το μυαλό μου

αφού όλη, μα όλη την μέρα

ζείς σταθερά μες στην καρδιά μου - και λίγο περισσότερο.

Τόσο που πονάει το μυαλό μου

απο τον αχόρταγο έρωτα. Και πονάνε τα σπλάχνα μου από την απώλεια. Ζώντας και μη ζώντας μακριά σου. 

 

Επειδή έρωτας καίει και τον αέρα που αναπνέω αφού τον έχεις κι εσύ κρατήσει κάποτε στο στήθος σου. Αυτό το στήθος που έκαιγε στα χέρια μου καίγοντας με. Έρωτας είναι οι εικόνες του ανομολόγητου, του ανείδωτου

που σου μοιάζουν όλο και περισσότερο, όλο και πιο βασανιστικά. 

Έρωτας είναι αυτή η νύχτα της οδύνης, των δακρύων, της ήττας 

που σε θυμίζει όλο και πιο πολύ.

Έρωτας είναι η σκοτεινιά που έχουν τα μάτια σου λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Τόση σκοτεινιά  όταν τα σύννεφα κρύβουν το τρομερό μάτι της Νύχτας, την Πανσέληνο του αίματος. 

Έρωτας είναι η διάτονη μουσική της φωνής σου τότε που όλα τα πλάσματα του κόσμου έχουν  σωπάσει για να ακουστείς εσύ. 

Έρωτας είναι εκείνη η αγριεμένη θάλασσα που φουρτουνιάζει φορές φορές στο βλέμμα σου. Και βουλιάζει έτσι τα καράβια και έτσι τις προσμονές.

Τόσο που κατάφερες να γίνεις απαραίτητη σε κάθε μελλοντικό μου όνειρο. Αλίμονο και σε κάθε παροντικό  εφιάλτη. 

Φωτογραφία : Δεν είναι το πρώτο φιλί το πιο δύσκολο. Είναι το τελευταίο.