Θεολογία αθέου

στον καθ. Γιάννη Μεταξά

Νομίζω ότι ο Θεός, μέσα στην απεραντοσύνη της μοναξιάς Του, πρέπει να πλήττει με τις αενάως επαναλαμβανόμενες, ομοιόμορφες προσευχές. Ιδιαίτερα με εκείνες τις ξεδιάντροπα υμνητικές που Τον δοξάζουν δουλικά - ο Θεός δεν είναι ανασφαλής, ξέρει ποιος είναι. Ανασφαλής είναι ο άνθρωπος. Επειδή δεν ξέρει. Επίσης έχω την υποψία ότι ο Χριστός θυμώνει με τους γλείφτες. Αντίθετα, πρέπει να διασκεδάζει αφάνταστα με τους βλάσφημους. Θα πρέπει να γουστάρει την αποκοτιά τους. Να Τον προκαλούν, να Τον καθυβρίζουν ως ίσοι προς ίσο και να ερωτοτροπούν με τη Μητέρα του. Αυτός ο βέβηλος ερωτισμός των πληβείων του κόσμου τούτου, θα Τον κάνει να θυμάται με νοσταλγία τα επίγεια, ελάχιστα νιάτα Του. Τι θεολογική ειρωνεία! Αναστήθηκε τριάντα τριών χρόνων για να μην ξαναγίνει ποτέ πια νέος. Να καταστεί για πάντα ο Παλαιός των Ημερών. Άπαγε της βλασφημίας!

Άρα και η βλασφημία, σκέφτομαι, είναι είδος προσευχής από την ανάποδη. Μια επιμειξία του παγανισμού με τον Χριστιανισμό. Η βίαιη οικειοποίηση του θείου εκτός του τυπικού τελετουργικού. Η βλασφημία όθεν είναι προσωπική, ερωτική σχέση με το υπερβατικό. Μόνο ένας που θρησκεύεται, έστω και υποσυνείδητα, μπορεί να εκτονώνεται βλασφημώντας. Μόνο κάποιος που έχει εμπειρία του ιερού, μπορεί να προκαλεί το ιερό, την ύπατη μορφή εξουσίας.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος έπλασε τους θεούς του κατ' εικόνα και καθ'ομοίωση. Κι όχι το αντίθετο. Κι ότι η σύλληψη της έννοιας ενός όντος ανόλεθρου και αιωνίου και της συνακόλουθης θρησκείας που το περιέχει, αποτελεί το υψηλότερο μας πολιτιστικό επίτευγμα. Κι αυτό το λέει ένας άθεος ηρέμα. Άθεος μεν, χριστιανός Ορθόδοξος δε. Αφού αυτή είναι και η κουλτούρα και η παιδεία μου. Οι Χαιρετισμοί, η νεκρώσιμη ακολουθία και τα ρεμπέτικα. Νιώθω άρα και δέος και τρόμο για ό τι αγνοώ αλλά δεν κατάδεχομαι μεταφυσικές παρηγοριές. Ο θάνατος μου είναι ό τι αιώνιο διαθέτω.

ΥΓ . Επάνω οι Ταξιάρχες στον Άγιο Γεώργιο Ηρακλειάς που χτίστηκαν το 1894 από τους Στεφανίδηδες και ανήκουν σήμερα στους Δανέζηδες.

Φέρουν ενσωματωμένα, αρχιτεκτονικά στοιχεία από προηγούμενο, ειδωλολατρικό ναό. Χαρακτηριστικός είναι ο κίονας που χωρίζει τις δύο καμπάνες του κωδωνοστασίου. Είναι μονόλιθος με δωρικό κιονόκρανο και φέρει εγχάρακτο σταυρό εξορκισμού. Έτσι γίνονταν η οικείωση - ενσωμάτωση του παρελθόντος. Ένα είδος προσευχής από την ανάποδη.

 Κάτω τα  Εισόδια της Θεοτόκου από το Πάνω Χωριό Ηρακλειάς, ναός παμπάλαιος που ανακαινίστηκε πρόσφατα και που το μαρμάρινο τέμπλο φιλοτέχνησε ο Φιλιππότης ο νεότερος γύρω στα 1990. Ο ιερομόναχος που ιερουργεί ανήμερα της γιορτής της Παναγίας είναι ένας από τους τρεις μοναχούς που απομένουν στην Χοζοβιώτισσα Αμοργού.

Σύντομα θα επιστρέψει στο νησί του.