Χρήστου Μποκόρου, "Εθνική μνήμη", (λάδι σε ξύλο).
Ο υπουργός Ξυδάκης προτείνει ως σύγχρονη τέχνη τις φλογίτσες των Κολλυβάδων και την παραμόρφωση ενός εθνικού συμβόλου όπως είναι η Σημαία, κρεμάμενου επί ξύλου! Εγώ πάλι προτείνω ως εθνική τέχνη του σήμερα τον Κανιάρη, τον Κουνέλλη, τον Αληθεινό, τους Kalos&Klio, τον Θράφια, τον Γιάννη Τζερμιά τον Άγγελο Σπάρταλη, τον Γιώργο Γυπαράκη, κι όσους δεν προωθούν μια ψευδή, ληθαργική ιδεολογία, όπως θα έλεγε ο Μαρξ. Την αναφορά σε μια κατασκευασμένη παράδοση που δεν υπήρξε ποτέ. Και μάλιστα με δέλεαρ μιαν υψηλή τεχνική που όμως αναπαράγει κοινοτοπίες.
Δεν προτείνω, κι ας με συγχωρούν η ´Αννα Καφέτση και ο υπουργός, την Δανάη Στράτου!
Ναι! Υποστήριξα το ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του για την επαναδιαπραγμάτευση ενός μνημονίου που καθήλωνε τη χώρα στην ύφεση και την υπανάπτυξη. Διαφώνησα από την πρώτη στιγμή με τις στρατηγικές, την ανυπαρξία εναλλακτικών λύσεων ή ιστορικής προοπτικής αλλά και την γελοιότητα ενίων υπουργών, π.χ. Μπαρουφάκης. Υποστήριξα την απομάκρυνση του ολέθριου δίδυμου Σαμαρά-Βενιζέλου. Ελπίζοντας σε μιαν Αριστερά που δεν θα συνέχιζε την αδιέξοδη πολιτική του "όχι σε όλα" και που θα γνώριζε αυτό που γνώριζαν ο Μακιαβέλι και ο Μαρξ, πως πρωτίστως πολιτική σημαίνει να ανακατεύεσαι με τα σκατά και να λερώνεσαι όσο το δυνατόν λιγότερο. Και πως οι ιδεοληψίες και οι λαϊκισμοί δεν συγκροτούν πολιτική αλλά φυγομαχία και εύκολη προπαγάνδα. Σιχαίνομαι τους επαγγελματίες δεξιούς όσο και τους αριστερούς. Ψάχνω για οραματιστές και δεν βρίσκω. Mea culpa. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκλωβισμένος στην μαξιμαλιστικές,
προεκλογικές εξαγγελίες και στην κουλτούρα της συγκρουσιακής άρνησης, τόσο το κακό που κάνει στη χώρα είναι ανυπολόγιστο. Κυρίως γιατί αν και Αριστερά, παίζει με τις ζωές και τη τύχη των πιο αδύναμων, των πιο απελπισμένων. Η οίηση μερικών πρωτοκλασάτων του ΣΥΡΙΖΑ και ο ψευδοπατριωτισμός της ΑΝΕΛ μας δείχνουν πως δεν μπορεί να είναι το Κούγκι το μέλλον της χώρας. Όχι άλλη ρητορεία εκ του ασφαλούς από εκείνους που έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό -ακόμη και ο σύντροφος Λαφαζάνης;– και υποδύονται στο εξωτερικό των γιαλαντζή Παπαφλέσσα. Και αν όχι ο Τσίπρας, τουλάχιστον το ολέθριο περιβάλλον του, πρέπει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Αλλιώς έχουν υπονομεύσει την Αριστερά για μια ολόκληρη γενιά. Ο φίλος μου ο Τετράδης ή "Καιρός" έγραψε την πικρή αλήθεια. Ούτε για το '97, ούτε για το '22, ούτε για τον Εμφίλιο, ούτε για τη Χούντα, ούτε για την εισβολή στην Κύπρο έφταιγαν μόνο οι κακοί ξένοι και τα ανθελληνικά ξένα κέντρα. Όσο πιο αδύναμος και πιο γονατισμένος είσαι, τόσο πιο εύκολα σε χειραγωγούν οι πιο δυνατοί και οι πιο ανάλγητοι. Η ηγεσία της ΕΕ έπαιξε με τους δικούς μας μαθητευόμενους μάγους σαν τη γάτα με το ποντίκι. Το όποιο δίκαιό μας συγκρούστηκε κατά μέτωπον με τα δίκαια των Εσθονών, των Φιλανδών, των Πορτογάλων, κλπ. Απέναντι μας δεν είναι η Γερμανία όπως λέει η ΕΡΤ με το 1% θεαματικότητα αλλά η Κύπρος. Έως πότε θα ζούμε με επικίνδυνα ψέμματα; Αν μόνο αυτό μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το λέω με πίκρα και απογοήτευση, οφείλει να αποχωρήσει πάραυτα για να φτιάξουμε την Αριστερά του 21ου αιώνα που δεν θα στραβοκοιτάζει τα Εξάρχεια, κ. Βούτση, που δεν θα ερωτεύεται την Ραχήλ, κα Ζωή, που δεν θα δίνει υπόσταση σε γελοιότητες τύπου Ψαριανού, Τζάκρη ή Κατρούγκαλου, σύντροφε Αλέξη, και που δεν θα τοποθετεί τον άθλιο Ρουμελιώτη σε υψηλόμισθη, κρατική θέση αλλά τον Λαοκράτη Βάσση, επικεφαλής του παιδαγωγικού ινστιτούτου, που θα τον απασχολεί το δράμα των ανέργων και όχι το βόλεμα των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, σύντροφε Στρατούλη. (Το πιο σύντομο ανέκδοτο: Στρατούλης υπουργός!). Τη στιγμή αυτή το μυαλό μου ειναι στη μνήμη των Κύρκου, Λεντάκη, Παπαγιαννάκη και του Δάντη Χρυσικού. Για αυτό και ψηφίζω ΝΑΙ. Όχι γιατί είμαι μνημονιακός όπως το θέλει η ευτελής προπαγάνδα του ψευδοδιχασμού που καλλιεργείται από τους ανεπάγγελτους και τους βολεμένους -εξαιρώ τον εξαίρετο γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Σαγιά - αλλά γιατί επιλέγω την οδύνη που διαθέτει κάποια προοπτική για τον τόπο αντί της απόλυτης καταστροφής που εσείς, μέσα στην απόλυτη αφροσύνη και την απόλυτη απαιδευσιά σας, προωθείτε, παίζοντας κυριολεκτικά τη χώρα στα ζάρια. Ενώ δεν έχετε απο πουθενά ένα τέτοιο δικαίωμα. Ας επικρατήσει επιτέλους το συλλογικό καλό αντί των προσωπικών εγωισμών. Αυτό και αν είναι Αριστερή στάση.
ΥΓ. Σε παρακαλώ προσωπικά φίλε Αλέξη, φέρσου σαν ηγέτης και όχι σαν κομματάρχης. Μην γκρεμίζεις ό, τι δεν μπορείς να χτίζεις. Σώσε και το πολιτικό σου μέλλον και κυρίως την υστεροφημία σου. Σώσε τη χώρα... Μην κάνεις στροφή 360° (sic) και σκέψου πως παντός καιρού σημαίνει να τα βγάζεις πέρα σε κάθε αντιξοότητα. Γίνε αληθινά "παντός καιρού" και για το πολιτικό σου μέλλον και για το μέλλον της πατρίδας. Υπήρξα και παραμένω φίλο σου, χωρίς να σου έχω ζητήσει ποτέ το παραμικρό. Το μόνο που σου ζήτω τώρα είναι να ξεπεράσεις τον εαυτό σου.
Αν και συμφωνώ στα περισσότερα που γράφετε, όμως είναι σαν τα ρίχνετε όλα στα εσωτερικά προβλήματα και να μην υπάρχουν οι εκβιαστικές συμπεριφορές των Ευρωπαίων συνομιλητών μας. Η Ευρώπη, η καλύτερα η ευρωπαϊκή υπερδύναμη, δείχνει κι αυτή τις αδυναμίες της και τα αδιέξοδά της. Καλή μας φώτιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο, μμμ εννοώ στο πορτοφόλι, όλοι δείχνουν την πραγματική τους ταυτότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης Ιωάννου από Κόρινθο
Αριστα, αγαπητε Μανο, γι αυτα που βαζεις στο χαρτι κι οπως κομψα και μεγαλοθυμα εκφραζεσαι../ Ενσταση για υπαρξη δηθεν "εξαιρετων" και "αθορυβων" που, αν ηταν ετσι, θα επρεπε απο καιρο να εχουν Αυτοεξαιρεθει με Θορυβο../ Κριμα που στη τεταρτοκοσμικη χωρα μας υπαρχει Δικαιο μα οχι Δικαιοσυνη για πραγματικη τιμωρια οσων ασελγουν στη Πατριδα, παρελθοντων-παροντων-μελλοντων../ Κριμα και που οι χιλιαδες(?..) πνευματικοι μας ταγοι σιωπουν ακομη και τωρα, φορτιζοντας μπαταρια για "αντισταση" μονον οταν απειλειθουν τα οφιτσια και βολεματα τους...// Καλο μας κουραγιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι παντού, σε όλα τα κόμματα. Καμμία αμφιβολία. Όμως αυτοί οι εξαιρετικοί, επώνυμοι που έχουν κύκλο επιρροής, πώς διαχωρίζουν τη θέση τους από τους επικίνδυνους, ιδιοτελείς, άσχετους ή ό,τι άλλο τέλος πάντων κάθε φορά; Μήπως μόνο ασκώντας κριτική μέσα στα όργανα του κόμματος και προπαγανδίζοντας (ρητά, υπαινικτικά ή με τη σιωπή τους) έξω τη γραμμή του όποιου κόμματός τους, ακόμα και την πιο αντιδημοκρατική, γελοία, καταστροφική; Έτσι συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα. Και μετά βλέπουμε στο βιογραφικό τους να αναφέρεται: διαφώνησα το 19..., ξαναδιαφώνησα το 19..., ενώ όλοι θυμόμαστε ότι εκείνες τις εποχές αποτελούσε βασικό παράγοντα στήριξης των αποφάσεων, εξαγοράζοντας, εννοείται, τη στήριξη. Είμαστε τόσο αδύναμοι οι άνθρωποι! Κρίμα! Καλά εμείς, οι μή εξαιρετικοί. Ο εξαιρετικοί όμως; Χρειαζόμαστε τους εξαιρετικούς, τους ιδεολόγους, τους εργατικούς, τους ανιδιοτελείς. Και υπάρχουν το ξέρουμε. Μας κρύβονται όμως καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω με ποια ακαδημαϊκά εχέγγυα, σε ποια πανεπιστήμια φοιτήσατε, ποια θέση στις ακαδημαϊκές αξιολογήσεις έχουν τα ιδρύματα που φοιτήσατε και τη διεθνή πείρα έχετε. Παρόλα αυτά, επιτρέψτε μου να πω, πως διακρίνω την τάση του από τη μία μεριά ρίχνω στους ξένους όσα κακά συμβαίνουν στην χώρα που γεννήθηκα και από την άλλη στους πολιτικούς. Δηλαδή εσείς δεν ευθύνεστε. Που είναι η δική σας ατομική και συλλογική ευθύνη; Ακόμη και όταν παραδεχθείτε πως ίσως, κάπου, κατά λάθος σφάλατε, με ένα συγνώμη νομίζετε πως καθαρίσατε. Που είναι η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης της ψήφου; Γιατί θα πρέπει, όσοι δεν ψήφισαν αυτό το κόμμα να υποστούν τις συνέπειες της δικής σας εκλογικής επιλογής; Γιατί θα πρέπει να πληρώσουν και αυτοί που δεν επέλεξαν τον δικό σας Σύριζα αυτά που ο Αλέξης θα φέρει, τα επιπρόσθετα από αυτά που ήταν προγραμματισμένα; Αναλαμβάνω την προσωπική ευθύνη σημαίνει, αναλαμβάνω εγώ, ως άτομο, ως μονάδα, όσα επιφέρει η επιλογή που έκανα εξ'ολοκλήρου. Η διασπορά και η μεταβίβαση της προσωπικής σας ευθύνης, εν προκειμένω της δικής σας ψήφου, στους άλλους, που δεν ψήφισαν, δεν επέλεξαν το ίδιο με εσάς, αλλά πρέπει να επωμιστούν την δική σας λανθασμένη επιλογή και ότι αυτή φέρει μαζί της, ονομάζεται μαζοποίηση των συνεπειών της ψήφου σας. Η μαζοποίηση αυτή, δηλαδή το εκ των προτέρων γνωρίζειν, πως ότι και αν ψηφίσετε θα επωμιστούν και όλοι οι άλλοι τις συνέπειες της δικής σας επιλογής, αποτελεί βασικό συστατικό άλλων καθεστώτων. Σαφώς σε αυτό το πλαίσιο είτε θετικές είτε αρνητικές είναι οι συνέπειες πρέπει να αφορούν αποκλειστικά τους φέροντες της αρχικής επιλογής.
Καλή συνέχεια