Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022

Το τέλος της δημόσιας γλυπτικής

(Ή, η φιλοκαλία των Ρομά)


Όταν κάποτε ρωτήθηκε ο Μπάρνετ Νιούμαν τι είναι γλυπτική, απάντησε: “Γλυπτική είναι αυτό στο οποίο πέφτεις καθώς κάνεις πίσω για να δεις έναν πίνακα". Σύντομος, κυνικά περιεκτικός ορισμός. Στην Ελλάδα πάλι γλυπτική είναι αυτό που "βάφουν" βανδαλίζοντας οι προοδευτικοί και που βουτάνε τις νύχτες οι Ρομά. Επίσης γλυπτική είναι ό, τι δεν καταλαβαίνουν συνήθως οι, παλαιοί και νέοι, δήμαρχοι της αιωνίας Ελλάδας.
(Μ' εξαίρεση τον δήμαρχο Αλίμου).


Φωτογραφίες: 1. Γιαννούλης Χαλεπάς, "Σάτυρος που φλερτάρει, ανοιχτά πλέον, με τον Έρωτα. Το πιο φροϋδική εκδοχή του πασίγνωστου θέματος. Ο Χαλεπάς είναι μεγάλος καλλιτέχνης επειδή υπηρετεί σταθερά τις εμμονές του. Τον στοιχειώνουν οι εικόνες της νεότητας του. Και επειδή εμπνέεται από το υποσυνείδητο του. Περιφρονώντας την δημοσιοϋπαλληλική λογική των καλλιτεχνών της μόδας. Δηλαδή της διεκπεραίωσης. Αυτό το στοιχείο τον φέρνει κοντά στους καλλιτέχνες της αβανγκάρντ και τον Σουρεαλισμό. Ό, τι δηλαδή αδυνατούν να κατανοήσουν οι ιστορικοί τέχνης που είναι περισσότερο δημόσιοι υπάλληλοι και λιγότερο θεράποντες της τέχνης. (Ουφ, το είπα και ηρέμησα)!
2 . Κι ο ουρανός κάνει συχνά γλυπτική με τα σύννεφα του. Εδώ ο Θοδωρής Δασκαλάκης σκανταλιάρικα συμπληρώνει, όπως βλέπετε, την ουράνια δημιουργία!

3. Πριν τέσσερα χρόνια εκλάπη η ορειχάλκινη σφαίρα - animus mundi - Μοναχική Πορεία του Κόσμου, διαμέτρου 55 εκ. που κοσμούσε την είσοδο του δημαρχείου Αγίας Βαρβάρας.
 Ένα από τα καλύτερα δημόσια γλυπτά του λεκανοπεδίου, έργο του Κυριάκου Ρόκου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει κανείς ποιος το έκλεψε και γιατί. Είναι οι ίδιοι που έχουν αφαιρέσει χάλκινες προτομές από το Πνευματικό Κέντρο Αθηναίων, τις πλατείες της πόλης αλλά και που αφαίρεσαν χιλιόμετρα καλωδίων από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου υπό τα όμματα των φυλάκων υπηρεσίας. Όλα αυτά πουλιούνται ως χύδην υλικό στην αγορά μετάλλου για ψιχία. Στα χυτήρια του Ελαιώνα. Κι αν είναι δύσκολο να βρεθούν οι κλέφτες, δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν οι κλεπταποδόχοι.
 Έτσι όπως πάμε όμως, δεν θα μείνει γλυπτό για γλυπτό σε δημόσιο χώρο. Να μιλήσουμε για αστυνομία και αστυνόμευση θα ήταν αστείο. Για δημοτική περιφρούρηση φρούδο και μάταιο. Για επιφυλακή των δημοτών δημόσιο σκάνδαλο. Τί μένει; Να κοιτάμε τις φωτογραφίες των κλαπέντων και να γράφουμε θυμωμένα κείμενα εις μνήμην...
4. Πριν μήνες εκλάπη από τους γνωστούς άγνωστους η χάλκινη προτομή του καπετάν Αστραπόγιαννου από τα Ζερβάτα Κεφαλονιάς, έργο - προσφορά του Μεμά Καλογηράτου. Επίσης πρόσφατα εκλάπη ο "Ήρως Γεώργιος Διλβόης", Ελληνοαμερικανός από τα Αλάτσατα Μ. Ασίας που έπεσε το 1918, του γλύπτη Γελντέκου από πλατεία της Ν. Ερυθραίας με τον δήμαρχο Κηφισιάς να προσπαθεί να βρει το πρόπλασμα ώστε να ξαναγίνει το έργο. Όσον αφορά στον φιλότιμο Μεμά αυτός έπλασε ξανά με τσιμέντο τον Αστραπόγιαννο και το έστησε στην ίδια θέση τον Αύγουστο.
5. Η κλαπείσα προτομή του Γεωργίου Διλβόη και η φωτογραφία του Ελληνοαμερικανού στρατιώτη που έπεσε κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο.

( Ωραίο κοντράστο: Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ και ο φαντάρος των ΗΠΑ).

Αίμα μου!

(Η επιφυλλίδα μου στο Βήμα)

Διαβάζω από την εφημερίδα Τα Νέα:
"Υπάρχουν πάνω από 2.700 διαφορετικά είδη κουνουπιών σε όλο τον κόσμο. Τα κουνούπια είναι περισσότερο γνωστά για τα ενοχλητικά τσιμπήματα τα οποία προκαλούν κυρίως στον άνθρωπο. Εκτός από αυτό, όμως, έχουν μια ιδιαίτερη σημασία για το οικοσύστημα, μια και όταν είναι στο στάδιο του αυγού ή της πούπας αποτελούν τροφή για πολλά ζώα του νερού, ενώ όταν είναι ενήλικα είναι βασική τροφή αμφιβίων και πουλιών.
Τα κουνούπια διαθέτουν τρία διαφορετικά συστήματα ανίχνευσης γι’ αυτό μπορούν πολύ εύκολα να βρουν τον στόχο τους.
Συγκεκριμένα, έχουν χημικούς ανιχνευτές, οπτικούς ανιχνευτές και ανιχνευτές θερμότητας. Ταυτόχρονα, διαθέτουν πολύ καλή σωματική διαμόρφωση για πέταγμα. Δεν τσιμπούν όλα τα κουνούπια παρά μόνο τα θηλυκά. Τα αρσενικά κουνούπια έχουν διαφορετική μορφολογία στο κεφάλι και τρέφονται από το νέκταρ των φυτών.
Τα θηλυκά κουνούπια διαθέτουν μια μυτερή και λεπτή προβοσκίδα που εισάγουν στο δέρμα και με την οποία ρουφούν το αίμα, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύουν στην κοιλιά τους. Τα θηλυκά χρειάζονται το αίμα γιατί περιέχει πρωτεΐνες απαραίτητες για την ανάπτυξη των αυγών που φέρουν. Ένα τσίμπημα μπορεί να περιέχει και 5 χιλιοστά του λίτρου αίμα. Ταυτόχρονα με το τσίμπημα, τα κουνούπια αφήνουν και κάποιες δικές τους πρωτεΐνες στο σημείο που τσιμπούν, οι οποίες δημιουργούν και όλα τα προβλήματα μια και σε αυτές μπορεί να κρύβονται μεταδοτικές ασθένειες, αλλά είναι και υπεύθυνες για την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος με αποτέλεσμα τον κνησμό και το κοκκίνισμα της περιοχής".

Το ανωτέρω δημοσίευμα δεν με προβλημάτισε απλώς - επειδή, οφείλω να το ομολογήσω, υποφέρω από τα τσιμπήματα των κουνουπιών κάθε θέρος - αλλά για ένα περίεργο λόγο που θα σας εξηγήσω αμέσως,  μ' έκανε υπερήφανο. Ναι, με κατέστησε υπερήφανα συγκινημένο! Ο λόγος είναι απλός όσο και βαθιά συναισθηματικός. Πιο συγκεκριμένα:
Υπολογίζω πως μόλις φέτος το καλοκαίρι πρέπει να με τσίμπησαν πολλές δεκάδες κουνουπιών τα οποία, όπως ήδη μάθαμε, είναι αποκλειστικά θηλυκού γένους.  Άρα  τετρακόσιες και βάλε κουνουπίνες  (υπολογίζω 5 ή 6 ημερησίως επί 3 ή 4 μήνες) ακολουθώντας το μητρικό τους ένστικτο μού έχουν επιτεθεί ως τώρα, από την αρχή του καλοκαιριού, με την μυτερή προβοσκίδα τους να διατρυπά την σιτεμένη αλλά παρόλα αυτά επιθυμητή - όπως φαίνεται - σάρκα μου έτσι ώστε να απομυζήσουν μεθοδικά και επίμονα το πολύτιμο μου αίμα. Αίμα το οποίο όπως ήδη εμπεδώσαμε, είναι απολύτως απαραίτητο για την αναπαραγωγή τους. Την εκκόλαψη των αυγών τους. Θεωρείτε τον αριθμό υπερβολικό;
 Σκεφτείτε: Όπως ήδη δήλωσα, όπου βρεθώ το θέρος, γίνομαι ο εύκολος στόχος κάθε - θηλυκής -  κουνουπίνας. Αν λοιπόν με τρυπήσουν - κυριολεκτώ, το ρήμα "τσιμπώ" δεν με καλύπτει - κατά τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς όπως προείπα τέσσερα με πέντε κουνούπια την ημέρα - που σας διαβεβαιώ στην πραγματικότητα είναι πολλά περισσότερα - πόσα κουνούπια μάς κάνουν συνολικά; Δεδομένου ότι οι καλοκαιρινοί μήνες στην πατρίδα μας,όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι πάντα περισσότεροι από τρεις;  Βλέπετε λοιπόν πως δεν υπερβάλλω καθόλου.
Από άλλα πάλι δημοσιεύματα πληροφορούμαι ότι τα κουνούπια, το τονίζω τα θηλυκά, δεν τσιμπάνε τον κάθε άνθρωπο αλλά αντίθετα επιλέγουν πολύ προσεκτικά - τις οίδε με ποια, λιβιδινικά κριτήρια - τη λεία τους. Ήγουν εμένα! Είναι δυνατόν να μην αισθάνομαι τουλάχιστον κολακευμένος απ' αυτό το ερωτικό κατά βάθος γεγονός; Είναι εύκολο, και μάλιστα στα εξήντα τόσα χρόνια σου, να σε κυνηγούν δεκάδες θηλυκά, έστω και κουνούπια και να θέλουν, κυριολεκτικά, να σε ρουφήξουν; Να διακινδυνεύουν - επίσης κυριολεκτικά - τα πάντα για λίγα δευτερόλεπτα ηδονής πάνω στο σώμα σου αφού κι εγώ δεν είμαι βλάκας αλλά αμύνομαι για τις ρανίδες του αίματος μου κι έχω σκοτώσει cool blood αρκετές από τις επίδοξες συζύγους μου; Δηλαδή αυτά τα υπέροχα πλάσματα που το μόνο που επιθύμησαν, ήταν να ακουμπήσουν λίγο το δέρμα μου και να γευτούν το υπέροχο, όπως πίστεψαν, αίμα μου; Πόσος Μαρκήσιος Σαντ και πόσος Μπατάιγ χρειάζονται για να περιγράψουνμία τόσο αισθησιακή σκηνή!
Με άλλα λόγια, επιστρέφοντας από τον υπερρεαλισμό στον ρεαλισμό, το αίμα μου, αυτό το καλοκαίρι, γέννησε εκατοντάδες εκατοντάδων κουνουπάκια - αφού η κάθε κουνουπίτσα γεννάει ένα μεγάλο αριθμό αυγών, 200 με 300 τη φορά, οχτώ φορές τον χρόνο! - τα οποία σήμερα είναι εγκατεσπαρμένα σε όλη την επικράτεια.  Όπου δηλαδή ταξίδεψα ή πήγα διακοπές συνεχίζοντας τα μεν θηλυκά το αιμοδιψές έργο των μαμάδων τους, ή ακολουθώντας τα αρσενικά ενστικτωδώς την υψηλή - διαφημιστικό μήνυμα - αισθητική του μπαμπά τους. Είναι δυνατόν μετά από μία τέτοια συνειδητοποίηση να μην σκιρτά εντός μου το πατρικό μου φίλτρο; Το φαντάζεστε; Από το Παλαιό Φάληρο ως την Αίγινα και από τη Χίο ως την Κεφαλονιά όπου δηλαδή βρέθηκα φέτος, τα χιλιάδες (;)ζωηρά και χαριτωμένα κουνουπάκια μου - δεν μπορεί να είναι διαφορετικά αφού είναι παιδιά μου, αίμα από το αίμα μου - απολαμβάνουν ζουζουνίζοντας το ελληνικό καλοκαίρι! Χωρίς τους κοπετούς του κ. Καλύβα ή τις οιμωγές του κ. Μαραντζίδη περί δήθεν θανάτου του. Και μάλιστα χωρίς να κάνουν διάκριση ημέρας ή νύχτας, εσωτερικών ή εξωτερικών χώρων, υγρασίας ή παγωνιάς. Ζουζουνοτρυπούν ακάθεκτα πάντες και παντού!
Και να κάτι που το γνωρίζω από προσωπική πείρα: Τα σύγχρονα κουνούπια, τα παιδιά μου, καλύτερα οι κόρες μου, είναι εντελώς εξελιγμένα και δουλεύουν όλο το 24ωρο σαν ρομπότ, χωρίς να διεκδικούν τίποτα περισσότερο από λίγο αίμα για την αναπαραγωγή τους. Η χαρά δηλαδή κάθε φιλελεύθερου Υπουργού Εργασίας. Δεν είναι πραγματικά συγκινητικό; Εάν πάλι οι ζωηρές αυτές θυγατέρες μου ταλαιπωρούν, ή και βασανίζουν μερικούς από σας, το καταλαβαίνω, αλλά τι να κάνουμε, παιδιά είναι! Αίμα μου!

Μάνος Στεφανίδης
Ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ
Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων
Τελευταίο του λογοτεχνικό βιβλίο " Έρωτες μισοί, Μίση ολόκληρα, σαν διηγήματα" εκδόσεις Νίκας, 2022.



Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2022

Νέγροι και Ασπρουλιάρηδες

Ο Γιάννης στην Τροία!


(Κείμενο που έγραψα στο αεροπλάνο για το Βήμα αλλά προτίμησα να το δημοσιεύσω εδώ)

Αυτό που κυρίως κατάφερε και καταφέρνει η Εθνική Ελλάδος στο Ευρωμπάσκετ είναι να νικάει ακόμα και όταν οι τρεις Αντετοκούνμπο κάθονται στον πάγκο. Σαν τον Αχιλλέα στην ιλιαδική Τροία που έσπερνε τον τρόμο στους εχθρούς ακόμα και όταν παρέμενε χολωμένος στη σκηνή του. Που νικούσε ακόμα και με την εμφάνιση μόνο των όπλων του. Έτσι συμβαίνει και με τους Αντετοκούμπο. Αυτό συνέβη π.χ με την Αγγλία. Κατάφεραν δηλαδή και μόνο με το άκουσμα του ονόματος τους οι αντίπαλες ομάδες να παραδίνονται πριν ακόμα ξεκινήσει η μάχη. Όταν μάλιστα εμφανίζονται, δεν υπάρχει έλεος. No prisoners που έλεγε κι ο Λώρενς της Αραβίας για τους Τούρκους.
Σαν τον Μέγα Αλέξανδρο ή το Ναπολέοντα, σαν τον Αννίβα ή τον Ιούλιο Καίσαρα. Γιατί η Εθνική μας νικάει όχι επειδή υπερτερεί σε όλα τα σημεία αλλά γιατί έχει καταφέρει να τρομοκρατήσει τους αντιπάλους της διαθέτοντας ένα υπερόπλο. Σαν τους U2 ή τα πάντζερ του Χίτλερ και τους σαριζοφόρους των Μακεδόνων βασιλιάδων.
 Αιτία βέβαια αυτού του πρωτοφανούς γεγονότος στα χρονικά της καλαθοσφαίρισης είναι ο υπεραθλητής Γιάννης αλλά και όλοι οι συμβολισμοί τους οποίους ο Γιάννης εκπροσωπεί: 
Ξεριζωμός από την πρώτη πατρίδα, προσφυγιά, επανεγκατάσταση, περιθώριο, παρανομία, κυνηγητό, φτώχια από τη μία. Αλλά και από την άλλη αγώνας, σκληρή δουλειά, δίψα για ζωή, πίστη, δεύτερη πατρίδα, επιτυχία, ευγένεια, ταπεινότητα, αναγνώριση, παγκόσμιο είδωλο, ευγνωμοσύνη, ανταπόδοση. Ο Γιάννης είναι ο Ηρακλής του εικοστού πρώτου αιώνα ο οποίος νικάει έστω κι αν εμφανιστεί μόνο η λεοντή του και όχι ο ίδιος. Σε λίγο θα αρκεί ο Ιτούδης να παρουσιάζει στον πάγκο μόνο την τρομερή μητέρα της οικογένειας Αντετοκούμπο και θα έχει σίγουρη τη νίκη! Την σύγχρονη Καλλιπάτειρα. 
Όμως ο ενθουσιασμός που νιώθει κάθε Έλληνας όπου της γης για τους θριάμβους της Εθνικής μπάσκετ δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε τι ήταν οι Αντετοκούμπο στην Αθήνα και πως ξεκίνησαν. Ο Γιάννης, ο Θανάσης και ο Κώστας. Με λίγα λόγια δεν πρέπει να ξεχάσουμε πόσο μίσος και πόσος ρατσισμός έχουν προηγηθεί από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας απέναντι σε οποιονδήποτε θέλει να εγκατασταθεί στην πατρίδα μας έχοντας άλλο χρώμα, άλλη χώρα προέλευσης και κυρίως μη έχοντας γεμάτο πορτοφόλι. 
Φαντάζομαι κάνεις δεν ξεχνάει τα κηρύγματα μίσους που εκστόμιζε και εκστομίζει ο αντισημίτης και "καθαρόαιμος άριος" Πλεύρης πατήρ για Εβραίους και Νέγρους τόσο από τα βιβλία όσο και από τις εκπομπές του ως σήμερα. Κανείς, ελπίζω, δεν ξεχνάει πως ο ανωτέρω διανοούμενος και ιστορικός αποκαλεί συλλήβδην υπανθρώπους τους μαύρους αλλά και όλους τους έγχρωμους, με ιδιαίτερη έμφαση σ' εκείνες τις φυλές που συνωθούνται πέριξ της Ομόνοιας. Άρα τουλάχιστον κάποιοι είναι, τουλάχιστον, υποκριτές όταν εκφράζουν την λατρεία τους για τα "ελληνόπουλα" τύπου "Αντετοκούμπο". Και η μεγάλη προσφορά του Αντετοκούμπο είναι ότι πολεμάει στην πατρίδα μας τον ρατσισμό με τα ίδια του τα όπλα: Με την δύναμη, την υπεροχή, τη νίκη σε όλα τα επίπεδα. Το αίμα που ξεχωρίζει!

Ο ίδιος ο Γιάννης δηλώνει, χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν και τίποτε, υπερήφανος και για την φυσική και για την θέτη του πατρίδα. 
Δεν έχει περάσει όμως πολύς καιρός από τότε που ο Άδωνις από τηλοψίας άφηνε προσβλητικά υπονοούμενα αστειευόμενος με το επίθετό του Γιάννη. Ο δε Πλεύρης υιός...
Προσωπικά δεν θα ξεχάσω το εξής επεισόδιο: Είχα στο σπίτι μου καλεσμένο τον γνωστό ζωγράφο Θεόδωρο Μανωλίδη, πρώην σύζυγο της επίσης γνωστής Ευγενίας Μανωλίδου και πατέρα των δύο πρώτων παιδιών της (Προ Σπύρου - Άδωνη). Συζητήσεως γενομένης ο Μανωλίδης απροκάλυπτα δήλωσε στο τραπέζι ότι "αν κατέβετε στην Ομόνοια και στην πλατεία Βικτωρίας θα λιποθυμήσετε από τις μυρωδιές των υπανθρώπων" (sic).
 Όταν τον ρώτησε η Ελβετίδα τότε γυναίκα μου 
"τί ακριβώς εννοείτε κύριε" αυτός της απάντησε ανενδοίαστα πως "προφανώς εννοώ τους βρωμιάρηδες μετανάστες". "Ξέρετε" του απάντησε εκείνη ψύχραιμα "και εγώ είμαι μία μετανάστρια, δεν έχει σημασία αν ήρθα από την Ελβετία, προσπάθησα με πολύ κόπο και αγώνα να ριζώσω εδώ και μάλιστα να πάρω και την Ελληνική υπηκοότητα. Για τον λόγο αυτό δεν είστε ευπρόσδεκτος σπίτι μου.  Επειδή δεν μπορώ όμως να σας διώξω, είστε φιλοξενούμενος του άντρα μου και στην Ελλάδα φιλοξενία είναι ιερή, αποχωρώ εγώ". Και λέγοντας αυτά εγκατέλειψε το δωμάτιο. Ο Μανωλίδης βέβαια δεν άργησε να πάρει κι αυτός το καπέλο του και να αποχωρήσει κακήν κακώς. Χωρίς όμως να ζητήσει συγνώμη και ούτε βέβαια να αλλάξει τις ιδέες του.
 Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μήπως θέλω να αποδώσω συλλογική ή οικογενειακή ευθύνη σε κάποιους; Άπαγε της βλασφημίας. Όμως ξέρω καλά ότι το αίμα νερό δεν γίνεται και πως λ.χ τα παιδιά όσων έχουν βασανιστεί σε μακρονήσια, κουβαλάνε ακέραιες τις θλιβερές μνήμες των γονιών τους ό,τι κι αν ψηφίζουν σήμερα. Όπως και τα παιδιά των ακροδεξιών σπάνια απαλλάσσονται από την προκαταλήψεις που τους έχει ενσταλάξει το περιβάλλον τους. Ιδιαίτερα εκείνα που πέρασαν από τα σχολεία της Χρυσής Αυγής ή του Καρατζαφέρη. Πληρώνουμε ακόμη τον Εμφύλιο.Τα παραδείγματα πάμπολλα. Ο νηφάλιος λόγος, εν προκειμένω, σπανίζει. Σταματώ εδώ, επειδή όλοι μπορείτε να καταλάβετε τι θα μπορούσα να προσθέσω. Ας μην αμαυρώσουν όμως τη χαρά των αλλεπάλληλων νικών της Εθνικής μας τέτοιες, μαύρες σκέψεις. Ούτως ή άλλως αρκετό μαύρο, συμβολικό και ουσιαστικό,  έχουμε στη ζωή μας.

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022

Ο Νέος Ερωτόκριτος!

Και Πολύ Νέος Ερωτόκριτος! Σουξεδιάρης!



Όσο αξίζεις εσύ Κωνσταντή Καραμαλή
Δεν αξίζουν μαζί όλοι οι καραμαλικοί!

(Παραδοσιακό της Πρώτης Σερρών)

Τζάκι που δεν καπνίζει
Φαμίλια που δεν ορίζει

(Παροιμία της Βουλής των Ελλήνων)

Απ'την Ραφήνα κίνησε
Γαλάζια πεταλούδα 🦋
Στη Κρήτη προσγειώθηκε
Με βιάση και μ' ασπούδα. 
Κι η Όλγα τον χαιρέτησε 
Με τη λευκή βερμούδα
"Καλώς τον τον Καραμαλή 
Καλώς τόνε το Βούδα"!

Εδώ δεν είναι Μύκονος
Δεν είναι Ματογιάννι
Εδώ ορίζουν σύντεκνοι 
Και η Κεφαλογιάννη!

Ρεφρέν:
Δε φταίει το τραγουδάκι του
Δε φταίει κι ο λυράρης
Μον' φταίει ο πρωθυπουργός
Που είναι μαραζιάρης!

Γκοφρέν:
Καραμανλής 'Ρωτόκριτος, Προκόπης Αρετούσα
Μαζί τα κανονίσασι, τα φιάξα', τα γροικούσα'
Και κάμασιν απόφαση τη σήμερον ημέρα
Πως με Κυριάκο αρχηγό δεν βλέπουν άσπρη μέρα.

Κουπλέ:
Δικιά σου είναι η λαλιά
Μα άλλου το τραγούδι
Βαρδής θε' να'ναι ο ποιητής
Κι η Όλγα, τ' ανηψούδι!

Κουντουπιέ:
Κυριάκο, κοντοτιέρο μου
Στο άτι σου ανέβα
Κι έπαρε το σκουτάριν σου
Κι έπαρε τη Μαρέβα...

Ιδιόμελο: 
Εσύ δεν είσαι μπαίγνιο
Εσύ είσαι Μητσοτάκης
Που σ' αγαπάει η Αμερική
Κι αυτός ο Μπαϊντενάκης!

Ρακόμελο:
Όσοι γενούν πρωθυπουργοί
Θέλουν να ξαναγίνουν *
Όντε τη μάθουν τη δουλειά
Σ' άλλους δεν την αφήνουν.

Τσικουδιά:
Σαν τον Αλέξη το μιτσό
Που όλο και γιαγαίρνει
Όντε γυρίσει ο τροχός
Πάλι τα καταφέρνει! 

* Και γ@μώ τα πολιτικά σχόλια!
 Που 'σαι Παπαγιαννίδη να ζηλέψεις! 

Βέβαια, ως μέλλων ΥΠΠΟΕΠ, Υπουργός Πολιτισμού και Επισυνάψεων, έχω πολιτικό ένστικτο.

Φωτογραφία: Τα γατάκια της εξουσίας (στην αγκαλιά της εξουσίας). Τί να μάς πει τώρα ο Κρατερός! Εδώ ο Χατζηνικολάου και κωλώνει.

Και πρόζα!

Κυριάκο κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης...
(Κλέφτικο)

Να σας τα πω λοιπόν και με πρόζα... Αφού δεν καταλαβαίνετε από ρίμες. Η Νέα Δημοκρατία είναι κεντρικό μαγαζί, με παράδοση και με προσοδοφόρες, οικονομικοπολιτικές επισυνάψεις εσωτερικού και εξωτερικού. Δηλαδή είναι ταυτισμένη με το ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο και με την εγχώρια, μπουρζουαδο - κομπραδόρικη, ιθύνουσα τάξη. Αυτούς δηλαδή που στην Αμερική του 1900 ονόμαζαν Robber Barons. Τουτέστιν ληστοβαρώνους. Ή, λούμπεν μεγαλοαστούς. Έχει γράψει για αυτούς ολόκληρο κεφάλαιο ο Χομπσμπάουμ στο ογκώδες βιβλίο του "Η εποχή του κεφαλαίου", εκδόσεις του ΜΙΕΤ.
Άρα, ένα τέτοιο μαγαζί δεν μπορεί να αφήνεται στην απειρία των golden boys ή τα καπρίτσια των gay συμβούλων το Μαξίμου. Εδώ τρέχουν μπίζνες και δεν επιτρέπεται να τις αφήνουμε στις διαθέσεις του κάθε Γιατρομανωλάκη. Τα παλιά αφεντικά, ήγουν οι παραδοσιακοί ιδιοκτήτες του κόμματος, είναι πάλι εδώ άγρυπνοι και μάλιστα είναι και ετοιμοπόλεμοι. Αυτά σήμαιναν οι δηλώσεις Καραμανλή. 
Συνεπώς ο πάλαι ποτέ κραταιός και αμετακίνητος Μητσοτάκης, τώρα που οι δημοσκοπήσεις πήραν την κατηφόρα, είναι εύλογο να αμφισβητείται και από τους καραμανλικούς και από τους Σαμαρικούς. Αλλά και από εκείνους τους πικραμένους που δεν αξιοποίησε σε υπουργικές θέσεις όπως έκανε με τον κ. Πικραμένο! Άρα... Άρα, άρχισαν τα όργανα! Με πρώτη την Κεφαλογιάννη, το δελφίνι δελφινάκι, με τη λύρα της και από πίσω βέβαια τον θείο της, τον Βαρδή, με το λουρί... Ποιόν Βαρδή; Τον φίλο ντε του Αλέξη και της Περιστέρας! 
 Για μένα όμως ερώτημα δεν είναι τι θα κάνει τώρα ο Κυριάκος. Αλλά, βέβαια, τι θα κάνει η Ντόρα!

ΥΓ.
Τα μαθες κυρά Ντόρα μου τα θλιβερά μαντάτα; Σαμαρικοί προβάλανε και πορπατούν στη στράτα. Και το σαμάρι είναι μπλιό πολλά καμαρωμένο.
 Και το μικρό τ' αδέλφι σου διπλά χαντακωμένο: Καραμανλής 'ρωτόκριτος, Προκόπης Αρετούσα, μαζί τα κανονίσασι, γροικούσα' και ακούσα'. 
Κι απ'εκεί βγάλασι βουλή τη σήμερον ημέρα, 
πως με Κυριάκο στη Βουλή δεν βλέπουν άσπρη μέρα...
Κι η Όλγα που την κλείδωσες εις το αρμάρι μέσα, ωραία σου την έφερε με εκείνο τον μπουhέσα...
(Συνεχίζεται)


Φωτογραφία: Πιετά, βαθειά πολιτικό έργο. Μια νέα μητέρα, σαν κάπως μεγάλη αδερφή, κι ο γιος της που έπεσε...(Καθολική εκκλησία της Βέρνης)