Χτές 17/12 στη στήλη του στα "Νέα", ο γνωστός μυθιστοριογράφος Γιώργος Παπαχρήστος ασχολήθηκε ακόμα μια φορά με την "Αυγή" και με ένα κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στις 16/12 ως επιστολή. Αφού ο δαιμόνιος ρεπόρτερ αναρωτήθηκε αν ο Μάνος Στεφανίδης είναι όντως ο γνωστός Μάνος Στεφανίδης (sic) και όχι ένα ψευδώνυμο από αυτά που χρησιμοποιούν οι κομμουνιστές όταν θέλουν να κριτικάρουν την ηγεσία τους (sic), έπειτα κατέληξε πως "κοιτάξτε τι του γράφουν του Αλέξη οι ίδιοι οι σύντροφοί του." Α, τελείωσε το πόνημά του και με ένα παραπονάκι! "Εμένα όμως η "Αυγή" δε μου δημοσιεύει τις επιστολές, σνίφ!"
Κι εμένα κύριε Γιώργο μου με έχει κομμένο ο ΔΟΛ εδώ και τριάντα χρόνια, όπως και η "Καθημερινή" αργότερα αλλά και η "Εφημερίδα των Συντακτών" πιο πρόσφατα λόγω Κων. Τσουκαλά, του άλλοτε υπασπιστή του Βενιζέλου, αλλά δεν κάνω έτσι. Πληρώνω ακόμα τα χρέη του "Αντί" από εποχής Σημίτη. Τα έχουν αυτά οι συγγραφείς. Όμως κι εσύ, κυρ Γιώργο, είσαι πιο δόλιος και από το δόλιο τον ΔΟΛ, με το συμπάθιο. Απομονώνεις σταλινικά μια φράση από ένα μεγάλο κείμενο και βγάζεις εκείνα τα συμπεράσματα που με νύχια και με δόντια, χρόνια τώρα, υπερασπίζονται τα αφεντικά σου. Λίγο πριν το τέλος του παραμυθιού τους... Αναδεικνύεσαι έτσι σε μάστορα της μυθοπλασίας!
Εμείς στην Αριστερά πάντως δεν φοβόμαστε τη κριτική, κάνουμε συχνά σκληρό διάλογο και μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άτσαλα μερικές φορές ή αρχαϊκά, υπερασπίζεται μια ορθή πολιτική που αφορά στην κρίση που σοβεί υπόγεια σε όλη την Ευρώπη. Και βέβαια απ´ την κρίση αυτή δεν μπορεί να μας βγάλει το πολιτικοοικονομικό και το μηντιακό σύστημα που μας οδήγησε στη κρίση. Οι κυβερνήσεις που επί χρόνια υπερασπίστηκε ο ΔΟΛ, οδήγησαν την Ελλάδα στο παρόν άθλιο τέλμα ενώ μέχρι σήμερα κοροϊδεύουν και τους Ευρωπαίους εταίρους με ανύπαρκτες μεταρρυθμίσεις προσπαθώντας να κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμα και αναπαράγοντας τους αποτυχημένους εαυτούς τους.
Το ισχύον μοντέλο έχει χρεοκοπήσει δραματικά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το βλέπουν οι πάντες, ακόμα και οι πιο σκληροί νεοφιλελεύθεροι. Εκτός από τον κυρ Σταύρο, τον στυλοβάτη του ancien régime. Η προοδευτική Αριστερά, παρ´ όλες τις αδυναμίες ή τις αμετροέπειές της, είναι η μόνη ελπίδα σε έναν τόπο στον οποίο τα αφεντικά του κ. Παπαχρήστου υπονόμευσαν κάθε ελπίδα...
Ψευδώνυμο: Μάνος Στεφανίδης
Κύριε Στεφανίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω καμία σχέση με κανένα κόμμα, δημοσιογράφο και οτιδήποτε συστηματικό. Είμαι ένας απλός πολίτης.
Απορώ που εσείς κομματικοποιείστε - ασχέτως αν αναφέρετε και τα αρνητικά του χώρου σας. Ίσως στο δικό σας περιβάλλον να σας θαυμάζουν περισσότερο έτσι.
Έχω όμως την εξής απορία: "το πολιτικοοικονομικό και το μηντιακό σύστημα που μας οδήγησε στη κρίση" δε μας οδηγεί και στον ΣΥΡΙΖΑ ή στους δήθεν "αντιπάλους του", όπως μας οδήγησε και σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις?
Και εξηγώ:
Η έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων και πραγματοποιήσιμων σχεδίων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τους πολίτες να δουν την υπάρχουσα συγκυβέρνηση ως την πιο ασφαλή επιλογή?
Γιατί να μην υποθέσω οτι παίζουν όλοι ένα θέατρο με εξ αρχής μοιρασμένους ρόλους?
Στις εκλογές συμμετείχαν περίπου 40 κόμματα. Στα 30 μη προβεβλημμένα μετείχαν πολλοί άνθρωποι αξιόλογοι και αξιοπρεπείς, αλλά κυρίως έχοντες την κοινή λογική - εξαφανισμένο προσόν στους 300 -. Αυτό μόνο ερευνώντας κάποιος τα ίδια τα κόμματα στο διαδίκτυο μπορούσε να το διαπιστώσει. Πώς εξηγείτε εσείς οτι στα ΜΜΕ προβάλλονται ολημερής και ολόχρονα μόνο τα γνωστά 5 - 10 αντιπαθή και κατώτερα των προτιμήσεων του κόσμου κόμματα? Και πώς είναι δυνατόν να ψηφίσουν οι πολίτες ανθρώπους που ούτε καν έχουν έχουν δει ή ακούσει ποτέ, όταν από την άλλη έχουν στα χέρια τους ψηφοδέλτια με ονόματα ανθρώπων που τους φαίνονται οικείοι σαν οικογένεια αφού τους βλέπουν στο χαζοκούτι κάθε μέρα ακόμα κι αν τους αντιπαθούν? Άλλωστε και στις οικογένειες υπάρχουν αντιπάθειες.
Εγώ μία εξήγηση βλέπω:
Και η συγκυβέρνηση στο κόλπο και ο ΣΥΡΙΖΑ στο κόλπο και όλοι οι υπόλοιποι που παρελαύνουν καθημερινά στο σαλόνι μας, στο κόλπο!
Γι' αυτό δε χρειάζεται να αγωνιούμε. Ό,τι θέλουν να κάνουν θα το κάνουν.
Ξέρουν αυτοί...