Δημοκρατία, δηλαδή καλάσνικοφ

Δυστυχώς, δικαιωθήκαμε. Για την κρίση που σοβεί εδώ και καιρό. Ποιος δεν βλέπει πια ότι μαίνεται ένας ιδιότυπος εμφύλιος ακραίων στοιχείων; Πως έχουμε εξέγερση στην κορυφή της κοχλάζουσας κοινωνικής αναταραχής; Και πως το κράτος παραμένει αφενός αμήχανο και αφετέρου ατελέσφορο ως προς την πρόληψη και ως προς την καταστολή; Επειδή κυρίως δεν έχει κατανοήσει και επιμένει σε επικοινωνιακά παιχνίδια κατευνασμού της κοινής γνώμης. Η οποία όμως βράζει. Και δεν δέχεται τα ΜΑΤ να φυλάνε το δεντράκι του μικρού Νικήτα, όταν αιματοκυλιούνται τα Εξάρχεια και καίγονται τα Προπύλαια και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Ετσι φτάσαμε ως εδώ. Εφόσον η Αθήνα αστυνομοκρατείται αλλά δεν αστυνομεύεται. Και η ηγεσία της Δημόσιας Τάξης αποδεικνύεται άκρως παρωχημένη. Ωστε να επιτρέπεται η δημοκρατία των καλάσνικοφ και του θεσμοποιημένου πια τρόμου. Γεωγραφικά τοποθετημένου στα Εξάρχεια. Το άλλοτε Καρτιέ Λατέν της πρωτεύουσας. Μας αξίζει, αλήθεια, μια τέτοια Ελλάδα; Με την τρομοκρατική βία να ορίζει το επίπεδο των πολιτικών πραγμάτων; Ποια «επαναστατική» πρακτική νομιμοποιεί την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός νεαρού αστυνομικού εν ώρα υπηρεσίας; Ας μεταμεληθούν τώρα όσοι άφησαν να εκκολαφθεί το αβγό του φιδιού. Για να υλακτεί σχετικά ο Αδωνις. Ας πρυτανεύσουν οι φωνές των σωφρόνων, όπως αυτή του Λεωνίδα Κύρκου. Και ας καυτηριαστεί πραγματικά η βία ως δήθεν αριστερή δράση. Επειδή το μόνο που αυτή ενισχύει είναι οι μηχανισμοί καταστολής. Το λέμε, έστω και αν δεν εισακουστούμε από τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού και της προόδου. Ας μην οξυνθούν περαιτέρω τα πνεύματα, ειδικά τώρα με διαδηλώσεις ή παράταιρα συλλαλητήρια. Επειδή όλοι ξέρουμε πώς, στο τέλος, καταλήγουν. Εν ολίγοις το συλλαλητήριο της Πέμπτης πρέπει να αναβληθεί για λόγους που ο καθένας αντιλαμβάνεται. Αλλιώς, ο καθένας ας αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.