Η Γελοιότητα πάει παντού (και κυρίως στους υπουργικούς θώκους)

Στον Θόδωρο Πάγκαλο και τους χορηγούς του.

Η αφόρητη κομματίλα και ο τσιφλικάδικος συνδικαλισμός που μας έφεραν ως εδώ, δεν έχουν καμφθεί διόλου. Το αντίθετο. Έστω κι αν μπήκαμε στον τέταρτο χρόνο της κρίσης. -Πόσο απέχει η γελοιότητα από τη τραγωδία; -Όσο απέχει η ψευτοσοβαρή πόζα του κυβερνητικού εκπρόσωπου από την αλήθεια που υποτίθεται ότι υπηρετεί. Κατά την άποψή μου ο Σαμαράς έως ότου απολύσει τον εαυτό του, πρέπει να απαλλαγεί τάχιστα απ’ όλη αυτή την αποκρουστική κουστωδία υπουργών και συμβούλων που ο ίδιος διόρισε και πρωτίστως από τον αντιπρόεδρό του. Και το λέω αυτό παρ' ότι πιστεύω πως ο νυν πρωθυπουργός, μέχρι τώρα, αποδεικνύεται συγκριτικά επαρκέστερος από τους τέσσερις προκατόχους του: Πικραμένο, Γιωργάκη, Παπαδήμο, Κωστάκη. Έπειτα να στείλει στον εισαγγελέα τον πρώην υπουργό και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος χαχανίζοντας σε συστημικό, ραδιοφωνικό σταθμό ξεφούρνισε ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα (!). Δηλαδή, απεκάλυψε μεταξύ τυρού, αχλαδίου και μικρονοϊκού παλιμπεδισμού ένα κρατικό μυστικό που ΔΕΝ δημοσιοποιείται χωρίς κόστος. Πολλώ μάλλον δεν κανιβαλίζεται αβρόχοις ποσίν στα ΜΜΕ. Δυστυχώς αυτό είναι το επίπεδο του πολιτικού μας προσωπικού. Θα μου πείτε ο Πάγκαλος έχει αποσυρθεί. Αμ' ο Άδωνις; Κάθε πρωί είναι στα πάνελ, κάθε βράδυ στα παράθυρα, τις μικρές ώρες πουλάει βιβλία στα τσοντοκάναλα και προχτές τον είδα και στην πρεμιέρα του Cirque du Soleil. Πότε δουλεύει ας το βρει ο πρωθυπουργός κι ας μας απαλλάξει από τη φλύαρη, ξερολική τσιρίδα του. Ας επιστρέψει σε αντάλλαγμα ο Κούγιας στις οθόνες μας. Ή έστω η Κορομηλά. Αυτός ο τόπος δεν έχει μέλλον γιατί η γελοιότητα των ιθυνόντων του δεν έχει όρια. Επί μέρες πρώτη είδηση ήταν η παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, αν πρέπει να γίνει, αν θα βγουν άρματα, ποιος θ’ ανέβει στην εξέδρα, πόσοι θα φυλάνε τον πρόεδρο από την αγάπη του λαού, πως θ’ αποκλειστεί το Σύνταγμα για να παρελάσουν οι μινοφορούσες μακριά από τους γονείς τους, κ.ο.κ. Αυτά μας απασχολούν. Α, και η κόντρα Βενιζέλου-Αβραμόπουλου. Μονομαχία δύο γιγάντων στο μπρελόκ του Κέρμιτ από το Muppet Show. Επίσης, και ο συνάδερφος καθηγητής-υπουργός κ. Αρβανιτόπουλος. Τόσο σοβαρός και αδέκαστος για να ‘ναι αληθινά αληθινός. Μπαίνουμε ήδη στο τρίτο μήνα απεργίας με την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου κυκλοτερώς αποκλεισμένη -ποιος άραγε έχει το δικαίωμα να καταλαμβάνει μια δημόσια έκταση μερικών χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων;- κι ο υπουργός έμαθε μόλις προχθές ότι οι απεργούντες διοικητικοί υπάλληλοι πληρώνονται κανονικά! Επίσης ο πρύτανης Πελεγρίνης αφυπνίσθηκε σχετικά μετά την επέμβαση του εισαγγελέα. Βλέπετε, για να ισχύσει ο νόμος, οι δημόσιοι λειτουργοί πρέπει συστηματικά να εκφοβίζονται με εισαγγελική παρέμβαση. Τόσο απλά, τόσο εμετικά. Επί δύο μήνες οι είσοδοι της Πανεπιστημιούπολης είναι αποκλεισμένες, όμοια και η κεντρική λεωφόρος που συνδέει τη Καισαριανή με του Ζωγράφου. Και ουδείς συγκινείται. Ποιος μπορεί να καταλαμβάνει δημόσια γη με το «έτσι θέλω»; Τι κάνει σχετικά το Συμβούλιο της Σχολής; Το οποίο, επειδή δεν έχει αίθουσα να συνεδριάσει, στην πράξη αυτοκαταργείται. Η μέγιστη υποκρισία. Οι δε ακαδημαϊκοί δάσκαλοι αγωνίζονται (sic) για να μη χαθεί το εξάμηνο. Κι άλλη γελοιότητα πλην της υποκρισίας. Επί χρόνια το πανεπιστήμιο έχει υποβιβαστεί με πάροχο πτυχίων δια αλληλογραφίας . Ε, και τι έγινε που δεν θα γίνουν μαθήματα; Η πλειονότητα των διδασκόντων που τώρα λουφάζουν αιδημόνως, βλέπουν τους φοιτητές τους αποκλειστικά την ημέρα των εξετάσεων (υπάρχουν φοιτητές που υπερηφανεύονται πως πήραν πτυχίο χωρίς να παρακολουθήσουν ούτε ένα μάθημα). Άρα το εξάμηνο άφοβα μπορεί να συρρικνωθεί στις έξι εβδομάδες. Και πολύ λέω. Τέτοια φτήνια. Εξάλλου άρχισαν και οι νέες εκπτώσεις. Πράγμα που σημαίνει ότι η γελοιότητα δεν αφορά μόνο στο πολιτικό προσωπικό αλλά και στην πνευματική ηγεσία. Γι’ αυτό διατείνομαι ότι δεν υπάρχει σωτηρία.

Στο τελευταίο σοβιετικό καθεστώς της Ευρώπης, την Ελλάδα, οι πάντες απαιτούν τα πάντα από ένα μεταφυσικό κράτος-πατερούλη. Έλα όμως που αυτό το κράτος επτώχευσε! Δηλαδή ο πατερούλης είναι πλέον ευνουχισμένος! Κι γι' αυτό δεν φταίει ούτε η τρόικα, ούτε το μνημόνιο. Απεναντίας. Αυτοί εκλήθησαν όπως όπως από το Σύστημα για να το διασώσουν. Αυτό είναι η πικρή αλήθεια. Από την άλλη, οι ψηφοφόροι-πελάτες του ανωτέρω πολιτικού συστήματος θεωρούν το κράτος-μαγαζί ιδιοκτησία τους. Πολιτικά ζητήματα που αλλού έχουν ξεκαθαριστεί αιώνες πριν, όπως ο διαχωρισμός του ιδιωτικού από το δημόσιο, εδώ παραμένουν ταμπού. Έτσι, ο Πάγκαλος θεωρεί ακόμη το ΥΠΕΞ τσιφλίκι του, οι απεργοί του ΕΚΠΑ τον Υμηττό μποστάνι τους ενώ ο Βενιζέλος πήρε το στικάκι με τη λίστα Lagarde στο σπίτι του. Κανένα αίσθημα ευθύνης, συλλογικής ή ατομικής, καμία λογοδοσία, ουδείς φόβος ιστορίας. Κι όλα αυτά στο όνομα της πιο απεχθούς τηλε-δημοκρατίας.

Ο Λέανδρος Ρακιντζής, αυτός που αποκάλυψε πως το πτωχευμένο κράτος παρέχει συστηματικά 200.000 αναπηρικά αμαξίδια το χρόνο, μου έλεγε τις προάλλες ότι το δημόσιο είναι παντελώς διαλυμένο. Τα μόνα που δεν γνωρίζουν κάμψη και δεν μετέχουν στην κυρίαρχη μιζέρια είναι οι λαμπρές γραβάτες και τα ατσαλάκωτα κουστούμια των υπουργών. Μέχρι να τα φορέσουν οι επόμενοι…

Υ.Γ. 1 Κάνω έκκληση στους νυν αγέρωχους υπουργούς μας : Να σκεφτούν τη μοίρα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Δηλαδή να σκεφτούν εκτός από το σήμερα και το αύριο.

Υ.Γ. 2 Η διαφήμιση για το ΒΗΜΑ FM λέει πως “Εδώ δεν ξέρεις ποτέ τι θα ακούσεις”. Ε, όχι και δεν ξέρω. Θα ακούω συστηματικά τους προβοκατόρικους εξυπνακισμούς του Πάγκαλου και τη βλεννολεξιλόρροια του Αδώνιδος.

Υ.Γ. 3 Σοφός φίλος με πληροφορεί πως το υψηλό σάκχαρο του Πάγκαλου τον καθιστά κυριολεκτικά ανεξέλεγκτο συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Η χαρά των ραδιοφωνιτζήδων!