Αναμνήσεις!

Ξαναδιάβασα τα παρακάτω κείμενα που δημοσιεύθηκαν πριν από 2 περίπου χρόνια και τα βρήκα επίκαιρα και προπαντός παιδαγωγικά. Επειδή οφείλουμε να κριτικάρουμε την εξουσία όποιο πρόσημο και αν έχει. Η εξουσία πάλι, αν δεν είναι συμπλεγματική, έχει να μάθει πολλά από την κριτική. Ιδιαίτερα όταν αυτή είναι αυστηρή.

Ο υπάλληλας (της ΕΡΤ)

Της μοίρας τα χαστούκια
Πέφτουνε αλλεπάλληλα
Τι τον χτυπάς βρε Σαμαρά
Τον δύστυχο υπάλληλα!

Το άσμα του Βαγγέλα

Κορμί θανατηφόρο
Για σε πληρώνω φόρο.
Μου 'ρίξες το χαράτσι
Λες και ήμουνα η Λάτση.

Υπόθεση Χαντζόπουλου ή Τα παιδιά στην εξουσία 

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την αναδρομική έκθεση του Βλάση Κανιάρη στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού της Νέας Υόρκης. Πρωταγωνιστούσε το θέμα που θα τον απασχολούσε ως το τέλος της ζωής του το 2011: "Ό, τι θέλει ο λαός, από πίσω κι από μπρος". Ο Κανιάρης κατάφερε σε όλη τη ζωή να είναι και αριστερός και αντιλαϊκιστής και εστέτ. Δύσκολα πράγματα!

Οι νεανίες στον ΣΥΡΙΖΑ, ως επαγγελματίες αριστεροί, πηγαίνουν από γκάφα σε γκάφα και γίνονται έτσι εύκολα στόχοι στο Σύστημα. Βλέπετε, παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Θυμάστε το θεατρικό του Βιτράκ, "Τα παιδιά στην εξουσία"; Παίζεται αυτό τον καιρό στην Κουμουνδούρου, η οποία παραπαίει ανάμεσα στο μεγαλείο και τον πανικό. Και πάντως βρίσκεται μακριά από την αισθητική και την παράδοση της Αριστεράς -π.χ. Του ΚΚΕ εσωτερικού- αφού θυμίζει μάλλον τους ζηλωτές -πρασινοφρουρούς του πρώτου ΠΑΣΟΚ και της Αυριανής. Παιδιά, είστε δημόσια πρόσωπα, εκτίθεστε πολλαπλώς ως τέτοια, καταγράφεστε συνεχώς και ασφαλώς κρίνεστε, σατιρίζεστε, γίνεστε γελοιογραφίες (ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτογελοιοποιήστε, όπως πρόσφατα, γελοιοποιώντας κι όλους εμάς που σας υποστηρίζουμε). Κάποιοι, φοβούμαι, δεν έχετε συνειδητοποιήσει πόσο αμείλικτη και τιμωρητική είναι η τηλεοπτική εικόνα.

Πέρα απ' όλα αυτά, η επίθεση σας εναντίον του κορυφαίου γελοιογράφου Δημήτρη Χαντζόπουλου υπήρξε πολλαπλώς απαράδεκτη. Πολλαπλώς λογοκριτική και παρεμβατική σε ένα έργο τέχνης. Εκτός κι αν έργα τέχνης είναι μόνο όσα πουλιούνται στους Sotheby's. Επιπλέον απέδειξε την κοντή μνήμη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ (για να μην πω την αγραμματοσύνη). Ο Χαντζόπουλος, ο Ιωάννου, ο Πετρουλάκης, ο Αρκάς, ο Καλαϊτζής, ο Στάθης, ο Κουντούρης, ο Κουφογιώργος, ο Αναστασίου, ανήκουν -οι περισσότεροι- στη μεγάλη σχολή του περιοδικού “Αντί”, η οποία με το “ασεβές”, το αναρχικό της χιούμορ απογείωσε μεταδικτατορικά την πολιτική γελοιογραφία. Σαρκάζοντας αμείλικτα την εξουσία της εποχής. Και παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον Μποστ, τον Χριστοδούλου, τον VAS, τον Παυλίδη, τον ΚΥΡ, τον αειθαλή Κώστα Μητρόπουλο, τον πατριάρχη του κωμικού σκίτσου στην Ελλάδα κλπ. Η χτεσινή δήλωση του τελευταίου υπήρξε αληθινός κόλαφος, τουλάχιστον για τα δικά μου μάγουλα. Κι ούτε βέβαια είναι σεξισμός η αναφορά σε γυναίκες-πολιτικούς. Τα δημόσια πρόσωπα δεν είναι και δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο. Αλλιώς δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Θυμηθείτε πως σχεδίαζε ο Καλαϊντζής τη Λιάνη-Παπανδρέου ή την Μέρκελ και πως ο Στάθης την Διαμαντοπούλου-Φράου Μπλύχερ.

Παιδιά, ξεκαβαλήστε, το γράφω με μεγάλη λύπη και απογοήτευση, όσο είναι καιρός. Επειδή κι ο Δούρειος Ίππος άλογο ήταν. 

ΥΓ. Άσχετο: Ένα κείμενο που αφηγείται κάτι, μια εικόνα που αποδίδει κάτι, έχουν αξία για αυτό που υπαινίσσονται, που μεταφέρουν στο δέκτη, πέραν της αρχικής ιστορίας και της οπτικής περιγραφής. Το αφήγημα και το γράφημα είναι τα μέσα που οδηγούν προς κάτι άλλο. Εκεί, σε αυτό το δυσπερίγραπτο όσο και πολύτιμο "άλλο", κρύβει η τέχνη τα αυγά της. Οι πολλοί άνθρωποι αρκούνται στην ιστορία ή την ζωγραφιά και εξαντλούνται σε αυτήν νομίζοντας πως την έχουν εξαντλήσει. Το "άλλο" , βέβαια, τους εκδικείται. Ανεπαισθήτως...

 

 

 

Ρέκβιεμ για μιαν εποχή

Στο Ν. Γ. Ξυδάκη και στο Ν. Σεβαστάκη

Τέτοιαν ημέραν αδελφοί,
Τρεις του Σεπτέμβρη να περνάει
Μνημονεύετε Άκη, τον Μεγαλομάρτυρα
Και Μαλέσιο και Τσουκάτο και Λαλιώτη
Και τ' άλλα τα παιδιά. Πλην Ρουμελιώτη,
Του Αποστάτη και πλην Βαγγέλη,
Του Αχόρταγου, και Αρχολίπαρου.
Μνημονεύετε Μιμή και Φώφη και Άντζελα,
Και Γιωργάκη και Άντα και Μαργαρίτα
Και Βέλτσο και Τσουκαλά και Σημίτη,
Και Γιάννο και πάλι Λαλιώτη, τον Αόρατο
Και Καγιέν και Κλικ και Κωστόπουλο
Και Ψυχάρη και Θέμο καθώς προετάχθη.
Μνημόσυνο σήμερα όχι τόσο
Για αυτούς αλλά για εσάς
Που τους ψηφίσατε και τους ψηφίζετε
Και πιθανόν να τους ξαναψηφίζετε
Μεταλλαγμενους σε Μητρόπουλους και Κουρουμπλήδες
Και Σακκοράφες επειδή
Μια φορά Πάσοκ για πάντα ΠΑΣΟΚ
Αδελφοί μου κλεπτοαμφιφυλόφιλοι
Και αδελφές του λάιφστάιλ
Και της Πινακοθήκης Πιερίδη -μέρα που είναι σήμερα-
Και του Ψινάκη και του MEGA και του Πρετέντερη,
Και του Κωστάλα με την άψογη προφορά
Στα αγγλικά. Τα ελληνικά
Ας τα μιλάνε πλέον οι Αλβανοί.
Τι μας χρειάζονται στη Ψαρού
Και το Σουπερπαραντάιζ;