Μενάνδρου και Ανάνδρου (γωνία)

Via Crucis, οδός του μαρτυρίου ονομάζεται στην Ιερουσαλήμ ο δρόμος τον οποίο ακολούθησε ο Χριστός, σύμφωνα με την παράδοση, για να φτάσει στον Γολγοθά. Τον λεγόμενο και Κρανίου Τόπο. Στην Αθήνα η Via Crucis αρχίζει από την Ομόνοια και μέσω Αθηνάς, Ευριπίδου και Μενάνδρου κορυφώνεται στου Ψυρρή, με διαφυγές προς τα Εξάρχεια ή την πλατεία Βάθη. Εκεί κατοικούν τα παιδιά ενός άλλου θεού, οι πολίτες μιας πολιτείας που αργεί ή κωφεύει. Τα άσαρκα κρανία που δεν έχουν τόπο για να ησυχάσουν αλλά σέρνονται ίδιες σκιές και κουρνιάζουν στα πεζοδρόμια ή τις εισόδους των πολυκατοικιών, δημιουργώντας όχληση στους ενοίκους. Είναι πουλιά με σπασμένες φτερούγες που, παρ’ όλα αυτά, βιάζονται να αποδημήσουν. Και αποδημούν. Στο πουθενά, βέβαια. Δύο βήματα από πολύβουες λεωφόρους, πολυτελή κέντρα διασκεδάσεως - αφού η άνευ όρων, η συνεχής διασκέδαση είναι το εθνικό μας χόμπι -, γραφεία κομμάτων ή πολιτικών, ιδρύματα υγείας και πρόνοιας, ναούς, κατοικίες επισκόπων ή γνωστών διά του Τύπου φιλανθρώπων, τα Ελληνόπουλα πουλάνε τη ζωή τους και πουλιούνται αβοήθητα για μια δόση. Ιδού η πιο βαθιά, η πιο μακάβρια κρίση που ταλανίζει τον τόπο και εμείς ασχολούμαστε με Περικλέτους της εξουσίας και Φασουλήδες και Ψιψινάκηδες του θεάματος. Με το αν μπορεί τώρα να επιστρέψει η κ. Μάρα στο τηλεστασίδι της ή δεν τη χρειάζεται πλέον ο νεόκοπός της προστάτης. Στην επικράτεια των μετρίων το μέτρο είναι είδος εν ανεπαρκεία και χρησιμοποιείται επιλεκτικά. Εν ολίγοις έχουμε αποτύχει οικτρά και ως πολιτεία και ως κοινωνία και ως εκπαιδευτικό σύστημα. Κυρίως, όμως, έχουμε αποτύχει ως γονείς. Επειδή είναι αδιανόητο σε μια εποχή ευμάρειας και υψηλού βιοτικού επιπέδου - κι ας λένε ό,τι θέλουν οι οργανωμένες μειοψηφίες- οι στρατιές των σκιών να αυξάνονται εφιαλτικά. Κι οι πάντες να καμώνονται πως δεν συμβαίνει τίποτα ή να αρκούνται σε θλιβερά ημίμετρα. Κι ας υπονομεύεται σταθερά η ικμάδα, δηλαδή τα εύθραυστα κλωνάρια, η νεολαία της πατρίδας, προς την οποία προσφέρουμε επίσημα μιαν αλυσιτελή και προβληματική παιδεία και «ανεπίσημα» τον παράδεισο των παραισθησιογόνων. Μέσα από τον οποίο διακινείται εν πολλοίς το μαύρο χρήμα αρκετών, σοβαρών στυλοβατών του ισχύοντος συστήματος. Ενοχοι και συγχρόνως δειλοί, πάντως, είμαστε όλοι μας. Επειδή δεν κρούουμε εξακολουθητικά το σήμα κινδύνου και δεν κάνουμε πρώτο θέμα το άθλιο θέαμα που εκτυλίσσεται καθημερινά Μενάνδρου και Ανάνδρου γωνία...

29/10/2008