Φτάνει πια με τις πολιτικές αναλύσεις. Οποίος κατάλαβε, κατάλαβε. Ας μη με διαβάζει άλλο η φίλη μου η Νίνα με τις διαφωνίες της αφού τη στεναχωρώ .Αρκεί που με δικαιώνει η ίδια η κυβέρνηση .Και τώρα τι θα κάνει ο Λαφαζάνης εκτός κυβέρνησης;Μια ιδέα θα ήταν να πάρει το πτυχίο του επωφελούμενος των διατάξεων Μπαλτά περί αιωνίων φοιτητών.Μια άλλη να αρχίσει ρωσικά.
Μελτέμι
Κυκλάδες σημαίνουν μελτέμια. Είναι η σύγκρουση πάνω από το Αιγαίο καθοδικών βορειοδυτικών και βορειοανατολικών ανέμων που ξεχύνονται από τα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία για να δημιουργήσουν κάθε χρόνο, "ετησίαι", περιδίνηση και σφοδρούς κυματισμούς στον υγρό τάφο του Αιγέα. Μελτέμι, η βαθιά αναπνοή της φύσης.
Τήνος σημαίνει μελτέμι. Είναι εκείνος ο τρελός άνεμος που στροβιλίζει και στροβιλίζεται, τα καλοκαίρια, που σηκώνει τραπεζομάντηλα αλλά και τραπέζια, -άλλοτε σήκωνε και πλισέ φούστες κοριτσιών- που δημιουργεί αμμοβολή στη παραλία και που ξεφυσάει σταθερά κι όλο υγεία πάνω από το κρεβάτι μου στον βράχο του Αγίου Ρωμανού σαν μινιμαλιστική μουσική του Wim Mertens, παιγμένη σε πιάνο φόρτε. Κοιμάμαι και μου ψιθυρίζει συνέχεια πως είναι εδώ, πως με νιώθει και να μη φοβάμαι και πως θα με προστατεύει από τις δυο φονικές Πανσελήνους αυτού του μοναδικού και σίγουρα αξέχαστου Ιουλίου.
Όποιου δεν του αρέσουν τα μελτέμια, όποιος δεν θέλει να τον ραπίζει η άμμος και να τον γδέρνει ο άνεμος, ας μην έρχεται στις Κυκλάδες. Θα υποφέρει! Ας μην έρχεται στη Τήνο, οι ξερολιθιές θα πληγώσουν τον πισινούλη του. Αφήνω στην άκρη τα φιδάκια και τους σκορπιούς. Ας πάει στην Αίγινα μαζί με τον Βαρουφάκη με τους άλλους κρυόκωλους που ο Τσίπρας βάφτισε αριστερούς για να γελοιοποιήσουν και την Αριστερά και την Ελλάδα μέχρις ότου ένα πολιτικό μελτέμι τους ξεβράσει στην πιο επονείδιστη αναξιοπρέπεια...
ΥΓ: Φτάσαμε,λοιπόν,στον πυθμένα της πολιτικής αναξιοπρέπειας με τους βουλευτές να καταψηφίζουν αλλά να μην παραιτούνται,να επιμένουν σ'ένα κρεσέντο λαϊκισμού,ιδεοληψιών,υποκρισίας και,παράλληλα,να διατηρούν έδρες και προνόμια,να μην παραδίδουν π.χ τ'αυτοκίνητα κλπ.Αυτοί θα προωθήσουν τις αναγκαίες όσο και οδυνηρές μεταρρυθμίσεις για να προχωρήσει ο τόπος και να βγει η κοινωνία απ´ τα αδιέξοδα;Μικρομέγαλα μεγέθη,αληθινή Βουλή των Γελοίων,αληθινός συνταγματικός αχταρμάς,η Αριστερά της ευρωπαϊκής κωμωδίας και του παραλογισμού,έχουν επωμισθεί τις βαρύτερες ευθύνες που αντιμετωπίζει η χώρα απ´ τον Ιούλιο του 1974.Φοβάμαι...Κυρίως γιατί ο Σόιμπλε καραδοκεί.Κυρίως γιατί ο Τσίπρας ΔΕΝ έχει αντίπαλο,κυρίως γιατί το ψέμα και το παραμύθι συνεχίζονται.Χωρίς παραμυθία από πουθενά.Άσχετο,σχετικό :Πρόεδρε,άλλο παραμύθια,άλλο παραμυθία,άλλο Παραμυθιά.
Οχτάστιχα αγάπης
Είχα μια αγάπη,
Τέλειωσε.
Βοριάς την πήρε,
Χάθηκε.
Φεύγουν στα νέφη
Χαρταετοί.
Γρέγος φυσάει
Το πέλαγο.
Αγάπη άλλη μου
Έλαχε.
Απ´ τα βουνά μου
Ήρθε κι όχι
Απ´ το πέλαγο.
Λεβάντες μου
Έλεγε το μυστικό,
Πάλι μπορώ.
Ναυσικά
...Θαύμα, το κλάμα μου έγινε γέλιο
Και αγκαλιά εγίνη το φραγγέλιο.
Αφού θα υπάρχουν πάντα οι τρόποι
Για να χαρούν ξανά όλοι οι ανθρώποι
Όσο θα παίζουν πρόθυμοι στο κύμα
Η Ναυσικά και ο Οδυσσέας μ'ένα τόπι...
Άγιος Ρωμανός, 15/7/2015
Ξάδελφε Μάνο, μετά από μέρες πολιτικών τυφώνων, να και ένα κείμενο χωρίς πολιτικές εκρήξεις. Ένα κείμενο φτιαγμένο από αλμύρα και από τον Αίολο που αφήνει τα παιδιά του να παίζουν στα βράχια του Ξώμπουργου. Εκεί και τα γεράκια του Αιγαίου. Μοναχικά γεράκια και αν τα λέγαμε με το αρχαίο τους όνομα, οι Ικτίνοι των Ελλήνων φτιάχνουν παντού ναούς. Όχι από μάρμαρο μα από λόγο και φτερό, ένα φτερό πένα βουτηγμένο στο μελάνι της μνήμης, βουτηγμένο στο μπλε του Αιγαίου. Εκεί που βαφτίστηκε το άγιο μελτέμι και σέρνει μνήμες τώρα από χρόνια χαμένων ευκαιριών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμως, ξάδελφε, ίσως έγραψες το πιό πολιτικό σου κείμενο, γεμάτο από συμβολισμούς και φωνές γερακιών. Στην Καρδιανή μπορεί να είναι άδειοι οι περιστεριώνες μα ακούγεται ακόμα το πέταγμά τους και το φτερό έγινε σύννεφο λευκό πάνω από τα Κιόνια. Εκεί που ο Ανδρόνικος Κυρρήστου φτιάχνει ακόμα το ηλιακό του ρολόι και οι επιγραφές των Πλειάδων μπερδεύουν τον ίσκιο του ήλιου για να χαράξει στο λευκό μάρμαρο την ώρα των Κυνικών Καυμάτων και πάνω στον πυρετό του να το χαϊδέψει το μελτέμι, φέρνοντας μήνυμα από τους Τρίτωνες πως η Αγάπη έγινε χωριό στην αμμουδιά της Τήνου.
Μα πού είναι οι ελεύθεροι πολίτες για να αγαπήσουν την ανάσα τους;
Μέχρι οι Πλειάδες να δείξουν δρόμους καλοκαιρινούς και ο Νείλος μες τον Ιούλιο να φουσκώσει τα νερά του, έχουμε πορεία.
Ξάδελφε, μπορεί να έγραψες το καλύτερο πολιτικό σου κείμενο αλλά πάρε ένα γαμωτηλέφωνο! Γιατί εγώ είμαι ένα τρένο και οι ράγες ακόμα δεν έχουνε φτάσει στην Τήνο.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΕΝΟ
Πάντα σε παλιούς σταθμούς τρένων ρίζωνα το βλέμμα μου
πίνοντας τσιγάρα που ο καπνός τους ακολουθούσε στοιχειωμένες εικόνες
χωρίς σφύριγμα σταθμάρχη, χωρίς τρίξιμο ράγας
Ταξιδιώτης της άχρονης στιγμής
δίχως την υποχρέωση επιστροφής
Α! και αυτές οι βαλίτσες μου φαρέτρες αρχαίες
που εγκυμονούν την αγωνία του θανάτου στο επόμενο βήμα
Α! και αυτές οι βαλίτσες μου πάντα πρόθυμες να φορτώνονται
ψεύτικες ανάγκες για να δεσμεύουν την ελευθερία μου
πίσω από τους λεπτοδείκτες που φωλιάζουν οι ώρες
Πάντα σε παλιούς σταθμούς τρένων ρίζωνα το βλέμμα μου
περιμένοντας το πέρασμα των πελαργών
για να ορίσω τον ερχομό του Χειμώνα.
Έτσι πάντα γεννιόταν μέσα μου η ανάγκη μιας Άνοιξης
...
Λίγο πριν χαθεί το τελευταίο τρένο πάνω στη γέφυρα του Γoργοπόταμου
Παράξενη γέφυρα και πώς μου μοιάζει
Στην αγωνία της θεμελίωσης...
Στην αγωνία της Ιστορίας...
Στην αγωνία της Μνήμης...
Στην αγωνία το αν θ'αντέξει το βάρος μιας προσδοκίας
ενός ταξιδιού μέχρι το τέλος
Πάντα σε παλιούς σταθμούς γεύομαι το όνειρο
και ας χάνω τα τρένα...
Άλλωστε εγώ καπνίζω δικά μου τσιγάρα
και έχω καπνό δικό μου για στίγμα
χωρίς σφύριγμα σταθμάρχη και...προκαθορισμένους χρόνους
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ