Ο Παναγόπουλος, οι ορδές και τα αβγά

Καταιγισμός γεγονότων, ποια τα σημαντικά, ποια τα ασήμαντα; Η δραματική ύφεση της ευρωζώνης ή το αίσιον πέρας της περιπέτειας του Περικλή Παναγόπουλου; Αν κρίνουμε από την τηλε-φλυαρία των ημερών, το πρώτο και οι δυσβάσταχτες συνέπειές του για εκατομμύρια εργαζομένους περνούν μάλλον απαρατήρητα, ενώ το δεύτερο, λόγω και του αστυνομικού σασπένς, μονοπωλεί τα δελτία και τις καρδιές των τηλε-εκφωνητών. Δεν «λέω» δημοσιογράφων, γιατί όλος αυτός ο συρφετός που έχει καταλάβει τα ΜΜΕ του τόπου ακκιζόμενος πως ασκεί λειτούργημα και ενημερώνει δεν έχει καμία σχέση ούτε με την πληροφορία ούτε με την ερμηνεία της. Πρόκειται για ορδές αγραμμάτων, χειρότερες από εκείνες που έκαψαν πριν από ένα μήνα την πρωτεύουσα, οι οποίες επί δεκαετίες εκμαυλίζουν συστηματικά την κοινή γνώμη εθίζοντάς τη στη σκανδαλοθηρία, στο ασήμαντο και το χυδαίο. Ομως, όπως λέει και ο Νάσος Βαγενάς, με ορδές δεν βάφονται αβγά. Μόλις χθες στην κρατική τηλεόραση οι παρουσιαστές της «Πρωινής γραμμής» πέρασαν συνοπτικά όλα τα σημαντικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και εστίασαν εμβριθώς στις μέσα σελίδες και τις κοσμικές φωτογραφίες γνωστής κιτρινο-ροζ φυλλάδας. Πρόκειται για την ίδια που διέγνωσε «ασέβεια» προ μηνός σε σχέδιο του Βλάση Κανιάρη στο Μουσείο Μπενάκη και το κατήγγειλε με περισπούδαστο άρθρο. Αυτού του είδους η δημοσιογραφία περιέλαβε και την ομηρία του εφοπλιστή, ξετινάζοντας –κυριολεκτικά– τις ζωές των οικείων του και καθιστώντας την απαγωγή σίριαλ. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε προσδοκούσες πως το όποιο τέλος αυτής της εγκληματικής ενέργειας θα συνέβαινε εμπρός στις κάμερες. Αυτό το άπλετο τηλε-φως αφενός εκμηδένισε τις κινήσεις της Αστυνομίας και αφετέρου καθυστέρησε υπερβολικά, διακινδυνεύοντας τα χειρότερα, την παράδοση του ομήρου. Ψιλά γράμματα όμως αυτά για τις βεντέτες της μικρής –ή μάλλον μικρομέγαλης– οθόνης. Στην τηλε-δημοκρατία όπου ζούμε όλα πρέπει να εκφράζονται με τους όρους της στρατηγικής και της αισθητικής των καναλιών. Συμπεράσματα: Το κοινό ποινικό έγκλημα έχει γιγαντωθεί στον τόπο, με δολοφονίες, απαγωγές, ληστείες και ξεκαθαρίσματα νονών στην ημερήσια διάταξη. Η Αστυνομία, δημοσιοϋπαλληλοποιημένη και ουδέτερη, χάνει όλο και περισσότερο σε κύρος και αποτελεσματικότητα. Ολα τα ανωτέρω έχουν αναπόφευκτα πολιτικές διαστάσεις. Σε ανθρώπινο τώρα επίπεδο, ο αυτοδημιούργητος Παναγόπουλος, ο πορθητής της Αδριατικής και εκπρόσωπος της μεγάλης ναυτικής παράδοσης της χώρας, μετέχει του εφοπλιστικού μύθου της ως συνέχεια του Ωνάση ή του Νιάρχου. Και ως μύθος είναι φυσικό να είναι ευάλωτος. Η περίπτωση –και τελικά η πτώση– του ατυχούς Π. Σφηνιά είναι απολύτως ενδεικτική.