Νεότερα στοιχεία περί της Εγέρσεως του Λαζάρου

Νεότερα στοιχεία περί της Εγέρσεως του Λαζάρου

στην Ντόρα Λεοντοπούλου

Ο Χριστός, μέγας καλλιτέχνης, ανασύρει τον Λάζαρο από τον Άδη. Νομίζει ότι έτσι θα τον ευεργετήσει. Φοράει καπέλο για να μην τον αναγνωρίσουν οι Φαρισαίοι, πράγμα που, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, ήταν απολύτως μάταιο και πιστεύει τυφλός από ματαιοδοξία ότι τα θαύματα μπορούν έστω και κατ' ελάχιστον να αλλάξουν τη μοίρα των ανθρώπων.

Προσέξτε, εν προκειμένω, πόσο αιφνιδιασμένος φαίνεται ο Λάζαρος από το, όντως, αιφνίδιο φως. Τα γυαλιά ηλίου που του προμήθευσε εγκαίρως ο Μιχαήλ, Αρχάγγελος του θανάτου και ειδικός των σκιών, δεν μπορούν να τον προστατεύσουν. Εξάλλου οι πάντες γνωρίζουν ότι η ζωγραφική γίνεται με την παρθενογένεση του φωτός μέσα από τα ιζήματα του σκότους. Κι ότι το φως απλώς αποκαλύπτει ή και εκθέτει, ενώ η σκιά βαθιά παρηγορεί.

ΥΓ. Άσχετο: Σε κάποιες γυναίκες ο οργασμός, συνήθως μεγάλες ή στερημένες, μοιάζει με ρόγχο θανάτου. Ακριβώς όπως κι άλλες κλαίνε γοερά τη στιγμή της κορύφωσης. Εις ανάμνησιν των δακρύων της Μαρίας και Μάρθας, των αδελφών του Λαζάρου. Και μάλιστα αυτά τα ολόπικρα που έχυσαν μετά την έγερση του.

Επειδή, κατά βάθος κι αυτό το ξέρουν ασυνείδητα οι συνουσιαζόμενοι, κάθε ερωτική επαφή είναι συγχρόνως κι ένα μνημόσυνο. Ένας θρήνος για τους χαμένους έρωτες. Όσους έληξαν άδοξα. Δηλαδή όλους. Ένα έρημο επιτύμβιο ζωής πάνω στη μαύρη, παχύρρευστη ράχη του Αχέροντα.

 Κι ίσως γι' αυτό ορισμένα είδη κολεοπτέρων στον Αμαζόνιο - ο οποίος, ως γνωστόν, πηγάζει από την Αχερουσία λίμνη - αντί σπέρματος συμβολικά εκχέουν δάκρυ. Τις αγονιμοποίητες σταγόνες των οποίων δακρύων συγκεντρώνουν χερουβείμ, ζεστές ακόμη και με όλες τις μυρωδιές της οχείας, τις μεταφέρουν στις διάφανες παλάμες τους αργά το βράδυ και γεμίζουν ακαριαία ειδική στέρνα του παραδείσου. Ώστε το πρωί, αχάραγα, να έχει ο Σαβαώθ νερό αρκετό για να νίψει το πρόσωπο Του. 

Αν όμως επισυμβεί οποιαδήποτε στέρηση, επειδή η στέρηση του Θεού είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τη στέρηση των ανθρώπων, τότε επέρχονται όλεθροι και συμφορές. Πύρινες λαίλαπες, βροχές μετεωριτών και σεισμοί που ανεβάζουν τη στάθμη των θαλασσών έως και δώδεκα μέτρα. Τότε θεριεύει η γέεννα πυρός στο στερέωμα, οι ωκεανοί κοχλάζουν και δεν υπάρχει υγρό, ούτε καν δρόσος πρωινή, ώστε να την ανακόψει... 

Ο καημένος πάλι ο Λάζαρος, χαμένος έτσι κι αλλιώς, αφελής και ευκολόπιστος στις υποσχέσεις και τα τρικ του πρώτου τυχόν θαυματοποιού, δεν έφταιξε καθόλου εκτός μόνο της ανεκδιήγητης, της ξεδιάντροπης θνητότητας του.

(Ζωγραφική Βασίλη Πέρρου)