Του Πάρη Στεφανίδη
Έχω ένα καλό και ένα κακό νέο. Το κακό νέο είναι ότι ο Ιάκωβος Καμπανέλης πέθανε. Το καλό νέο είναι ότι πρόλαβε και έγραψε το Μεγάλο μας Τσίρκο, αρκετά χρόνια πριν. Φανταστείτε τι είχε να γράψει, εάν το έγραφε σήμερα.
Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Για μία ακόμη φορά, όλος ο κόσμος έχει στραφεί εναντίον της πατρίδας μας. Αυτό έγινε λέει, γιατί έχουμε Αριστερή κυβέρνηση, και οι άλλοι λέει, δεν θέλουν Αριστερή κυβέρνηση. Όλοι οι άλλοι. Και οι μέσα και οι έξω. (Παντού κίνδυνοι). Μας φταίνε οι άλλοι επειδή οι συμπατριώτες μας, σωστά και πατριωτικά φερόμενοι σήκωσαν από τις τράπεζες όλες τους τις καταθέσεις τινάζοντας κυριολεκτικά, το σύστημα στον αέρα. Τώρα, το σωστό και το δίκαιο απέναντι στη χώρα μας, είναι να μας δώσουν οι κουτόφραγκοι και άλλα δάνεια για να ανταπεξέλθουμε κι ας ξέρουν ότι, εμείς σε λίγο θα τους κατηγορούμε για επαχθές και επονείδιστο χρέος. Μας φταίνε οι άλλοι επειδή παρά το ότι έχουμε την μεγαλύτερη ναυτιλία στον κόσμο, τα ουσιαστικά οφέλη τις πατρίδας μας από αυτό είναι μηδαμινά. ( Είναι όπως φαίνεται και οι Έλληνες εφοπλιστές υπερβολικά πατριώτες ). Είναι διαπιστωμένο ότι, εάν ένα μικρό μέρος του ελληνόκτητου στόλου έκανε επισκευές σε Ελληνικά Ναυπηγεία, η εγχώρια οικονομία θα είχε μεγάλα οφέλη. Μας φταίνε οι άλλοι επειδή ο Έλληνας Πρωθυπουργός αποφάσισε να χειριστεί την δύσκολη κατάσταση με μία πολύ μικρή ομάδα επικεφαλής της οποίας αποφάσισε να τοποθετήσει κάποιον που μόνο και τη φωτογραφία του να δεις καταλαβαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα. Τη δύσκολη κατάσταση την οποία εν πολλοίς ο ίδιος δημιούργησε επιμένοντας να φέρει τις εκλογές πιο κοντά. Τις εκλογές που δεδομένα θα κέρδιζε, όποτε και αν γίνονταν.
Θα μου πείτε όμως – ρε φίλε, πολλά δεν ζητάς από κάποιους ανεπάγγελτους σαραντάρηδες , παιδιά κομματικού σωλήνα, που η μοναδική τους κοινωνική ζύμωση έχει γίνει είτε στα δεκαπενταμελή ή στις κομματικές Πανεπιστημιακές συνελεύσεις στις οποίες κακά τα ψέματα, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Όχι λοιπόν. Δεν ζητάω πολλά. Οι προαναφερθέντες σαραντάρηδες είναι σήμερα αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τύχες της πατρίδας μας. Το μόνο που ζητάω πλέον είναι να ανοίξουμε, όσο είναι καιρός και όσο περισσότερο μπορούμε τα μάτια και τα μυαλά μας. Δεν μπορεί συνέχεια να αντιδρούμε με το θυμικό. Είναι υποχρέωση μας, να λειτουργήσουμε με το μυαλό μας. Όσο μας έχει απομείνει.
Έχω μάθει στη ζωή μου ότι, η Αριστερά έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το σπουδαιότερο μάλλον είναι το ΗΘΟΣ. Αυτό που κατά τη γνώμη μου λείπει από όλους αυτούς που σήμερα διαγκωνίζονται και πάλι στα κανάλια που οι ίδιοι κατηγορούν, δηλώνοντας ότι δεν παραιτούνται...
Ισα μαστορα, τα ναυπηγεια τα καταστρεψε η ανισοτητα στον κοσμο και μετα η ανικανοτητα του κρατους (20 χρονια εσωζε τον Σκαραμαγκα το κρατος και σημερα, οτι καρναγια μενουν τιυς φερεται σκαιοτατα), και το 'αλλο σου με το ηθος τη; αριστερας. αστικος μυθος κια αυτος, μεροκαματακι κι η αριστερα (και παντεσπανι για μητροπουλους, κατρουγκαλους, τσουκαλαδες και ολους σχεδον της αριστεαρς που λεγαμε !)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΕΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΤΗ
Τώρα καλός είναι ο δρόμος. Θημωνοστάσια δεξιά και αριστερά, παραστάτες του σεμνού γεωργού διασταυρώνουν τα στάχυα ασπίδα θριάμβου. Δικός του ο κόπος. Δικός του ο τόπος.
Βέγγα, Ντενέμπ και συ Αλτέρ του αετού αποκαλυφθείτε στην ανέφελη νύχτα
ιερή συμμαχία μιας ουράνιας θεϊκής Τριάδας που τριγωνομετρεί τον κόπο του ιδρώτα.
Και συ του Σείριου αστέρα που σμίγεις στου Μείζονος Κυνός τα μέρη,
κάνε το αντάμωμα της ανατολής σου με την ανατολή του ήλιου να δώσει φωτιά στις ώρες μας.
Κυνικά καύματα στο αλύχτισμα του ουρανίου Κυνός,προστάτη του γήινου γεωργού.
Ουαί και αλλοίμονο σε αυτούς που θα εμποδίσουν τη γνώση! που θα δοθεί στον χειρώνακτα.
Ο Μεθόδιος Ανθρακίτης ομολογεί πίστη μα με μαθηματική ακρίβεια νεβάζει τις τάξεις των φτωχών στη γνώση.
Καμιά φωτιά του Ήφαιστου δεν τον τρομάζει.
Καμίνι και αμόνι ο ίδιος.
Και τα δικά του όπλα λόγος πύρινος και δίκοπος σαν οξυγώνιο τρίγωνο.
Όποιος στήνει φωτιές για τους άλλους, πάντα ο ίδιος καίγεται.
Πόσο μοιάζουν οι ιστορίες μα και πόσο διαφορετικές είναι!
Η δύναμη του χρόνου τις ενώνει και ο οργωτής που το χώμα τους κρατά αφράτο για τη νέα σπορά.
Να, τώρα έχουμε τις θημωνιές μπροστά μας και είναι ο γεωργός δάσκαλος στο ατίθασο αλέτρι.
Δικός του ο ιδρώτας και ποιός τολμά να βεβηλώσει το αγίασμα της γης του.
Ποιός θα πουλήσει τον κόπο του, ποιός θα διαπραγματευτεί τη σοδειά του;
Ποιός θα ορίσει το σπιτικό φαϊ του;
Και ποιός του παιδιού του το μέλλον θα προδιαγράψει;
Δρεπάνι οργή και σπίθα στην πέτρα που χτυπά φωτιά θ' ανάψει.
Ποιό φωτεινό από του Πολικού το φως που νύχτα δεν το σβύνει.
Εδώ το αλώνι είναι κληρονομιά του.
Εδώ η πλατεία του κάμπου είναι το σπίτι του.
Ποιός βέβηλος έμπορος θα καρπωθεί τα χώματά του;
Έλα και να σε δω.
Στα μέρη του αν μπεις, φωτιά η βούληση και η οργή του Σύνταγμα δικών του νόμων.
Τόλμα και θα δεις τα νέα στάχυα του πώς φυτρώνουν.
Και άκου το καλωσόρισμά του.
Καλώς ήρθες Καίσαρα των γεωργών Ιούλιε,
της παντολέτειρας φωτιάς και των γυμνών αλωναριών αιώνιες παλαίστρες.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα καλός είναι ο δρόμος. Θημωνοστάσια δεξιά και αριστερά, παραστάτες του σεμνού γεωργού
διασταυρώνουν τα στάχυα ασπίδα θριάμβου. Δικός του ο κόπος. Δικός του ο τόπος.
Βέγγα, Ντενέμπ και συ Αλτέρ του αετού αποκαλυφθείτε στην ανέφελη νύχτα
ιερή συμμαχία μιας ουράνιας θεϊκής Τριάδας που τριγωνομετρεί τον κόπο του ιδρώτα.
Και συ του Σείριου αστέρα που σμίγεις στου Μείζονος Κυνός τα μέρη,
κάνε το αντάμωμα της ανατολής σου με την ανατολή του ήλιου να δώσει φωτιά στις ώρες μας.
Κυνικά καύματα στο αλύχτισμα του ουρανίου Κυνός,
προστάτη του γήινου γεωργού.
Ουαί και αλλοίμονο σε αυτούς που θα εμποδίσουν τη γνώση!
που θα δοθεί στον χειρώνακτα.
Ο Μεθόδιος Ανθρακίτης ομολογεί πίστη μα με μαθηματική ακρίβεια
ανεβάζει τις τάξεις των φτωχών στη γνώση.
Καμιά φωτιά του Ήφαιστου δεν τον τρομάζει.
Καμίνι και αμόνι ο ίδιος.
Και τα δικά του όπλα λόγος πύρινος και δίκοπος σαν οξυγώνιο τρίγωνο.
Όποιος στήνει φωτιές για τους άλλους, πάντα ο ίδιος καίγεται.
Πόσο μοιάζουν οι ιστορίες μα και πόσο διαφορετικές είναι!
Η δύναμη του χρόνου τις ενώνει
και ο οργωτής που το χώμα τους κρατά αφράτο για τη νέα σπορά.
Να, τώρα έχουμε τις θημωνιές μπροστά μας και είναι ο γεωργός δάσκαλος στο ατίθασο αλέτρι.
Δικός του ο ιδρώτας και ποιός τολμά να βεβηλώσει το αγίασμα της γης του.
Ποιός θα πουλήσει τον κόπο του, ποιός θα διαπραγματευτεί τη σοδειά του;
Ποιός θα ορίσει το σπιτικό φαϊ του;
Και ποιός του παιδιού του το μέλλον θα προδιαγράψει;
Δρεπάνι οργή και σπίθα στην πέτρα που χτυπά φωτιά θ' ανάψει.
Ποιό φωτεινό από του Πολικού το φως που νύχτα δεν το σβύνει.
Εδώ το αλώνι είναι κληρονομιά του.
Εδώ η πλατεία του κάμπου είναι το σπίτι του.
Ποιός βέβηλος έμπορος θα καρπωθεί τα χώματά του;
Έλα και να σε δω.
Στα μέρη του αν μπεις, φωτιά η βούληση και η οργή του Σύνταγμα δικών του νόμων.
Τόλμα και θα δεις τα νέα στάχυα του πώς φυτρώνουν.
Και άκου το καλωσόρισμά του.
Καλώς ήρθες Καίσαρα των γεωργών Ιούλιε,
της παντολέτειρας φωτιάς και των γυμνών αλωναριών αιώνιες παλαίστρες.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ