ΧΕΙΡΑΨΙΑ
Η χειρολαβή,
ζεστή ακόμη από το χέρι του προηγούμενου
άμεση επαφή,
έμμεση γνωριμία,
νοερή χειραψία
μεταξύ αγνώστων,
τελευταίο όριο
επικοινωνίας.
Σε μια πόλη
εχθρών.
29/2/12
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Έτσι όπως τους
κάνατε μαλθακούς και αποβλακωμένους,
ανίκανους να
χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους
παρεκτός για να
ζητιανέψουν είναι αδύνατον
ν’ απαιτήσετε
από αυτούς αγωνιστικό φρόνημα,
φρόνημα αντίδρασης
ή δημιουργίας.
Το πολύ πολύ
αυτοτιμωρούμενοι να καταστρέψουν
πάλι την ήδη
κατεστραμμένη πόλη.
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Από υστεροβουλία
επαφίεμαι στο μέλλον
Αυτό θα με κρίνει
αφού δεν έχω εμπιστοσύνη
Στο τώρα και την κρίση του
Στο τώρα και την κρίση του
Και το κυριότερο
απ’ όλα, το πιο ανακουφιστικό
Η ετυμηγορία
του μέλλοντος, όποια κι αν είναι
μέλλει ν’
αναγνωσθεί ερήμην μου.
ΜΑΝΑΤΖΑΡΕΟΙ
Επιτακτική
ανάγκη, ανάγκη επιβίωσης
να πιστέψουμε
σε κάτι καινούργιο
σ’ ένα νέο, έστω,
ζωτικό ψεύδος.
Μακριά από τους
μανατζαρέους της πολιτικής.
Είδα το τέλος να περιμένει στο τέλος πριν ξημερώσει μοιραίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροορισμένους πίστης και ενθουσιασμού να φωτιστεί ο νους μου δεν είδα και κοντεύει καιρός παίρνοντας στην γωνία από τα κυπαρίσσια ισχνότητες νόμων προθέσεων. Ας του δοθεί να παίρνει συνήθειες. Ας βγει κέρδος από κάτι. Ας έφυγε και δεν έφυγε το ίδιο κάνει καθημερινό με φλεγόμενους πόνων ειρήνευση
Είμαι βέβαιος πως φιλοξενεί φυλακισμένα υπόλοιπα από πού δεν ξέρω έτσι όπως με κοίταξε στα χέρια αναζητώντας και είπα να μείνω όπως έτρωγαν κι έμεινα όπως συνηθίζω να παίρνω τυπικά ονόματα από τα κουρέλια και τα κονσερβοκούτια. Ήταν με ανεπάγγελτες ευχές να σιδερώνουν με φόβους πρόσθεσης
μήπως δεν ήταν αρκετοί δύο να σηκώσουν τα βάρη και είχα νύχτα να αποτελειώσω και κάτι να αρχίσω τελειωμένο.
Αυτό με ύφος παραγγελίας δισταγμών επινοημένων αδιάρρηκτων δογμάτων άλλοτε μαζί και άλλοτε σε σχάση με δόσεις να δώσεις. Ευπρόσδεκτη καθαρότητα πολυτέλειας. Ηθική από το ωραίο τών ωραίων ορέων τεμαχισμένων ωρών κοιμωμένων αληθινών να συγχέεται και ιδίως να αποφεύγονται παραθέσεις για την ομορφιά της συνεύρεσης. Ήταν κάτι από μικρές υπηρεσίες στην επαρχία. Είχε νεύρα φιλοδοξίας και αχαλίνωτα ενδιαφέροντα παρά επιλογές προμελετημένες δηλαδή ήταν η πρώτη φορά που μια λέξη πίστεψε πως ήταν ναυαγός.
Προσβλέποντας στο μη-εγώ και στο βάθος του νόμου στιγματίστηκα. Πρώτα ήταν η απουσία πληρότητας να φοβάσαι ακριβώς όπως μια ιδέα ανεβαίνει στο γελοίο με οικειότητα μονοφυσίτη αλεξιπτωτιστή. Ύστερα γνώρισα από τις εφημερίδες το μνημόνιο μιας ανικανοποίητης δίψας για αίμα και είχα δεν είχα απέκτησα την αθανασία μου με το κύρος του επόμενου