Ξέρω ανθρώπους που συντηρούν τους μετανάστες των φαναριών. Που αθόρυβα τους δίνουν όσα περισσότερα μπορούν κάθε φορά που περνάνε από το συγκεκριμένο σημείο. Αυτό για μένα είναι αριστερή συμπεριφορά. Κάτι δηλαδή που θα ενέκριναν και ο Χριστός και ο Μαρξ. Εστω και αν αντιδρούν οι εκπρόσωποί τους σήμερα. Οι επαγγελματίες δηλαδή της θρησκείας και της ιδεολογίας. Οι οποίοι στη θέση της αυθόρμητης προσφοράς θα ήθελαν την οργανωμένη φιλανθρωπία ή τον κοινωνικό ακτιβισμό. Ο Θουκυδίδης έλεγε πως δεν μπορεί ο ένας να είναι αληθινά ευτυχισμένος όταν οι γύρω δυστυχούν. Αυτό είναι μια παμπάλαιη αλήθεια της πολιτικής οικονομίας. Την οποία οφείλουμε ταχύτατα να ενστερνιστούμε όλοι μας για να αντιμετωπίσουμε την πολυδιάστατη κρίση που έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα μας. Και που η οικονομική της διάσταση είναι η πιο ανώδυνη συνέπεια. Ξέρω τι λέω. Ο τόπος αυτός έχει περάσει εμφυλίους, καταστροφές, εισβολές, γενοκτονίες, ώστε μια οικονομική ύφεση να μην είναι δα το τέλος του κόσμου. Το έθνος θα έπρεπε να ανησυχεί περισσότερο για την παρατεινόμενη εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Και το χειρότερο είναι ότι η πλειονότητα έχει αποδεχτεί αυτή την κατάσταση. Σε βαθμό ώστε πολλοί Ελληνοκύπριοι να πηγαίνουν στην Κερύνεια για ψάρι. Επειδή, βλέπετε, η ύφεση θέλει καλοπέραση. Κι επειδή ο καπιταλισμός και το κυρίαρχο lifestyle επιτάσσουν διασκέδαση μέχρις εσχάτων. Χωρίς την ελάχιστη παραχώρηση σε τρόπους ζωής πιο λιτούς και πιο συλλογικούς. Χωρίς τη δεσποτεία του Ι.Χ., των εορτοδανείων και της ακριβής κατανάλωσης. Το ξόδεμα μιας ζωής, με άλλα λόγια, που δεν έχει αναρωτηθεί για ποιο λόγο υπάρχει. Κατά τα άλλα, τη «φτωχή» Ελλάδα πνίγουν ακόμη οι τζιπούρες και οι «μπεμπέδες» και στο τερατώδες κράτος των Αθηνών ξεχειλίζουν τα Ι.Χ. που στοιβάζονται στα πεζοδρόμια και τις πλατείες δημιουργώντας ασφυξία. Ενα σύστημα ζωής που εμείς το επιλέξαμε και κατέληξε τύραννός μας. Οδηγώ στη Συγγρού, μετράω δεκάδες τα στριπτιζάδικα και τα διαφημιστικά πανό των μπουζουκομάγαζων και των λαϊκοεντέχνων σταρ. Οπτική αηδία και πνιγμονή στη λεωφόρο του Αυνάνα. Αυτή η χώρα του kitsch είναι η πατρίδα μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου