Τι λάθος έχουμε κάνει; Ως Πολιτεία, ως κοινωνία, ως οικογένεια; Για ποιους λόγους ενδημεί τόση τυφλή και υπόγεια βία πίσω από την αρυτίδωτη επιφάνεια της κοινωνικής μας τάξης και ασφάλειας; Της ευμάρειας που -ακόμη- απολαμβάνουμε ως χώρα; Ακριβώς για αυτό! Επειδή επιτρέψαμε να οξυνθούν οι αντιθέσεις κι επειδή δεν αντιληφθήκαμε έγκαιρα το χάσμα που ήδη χάσκει απειλητικό ανάμεσα στις ώριμες ηλικίες και τη νέα γενιά. Ανάμεσα στους έχοντες, στους κατέχοντες και τους παρίες. Ο θυμός και η οργή φουντώνουν ανάμεσα στους νέους που είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, παρά τα προσόντα τους. Ανάμεσα στα στρώματα του πληθυσμού που περιθωριοποιούνται. Τους οικονομικούς μετανάστες, τους μισθοσυντήρητους που βλέπουν ανήμποροι τη δική τους αδυναμία και την προκλητική ισχύ των ολίγων. Ή την αλαζονεία των χρυσοφόρων πολιτικών που δηλώνουν ανερυθρίαστα πως το νόμιμο είναι και ηθικό. Ε, λοιπόν αυτό το «νόμο» και τα όργανά του αμφισβητούν αυθόρμητα ξεσηκωμένοι οι διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα. Βρίσκομαι στη Βέρνη και παρακολουθώ τα γεγονότα από τα διεθνή ΜΜΕ. Οι τηλεοπτικές εικόνες είναι αποκαλυπτικές. Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η Αθήνα αστυνομικοκρατείται εδώ και χρόνια με κλούβες και ενόπλους στο κέντρο ή στις συνοικίες αλλά ούτε φρουρείται ούτε προστατεύεται. Τα πρόσφατα γεγονότα είναι αδιάψευστος μάρτυς. Οι χιλιάδες αστυνομικοί ούτε σώζουν ζωές ούτε υπερασπίζονται περιουσίες. Αναλώνονται ανάμεσα σε ένα στείρο συνδικαλισμό ή στην επίδειξη προσωπικού τσαμπουκά. Επίσης, «προστατεύουν» με το αζημίωτο τη βιομηχανία της νύχτας -το μόνο παραγωγικό κλάδο της χώρας που δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση- ή φρουρούν, κατόπιν διαταγής άνωθεν, τους σταρ της τιβί ή ένιους εκδότες που κυκλοφορούν με αυτοκίνητο συνοδείας. Υπάλληλοι, δηλαδή, του καθεστώτος. Αν σε όλα αυτά προσμετρήσετε το δημοκρατικό έλλειμμα που μας διακρίνει καθολικά ως κοινωνία, αλλά και την κομματικοποίηση στην κορυφή Αστυνομίας, Δικαιοσύνης, Στρατού, αντιλαμβάνεστε πλήρως ποιος καλλιεργεί τα σταφύλια της οργής. Ποιος θα μας προστατεύσει από τους «φρουρούς» μας; Ποιος θα εκτονώσει την υφέρπουσα αντίδραση πριν καταλήξει σε αληθινό εμφύλιο; Η πολιτική ηγεσία συνολικά, ασφαλής μέσα στα κομματικά της μπούνκερ και διαχειριζόμενη, αποκλειστικά, σκάνδαλα, αδυνατεί να προτείνει λύσεις. Επειδή ούτε καν υποψιάζεται τα αίτια. Εφόσον σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε ερήμην τους μερικοί νέοι προκρίνουν τη δική τους απελπισμένη δημιουργικότητα: καταστρέφοντας.
