Να τα πούμε;

Καλή χρονιά φίλτατοι! Ο θεός μαζί σας! Πήγατε και φέτος Ελβετία στο σαλέ σας; Εγώ όχι! Γιατί μπορεί να έχει πολλές λίμνες η χώρα των Άλπεων, Βιστωνίδα όμως δεν διαθέτει. Εκεί δηλαδή που το νεράκι του Θεού γίνεται χρυσάφι για τον Πάπιστα. Αυτά βλέπει ο Πάπας και ζηλεύει. Τώρα που το σκέφτομαι, με φτιάχνει ο συνδυασμός καπιταλισμού, χριστιανισμού, εκκλησίας και μεγαλοπαραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Όσο πιο μεγαλοκαρχαρίας είναι τινάς –που θάλεγε κι ο Τσιφόρος –,τόσο και λαμπρότερο οφίκιο διαθέτει σε Πατριαρχείο. Έτσι είναι αυτά. Ο Ύψιστος μοιράζει και τα πλούτη και τη φτώχεια. Ας προσέχατε οι νεόφτωχοι. Οι νέοκοτζαμπάσηδες πάλι αφού εξασφάλισαν τις επαύλεις και τα φιλέτα επί γης, φρόντισαν να κλείσουν και τα καλύτερα οικόπεδα του Παραδείσου. Με θέα απευθείας στα γένια του Αγ. Πέτρου. Όσο για τη κυβέρνηση μας, όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια. Εκτός κι αν Καραμανλής-Ρουσόπουλος δεν είχαν ακούσει τίποτε για τις φιλοδοξίες του Εφραίμ. Και ότι ο τελευταίος μπαινόβγαινε στου Μαξίμου για να εξομολογήσει τους γορίλες του πρωθυπουργού. Οπότε δεν είναι μόνο πολιτικά ένοχοι αλλά και ηλίθιοι. Όχι οι γορίλες, οι άλλοι.
Εγώ πάντως αν ήμουν εισαγγελέας θα έψαχνα το πολιτικό χρήμα που παρήγαγε το Βατοπέδιο στα ταμεία κομμάτων που ενεπλάκησαν σ’ αυτό. Εκεί δηλαδή που κατετέθη και το κατιτίς της Siemens. Νοικοκυρεμένα πράγματα εφόσον οι Έλληνες είμεθα λαός θρησκευόμενος και ευλαβής. Όποτε ανεβο-κατεβαίνω τη Συγγρού το διαπιστώνω. Από τα δεκάδες στριπτιζάδικα-κωλάδικα που διαφημίζονται εκεί. Αλλά και από τα αντίστοιχα μπουζουκομάγαζα με τις εκατοντάδες μπουζουκόφατσες στις κολώνες ένθεν κακείθεν. Της λεωφόρου του Μαλάκα. Αλλά και της γελοιότητας κράτους και πολιτών. Όλων ημών δηλαδή που ανεχόμαστε αυτή την οπτική ξεφτίλα, αυτή τη χυδαία ρύπανση και το θεωρούμε σχεδόν φυσικό και αναπότρεπτο. Θα μου πείτε: αυτό σε μάρανε; Η συστηματική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος , η μετατροπή ενός προστατευμένου βιότοπου σε οικόπεδα off shore εταιρειών με κρατική μάλιστα βούλα δεν σ’ ενοχλεί; Σωστό κι αυτό. Όμως η μετατροπή του αστικού τοπίου σε φυσικό και συμβολικό σκουπιδότοπο είναι ένα θέμα κατ’ εξοχήν πολιτικό και συχνά μη αναστρέψιμο. Ίσως γι’ αυτό η ευχή «και του χρόνου» να ηχεί σήμερα δραματικά δυσοίωνη. Κατά τα άλλα χρόνια πολλά!