Δημήτρης Λουζικιώτης – Αναστενάρια

Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 22 Νοεμβρίου και ώρα 7:30μ.μ. στο κτήριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, πεζοδρόμος Ερμού 134, πλατεία Ασωμάτων. Διάρκεια έκθεσης ως 30 /11.

 Το δράμα με τη φωτογραφία είναι ότι συχνά εξαντλείται στο ορατό. Καταφάσκει δηλαδή στο προφανές και φωταγωγεί το αυτονόητο. Πρόκειται για εκείνο το δράμα των μορφών που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα από την παραστατική ζωγραφική και το νατουραλιστικό θέατρο αλλά που τώρα καταδυναστεύει εκτός των άλλων το σινεμά, την βιντεο-αρτ ή τις εικόνες των μήντια. Η τέχνη όμως ζωοποιείται όταν αποκολλάται από την κοινοτοπία. Όταν φτάνει απ' το ορατό στο αόρατο, όταν περισσότερο υπαινίσσεται και λιγότερο αναπαριστά. Όταν, τέλος, ακραγγίζει το ιερό, ψηλαφεί το αίνιγμα και δεν φοβάται το τρομερό. Τέχνη είναι με άλλα λόγια εκείνη η μεταφυσική που όμως φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια και το θαύμα που δεν χρειάζεται έναν θεό για να επιφανεί.

Σε αυτό το δρόμο κινούνται οι εξαιρετικές φωτογραφίες του Δημήτρη Λουσικιώτη. Θέμα τους είναι τα Αναστενάρια και οι βακχεύοντες χριστιανοί με τις εικόνες των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στα χέρια. Η προετοιμασία της ιεροτελεστίας, η κορύφωση της δοκιμασίας, η απο-θέωση. Τα κάρβουνα που καίνε σαν μάτια, οι ψυχές που καίνε σαν κάρβουνα. Πρόκειται βέβαια για εκείνες τις ψυχές που εμπιστεύονται ακόμη και το ένστικτο και τη παράδοση σε μιαν εποχή που έχει απαξιώσει την παράδοση και απομείωσε την ποιητική των ενστίκτων. Που μεταμόρφωσε τον ορθολογισμό από εργαλείο και πυξίδα σε γκλομπ του αστυφύλακα που στέκει στη γωνία.

Ο Δημήτης Λουζικιώτης δημιουργεί ευκρινείς και πυκνές εικόνες που φλερτάρουν το σινεμά και που λένε ιστορίες για τα πρόσωπα, την πίστη ή το φόβο τους και για την υπέρβαση που δικαιούται ο καθένας αφήνοντας στον θεατή το προνόμιο να μαντέψει το τέλος όλων αυτών. Ανήσυχες οπτικές γωνίες, αιφνίδια instantanés, πανοραμικές όψεις, λεπτομέρειες εκφράσεων, το στιγμιαίο που φιλοδοξεί να γίνει αιώνιο, ο τρόμος του κενού και το χρώμα ως αποκάλυψη. Σπουδαία πράγματα δηλαδή για μιαν εποχή που θεωρεί σπουδαίο το σοβαροφανές και που φοβάται ό, τι ακριβώς αγνοεί. Σπουδαία πράγματα, τέλος, για όσους ακόμα επιμένουν να πιστεύουν σε εκείνα που δεν φαίνονται κι όμως υπάρχουν...

20/10/2014