Για να μη ματαιωθούν τα Χριστούγεννα

Αυτά τα ανεόρταστα Χριστούγεννα ας είναι τα τελευταία. Ομως για να επιτευχθεί του χρόνου κάτι, απαιτείται να αξιοποιηθεί άμεσα ο κοινός νους. Από άρχοντες και αρχομένους. Θυμάστε τα Χριστούγεννα του 2003 ή του 2004; Η σύγκριση με τα περσινά ή τα φετινά Χριστούγεννα είναι καταθλιπτική. Το 2007 έπεσε ο γ. γραμματέας σε μια συμβολική τροχιά που συνεχίζεται ως σήμερα. Ενώ συγχρόνως κάπνιζαν ακόμη τα αποκαΐδια της Ηλείας, της Αρκαδίας, της Πεντέλης. Και, για να εμπεδωθεί η επανίδρυση της φρίκης, φέτος καίγεται η Αθήνα. Εκτός από το δεντράκι του μικρού Νικήτα, που το φυλάνε τα ΜΑΤ. Ο οποίος δεν θέλει να αντιληφθεί το αυτονόητο. Η χαρά δεν έρχεται κατά παραγγελίαν σαν πίτσα. Ούτε και η ευτυχία επιβάλλεται. Το καμένο δέντρο στο Σύνταγμα είναι σύμβολο της γενικότερης κρίσης που μαστίζει τον τόπο και της συνολικής ήττας ημών των ενηλίκων. Και ιδού το πρόβλημα του κ. Καραμανλή: ενώ εξελέγη με ευρύτατη συναίνεση και με μη κομματικές ψήφους, κυβερνά με σκληροπυρηνικούς δεξιούς ή με τα μέλη της άγιας οικογένειας. Τον εξάδελφο Μιχάλη, το γαμβρό του Εβερτ, τη θυγατέρα του Μητσοτάκη, τον υιό του Παπαληγούρα και την παρέα της Θεσσαλονίκης. Απώλεσε δηλαδή το συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στο απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ χάνοντας και πολύτιμο χρόνο και την εμπιστοσύνη του κόσμου. Επειτα ήρθαν οι μέλισσες. Δηλαδή τα σκάνδαλα. Τώρα επιβάλλεται ο πρωθυπουργός να ξανανοίξει το παιχνίδι. Ο ανασχηματισμός πρέπει να περιλαμβάνει προσωπικότητες που να διαθέτουν πανελλήνιο κύρος. Ο πρύτανης κ. Κίττας, ως υπ. Παιδείας, θα μπορούσε να διαλεχθεί με την εξεγερμένη, ακαδημαϊκή κοινότητα. Ο γ. επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζής μπορεί να προσφέρει πολλά στο υπ. Εσωτερικών, ώστε να συμμαζευτεί κάπως το σπάταλο και σκανδαλοποιό κράτος. Κι επιτέλους δεν υπάρχει μια προσωπικότητα από το χώρο του πνεύματος για να αναλάβει την αμαρτωλή ΕΡΤ και τις μεγαλοκοπέλες της; Κάποτε το Ραδιομέγαρο ελάμπρυναν τα ονόματα του Βαλτινού, του Βασιλικού, του Κοντογιώργη. Σήμερα θάλλουν οι κισσοί του Ρουσόπουλου. Τέλος, από το ρόστερ του πρωθυπουργού λείπει ένας γερόλυκος σαν τον Μπασινά ή τον Στέφανο Μάνο. Μήπως και πούμε «ευτυχισμένα Χριστούγεννα» το 2009.