Τσίπ(ρ)α επάνω τους!

Το θηρίο είναι εδώ. Κι ο μικρός όμως επίσης! Ξεδοντιασμένο, γελοιοποιημένο, εκτεθειμένο, απ' όλες τις πάντες το θηρίο, πλην όμως παντοδύναμο. Εφόσον το τρέφει ο αρχέγονος φόβος του πλήθους. Ανθρωπάκια ξέπνοα, παρά τις ακαδημαϊκές τηβέννους και τους υπουργικούς θώκους, κοιτάνε το άθλιο θηρίο όπως κείτεται στο κλουβί του με τη γλώσσα έξω και τρέμουνε ακόμη. Και βρέχουνε τα πανάκριβα Calvin Klein εσώρουχά τους. Παιδιά, αυτοί καταρρέουν σύγκορμοι, μπήκαμε ήδη σε άλλη εποχή, κι ακόμη φοβούνται το θηρίο με τους ΔΟΛ-ιους θηριοδαμαστές του, τα φαραωνικά μέγαρα με τους υπόγειους τάφους-όπερες, τα μικρομέγαλα κανάλια και τους (τις) σοβαροφανείς δημοσιογράφους τους, που όμως τρέμουν κι αυτοί όσο κι αν υποκρίνονται (pretender) το αντίθετο. Και υποκριτέντερ και τρέμηδες δηλαδή. Ποιος ασκεί, πραγματικά, την εξουσία διερωτώμαι. Είναι ασφαλώς Δημοσιογράφος -οι πολιτικοί υπηρεσίας εξαίρεσαν εαυτούς εκουσίως απ' το άθλημα-, αλλά ποιος; Οταν ήμουν πιο μικρός, πίστευα ότι μας κυβερνούσε ο δημοσιογράφος Θοδωρής και ένιωθα ασφαλής. Τον έβλεπα πόσο έμοιαζε με τα γυαλάκια του στον Χατζησαρίπολο, και αντιλαμβανόμουν πόσο επάξια εκφράζει το πρότυπο γαμπρού που κάθε μαμά θα ήθελε για την κόρη της. Επειτα όμως είδα τη Μάρα στο γυαλί και αντελήφθην ότι δεν υπάρχει τέλειος γάμος και ότι άλλο πράγμα οι φαντασιώσεις των μητέρων και άλλο η πραγματικότης που βιώνουν οι θυγατέρες και οι γαμβροί. Ασχετο: Ολα, τελικώς, για ένα κωλόσπιτο γίνονται. Και για μια πισίνα. Είμεθα λαός των πισινών.

Μας έλκει η υγρασία, η χαβούζα, το τέλμα. Υγρό να 'ναι κι ας είναι και οχετός. Κάτι ανάλογο υποτονθόρισε ο κ. Ζαχόπουλος στην καθυστερημένη χαρά του και τον κατάπιε ο φωταγωγός. Ο οχετός της (παρα)εξουσίας.

Αν όμως δεν ασκεί την εξουσία ο κ. Θοδωρής που έχει προσβάσεις σε άπαντα τα εκδοτικά κέντρα (κι απόκεντρα), τότε ποιος; Μάλλον, λέω τώρα, η φυλή των Κιμάκη με την τηλε-μονοκρατορία της και με τον Θέμο που έχει, τόσο θλιμμένη έκφραση όταν βγαίνει στο γυαλί ώστε είναι να τον λυπάσαι. Πάνε πια εκείνες οι εποχές που χαμογελούσε ολοστρόγγυλος συνομιλώντας με τη δεσποινίδα Θέλξη ή την κυρία Λουκά και λέγοντας πανέξυπνα, ρατσιστικά, ανέκδοτα. Τώρα συνομιλεί με κάτι αντιπαθητικούς τύπους-ανακριτές κι έχει απολέσει το κέφι του. Οπως εξάλλου και ο πρωθυπουργός της χώρας. Κι έπειτα λένε ότι οι κατά ευτραφείς -ή enveloppé κατά Οβελίξ- είναι εύθυμοι τύποι. Λάθος, φίλτατοι! Αν όμως πάλι δεν κυβερνάει ο κατηφής Θέμος ούτε ο κατηφές Τέρενς ούτε ο στραπατσαρισθείς Μάκης, ο Ασυμβίβαστος οπτικοηχοκαταγραφέας -αυτός θα πρέπει να καταγράφει ακόμα και τη μάνα του την ίδια-, τότε ποιος; Ποιος χαίρεται τις χαρές της εξουσίας και χαμογελάει ξαπλωμένος στον θρόνο του; Πάντως δεν μου φαίνεται να μας κυβερνάει η δημοσιογράφος κ. Καραμανλή της ΝΕΤ. Εσείς πάλι τι νομίζετε;

ΥΓ.1. Γι' αυτό σας λέω. Αφήστε το χαμόγελο του Τσίπρα ν' ανθίσει αφού δεν υπάρχει ανατροπή χωρίς ρίσκο. Ας δώσουμε χώρο σε νέα πρόσωπα, που θα μας επιτρέψουν, σ' όλην αυτή τη μελαγχολική παρακμή, να χαμογελάσουμε. Μακριά από τους επαγγελματίες της Δεξιάς αλλά και της Αριστεράς. Τους «πεπειραμένους», τους «πολιτικά ώριμους». Ολους αυτούς που συχνάζουν στον Μάκη δίνοντάς του προοδευτικό άλλοθι και που έχουν κάνει την Κουμουνδούρου το βασίλειο της Συντήρησης. Εκτός κι αν πιστεύετε ότι η υστερική φοβία για το, όποιο, καινούργιο κατοικοεδρεύουν αποκλειστικά στου Μαξίμου. Οι μόνοι που μπορεί να φοβηθούν για το στοίχημα Τσίπρα είναι όσοι ονειρεύονται, άνευ τσίπας, νέα πολιτικά σχήματα, με τα ίδια όμως, σαπισμένα από την υγρασία, υλικά. Κι ενώ το μέλλον είναι εδώ και η συγκυρία μοναδική, αλληθωρίζουν προς την πλευρά (παρα)μιλούντων ομίλων. Ποιος φοβάται πια το θηρίο πλην εκείνων που έχουν ταυτιστεί με τη μοίρα του;

ΥΓ.2. Με τρομάζει η κ. Κανέλλη γιατί εμφανίζεται πάντα εξοργισμένη στα όρια της συμφόρησης! Και πάντα αγέλαστη. Λες και Αριστερά ή Επανάσταση δεν συνυπάρχουν με το χαμόγελο. Κι η χαρά της ζωής εξορίζεται απ' τη συνείδηση των αγωνιστών. Εκτός κι αν η ξινή έκφραση ταιριάζει στους κομμουνιστές όπως και στους επαγγελματίες χριστιανούς. Ασχέτως του ότι οι πρώτοι χριστιανοί -και οι παλιοί Αριστεροί- πήγαιναν στα θηρία χαμογελώντας.

ΥΓ.3. Με πολιτική ευστροφία ο κ. Λιάπης έστειλε την κ. Καφέτση στο ΕΜΣΤ για μία 15ετία όπως και ο κ. Σφουγγαράκης νομιμοποίησε για 20 χρόνια την κ. Πλάκα στην Πινακοθήκη. Βάζοντας ταφόπλακα και μη προκηρύσσοντας τις θέσεις ώστε να λειτουργήσει στοιχειώδης αξιοκρατία. Βλέπετε, υπάρχει και το... θηρίο! Μετά την επιστολή Βαρώτσου πάντως ο Ανακριτής ερευνά εσπευσμένως έργα και ημέρες Megaronεργολάβων.

Ο Μ. Στεφανίδης είναι (μέλλων) ηγέτης του ΠΟΠ (Προβληματικού Ομίλου Προβληματισμού)