Ζωγραφική, διακόσμηση και θεσμοί

Συγγνώμη αλλά νομίζω πως κάτι δεν γίνεται σωστά. Συγγνώμη αλλά εγώ βρίσκω κιτς τον συνδυασμό του εθνικού συμβόλου με τις φλογίτσες στη μαύρη κορνίζα.Τόσο "εύκολο" στην συναισθηματική του προφάνεια. Τόσο διακοσμητικό στο αποτέλεσμα του ώστε να εξαερώνεται η ζωγραφική. Και μ' έναν καλό καλλιτέχνη να έχει κάνει μόδα την ιλουστρασιόν συγκίνηση. Επωφελούμενος κι από την επέτειο που, ευτυχώς για την τέχνη, τελειώνει μεθαύριο. Αδικώντας πρωτίστως τον εαυτό του. Παρά τη μονοπώληση μουσείων, προβολής, εκθέσεων, χορηγιών, υποψηφιότητων για την ακαδημία κ.λπ. Ο φιλότεχνος του μέλλοντος θα νομίζει ότι ο Μποκόρος είναι τουλάχιστον Γύζης, Παρθένης ή Μπουζιάνης. Ή, έστω, Σταύρος Ιωάννου.

 Επίσης τί σημαίνει δωρεά στην Προεδρία της Δημοκρατίας; Με ποιές προϋποθέσεις, ποιά κριτήρια αποδέχεται ο ανώτατος άρχων την προσφορά; Είναι νομικό το ζήτημα ή αισθητικό; Παίζει ρόλο η αναγνωρισιμότητα του δημιουργού, η οικονομική επιφάνεια του συλλέκτη ή κάτι άλλο; Πώς, τέλος, ένας ιδιώτης προσφέρει στο δημόσιο; Ως χορηγός, δωρητής, ευεργέτης; Ή, ως φιλότεχνος που "καπελώνει", συγχωρέστε μου την έκφραση αλλά για την οικονομία της συζήτησης, με το προσωπικό του γούστο έναν θεσμό; Ας πούμε εγώ θα προτιμούσα Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, Κυριάκο Μορταράκο, Γιώργο Λαναρά ή Θόδωρο Δασκαλάκη. Μετράει η γνώμη μου; Επειδή κάπως έτσι φτιάχτηκε και ο, μετριότατος, τρίτος όροφος των σύγχρονων καλλιτεχνών της Εθνικής Πινακοθήκης. Με... δωρεές και δημόσιες σχέσεις❗

 Όπου ο δωρίζων επωφελείται περισσότερο, λόγω προβολής, από τον αποδέκτη της δωρεάς. Και όλα αυτά τα αναφέρω χωρίς να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις όλων των εμπλεκομένων. Τον φιλόκαλλο πατριωτισμό τους. Τον οποίο πάντως πατριωτισμό διαθέτουν και άλλοι δημιουργοί ή δωρητές αλλά δεν έχουν την ευκαιρία...

ΥΓ. 1 Αν γράφω αυτές τις γραμμές στενοχωρώντας ή δυσαρεστώντας κάποιους, είναι γιατί μέσα από την προβολή τέτοιων γεγονότων δημιουργείται στο ευρύτερο κοινό λανθασμένη άποψη για τη ζωγραφική. Η παρέμβαση μου άρα ας θεωρηθεί παιδαγωγικού χαρακτήρα.

ΥΓ. 2 Σε άλλη ευκαιρία θα σχολιάσω τις politically correct (;) απόψεις της ΠτΔ για την unisex κοινωνία, τον γονέα Α και τον γονέα Β κ.ο.κ. Είπαμε, κάτι δεν γίνεται σωστά.

Βιβλιογραφία: Cynthia Freeland, Art Theory, A very short introduction, Oxford university press, 2001. Ιδιαίτερα στο κεφάλαιο Money, Markets, Museums στη σελίδα 61 και εξής.