Βομβίδια Αμηχανίας

Μανώλης Αναστασάκος, η ματαιωμένη τοιχογραφία της Έξωσης στα Χαυτεία (Σταδίου κι Αιόλου), στον καμμένο Κατράντζο. Σύμβολο της σημερινής Ελλάδας, της ματαιωμένης.

Ποιος να τό λεγε; Ο Σύριζα σε ρόλο κόκκινου(;) Πασόκ και σε αποστολή κατεδάφισης της Αριστεράς. Πάντως οι δυσφημισμένοι Τσακαλώτος-Χουλιαράκης απέδειξαν ότι μπορεί να υπάρχει σοβαρότητα ακόμη και στο περιβάλλον του Αλέξη.Ο ίδιος κατάφερε να αναστήσει μια φιγούρα απ´ το μουσείο Τυσώ της Ν.Δ., τον Μεϊμαράκη.

Άκου να ξεμπερδεύουμε με το παλιό! Ο πρωθυπουργός του Καμμένου και του Χαϊκάλη! Ο αρχηγός του Μπαλτά και του Ξυδάκη, δηλαδή της απόλυτης αποτυχίας στη παιδεία και τον πολιτισμό. Λες και το καινούριο έχει σχέση μόνο με την ηλικία και τη...γραβάτα!

Άλλη μια τραγωδία στο δις καταραμένο Φαρμακονήσι με 34 πνιγμένους χτες μεταξύ των οποίων και 15 παιδιά. Προς τιμήν της η υπηρεσιακή πρωθυπουργός επισκέφτηκε τα νησιά που πλήττονται και προήδρευσε σχετικών συσκέψεων,κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενοι.

Απίστευτη φρίκη ...Ας κάνουμε κάτι επιτέλους.

Κλείσιμο των συνόρων αποφάσισε η κεντρική Ευρώπη. Το ίδιο έκανε και η ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον Δ αι. μ.Χ. για να εμποδίσει τη μεγάλη Μετανάστευση των λαών. Χωρίς να τα καταφέρει. Το δράμα δεν έχει τελειωμό. Και η Ευρώπη καθεύδει. Οχι όμως κι η Ιστορία. Ο ανατιναγμένος ναός του Βάαλ-Βήλου στην Παλμύρα, σύμβολο της ελληνορωμαϊκής πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης της εποχής, δεν συμβολίζει μόνο τη βαρβαρότητα του ISIS που βρίσκεται  ante portas, αλλά και την βαρβαρότητα μιας Ευρώπης που μπερδεύει την υποκρισία ή τον κυνισμό με την πολιτική. Α propos τι να γίνεται εκείνο το τσακάλι, ο Αβραμόπουλος;

Και η Ελλάδα καθεύδει βουτηγμένη στη ραστώνη των άχρηστων εκλογών, βουτηγμένοι όλοι μας

στο ατομιστικό μας σύμπαν, ο καθένας στη μικροζωή του ,στα μικροσυμφέροντα του.

          Σία μην πας! Αν μ αγαπάς έστω και λίγο... Άκου κόκκινη κάρτα!

          Η πλήρης ποδοσφαιροποίηση της εκπεσμένης πολιτικής ζωής

          Σία έλα να πάμε σινεμά. Σία... αλλιώς χωρίζουμε .

Στα σοβαρά τώρα :Περιμένω τη στιγμή που όλοι αυτοί οι αποτυχημένοι,οι οφειλέτες της κοινωνίας, θα μου δώσουν πίσω τον ιδιωτικό μου χρόνο, θα επιτρέψουν να έχω ημέρες χωρίς στανικό, πολιτικό

πρόσημο,χωρίς την επαναληπτική βία των προσώπων τους και του αφασικού τους λόγου στη τηλεόραση, στις αφίσες, στους δρόμους, στα ραδιόφωνα, στα έντυπα, πάντου. Είναι η απόλυτη παρακμή μας ως κοινωνίας το ότι ασχολούμαστε όλοι μας συνεχώς κα-θη-με-ρι-νά με τον Αλέξη, τη Ζωή και τα λοιπά κακομαθημένα ή υστερικά παλιόπαιδα.

Η αλαζονεία του τίποτε που υποδύεται το κάτι. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και οφείλουμε όσοι έχουμε ηλικία και δημόσιο λόγο, να το πούμε ανοιχτά.

Mea Culpa πάντως και ξανά Μea Culpa.

Να ασχοληθώ, επιτέλους, και με κάτι άλλο εκτός των παιχνιδιών τους που τα αποκαλούν πολιτική αλλά είναι, κατά βάθος, αγυρτεία. Να ζήσω σε μια πόλη που δεν θα βρίσκεται στη συνεχή κατάληψη των 700 διαδηλώσεων κατ'έτος. Όχι άλλη ανώφελη, αριστερή γυμναστική από τους επαγγελματίες επαναστάτες εις βάρος των πολιτών που ασφυκτιούν από την δικτατορία των ολίγων και των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών.

Έγραψε ο Τάκης Θεοδωρόπουλος: "Ως πότε η πολιτική ζωή θα λεηλατεί τη ζωή μας, γιατί δεν μας έχει αφήσει χώρο για να ζήσουμε;".

ΥΓ: Εξαιρετικό το ντιμπέη, εννοώ τον Γιομπαζολιά. Ένα ακόμα φάντασμα πάνω απ´ τη πόλη που έλεγε κι ο Μαρξ.

Δείτε τον Δ. Παπαϊωάννου στο Δημοτικό του Πειραιά. Still Life, ακίνητη ζωή, απονεκρωμένη φύση, η Ελλάδα του σήμερα. Η απόλυτη στασιμότητα.