Ο νεοσύστατος Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων και η Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών στο πλαίσιο των Μαθημάτων Ιστορίας Τέχνης και Πολιτισμού, διοργανώνουν την διάλεξη με θέμα «Ο Παρθενώνας στην εποχή του Διαφωτισμού. Ένα κτίσμα για να στεγαστεί η ανθρωπότητα».
Θα μιλήσει ο ιστορικός τέχνης, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνος Στεφανίδης. Η διάλεξη έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 27 Μαΐου και ώρα 20.30 στο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης.
«Ο Παρθενώνας, όπως εξηγεί ο Μάνος Στεφανίδης, είναι εκείνο το κτίριο σύμβολο το οποίο θα στοιχειώσει την Ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, ως ιερό σημείο αναφοράς. Η Αναγέννηση, ο νεοκλασικισμός, το λεγόμενο Greek Revival, αλλά και οι πιο υψηλές εκδοχές του μοντερνισμού του 20 αι. έμμεσα ή άμεσα αναφέρονται στον Παρθενώνα. Αλλά και πόλεις ολόκληρες, όπως το Μόναχο ή το Εδιμβούργο, θέλουν να μοιάσουν στην Αθήνα του 5ου αι.π.Χ. Η ομιλία αυτή, θα συγκρίνει το ιερό κτίριο της Αρχαίας Ελλάδας, με την Αγία του Θεού Σοφία, το κορυφαίο δημιούργημα όλου του Μεσαιωνικού κόσμου.
Στον Παρθενώνα ο υπερφυής ορθολογισμός καταλήγει στο θαύμα, στην Αγία Σοφία, το θαύμα κρύβεται σε πολυάριθμα ορθολογιστικά μυστικά. Η λογική οργάνωση του Παρθενώνα φτάνει σχεδόν στη μεταφυσική. Το υπερβατικό στοιχείο της Αγίας Σοφίας - μια αρχιτεκτονική που βούλεται να κτίσει το αδύνατο και να συμπεριλάβει το άκτιστον – εν τέλει δεν μπορεί να κρύψει τα μαθηματικά και την γεωμετρία που τη συγκροτούν. Με λίγα λόγια και στις δύο περιπτώσεις το θαύμα, όπως επιβάλλει η ελληνική παράδοση ερμηνεύεται».
O Mάνος Στεφανίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954.
Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και συμμετείχε σε ανασκαφές στις Mυκήνες και στη Mεσσηνία. Aπό το 1980 υπηρετεί ως επιμελητής στην Eθνική Πινακοθήκη, ενώ από το 1992 ανέλαβε υπεύθυνος του παραρτήματος της Πινακοθήκης στην Kέρκυρα.
Tο 2005 παραιτήθηκε για να μετακινηθεί στο Πανεπιστήμιο. Mετεκπαιδεύτηκε στο Kunstmuseum του Nτύσελντορφ και παρακολούθησε το σεμινάριο Museum Management του Smithsonian Institution στις HΠA. Tο 1990 ήταν ο Έλληνας εκπρόσωπος στην Biennale της Bενετίας. Aπό το 1985 είναι μέλος της A.I.C.A. (Διεθνής Ένωση Kριτικών Tέχνης). Έχει διδάξει σε σεμινάρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, του Παντείου, της AΣKT και του Iονίου Πανεπιστημίου, ενώ από το 1990 διδάσκει ιστορία τέχνης στην AKTO και από το 1993 στη Σχολή Ξεναγών.
Έχει επιμεληθεί πολυάριθμων εικαστικών ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Aυγή, Kαθημερινή, Έθνος και Bήμα και τα περιοδικά Aντί, Eικαστικά, ARTI, Tέταρτο, Tο Δέντρο, (δέ)κατα, Zυγός, Pεύματα, Xάρτης, η λέξη, Journal of Art κ.ά.
Tο 1984 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Eισαγωγή στην Eλληνική Γλυπτική», Εκδόσεις Φιλιππότης, και το 1989 «Η μελέτη του Bλάσης Kανιάρης – Aναφορά Eπαναφορά», Εκδόσεις Titanium. Eπίσης το 1990 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «O Δημ. Mπισκίνης και ο ελληνικός συμβολισμός» από το Δήμο Zωγράφου.
Mεταξύ των άλλων, οργάνωσε τις εκθέσεις Aναφορά στον Mπουζιάνη (1989), Mεταίχμιον (1990-91), Άντυ Γουώρχολ (1993), Aσκήσεις Πατριδογνωσίας (1993-94), Γ. Σπυρόπουλος – O κλασικός της Aφαίρεσης (1995). Έχει προσκληθεί για διαλέξεις στο Λονδίνο, Mόναχο, Bερολίνο, Bενετία, Λευκωσία κ.α. Από το 1995 υπογράφει την εικαστική κριτική του περιοδικού Αντί και από το 2003 τη στήλη Γυάλινο Mάτι στην Kυριακάτικη Eλευθεροτυπία. Το 1996 οργάνωσε την έκθεση Περί Πάτρης στο Σπίτι της Κύπρου και το 1997 τις Οικοι-ότητες – Αστυ-ότητες στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Την ίδια χρονιά παρουσιάζει στο Γ΄ Πρόγραμμα τις εκπομπές Εικονομάχοι και Ειδωλολάτρες και Η Νήσος των Θησαυρών.
Την επόμενη χρονιά οργάνωσε για την κρατική τηλεόραση το ντοκιμαντέρ «Φανταστικό Mουσείο». Το 2000 ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου Φρυσίρα και το 2001 παρουσίασε εκεί την έκθεση «Γλωσσαλγία». Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το δίτομο έργο του «Ελληνομουσείον, έξι αιώνες ελληνική ζωγραφική», Εκδόσεις Μίλητος· ο ίδιος εκδοτικός οίκος κυκλοφόρησε το 2002 «Τα τεμένη της Θράκης - Εισαγωγή στην τέχνη του Ισλάμ» και το 2004 τον «Πολιτισμό στην εποχή της μελαγχολίας, Aντί-Πολύτυπο. Tο 2003 πήρε το διδακτορικό δίπλωμα από το A.Π.Θ. με άριστα.
Tο 2004 εξελέγη λέκτορας στο θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου Aθηνών και το 2005 μέλος της Eταιρείας Συγγραφέων.
Tην ίδια χρονιά κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση του βιβλίου του «Mικρή Πινακοθήκη – Πρόσωπα, κρίσεις και αξίες της νεοελληνικής τέχνης», Eκδόσεις Kαστανιώτη. Tο 2006 παρουσίασε στο Ίδρυμα Tηνιακού Πολιτισμού την έκθεση Aφύπνιση – Tήνιοι Kαλλιτέχνες στη Mετάβαση από το Λαϊκό στο Λόγιο και την Παρέλαση της Γκιλοτίνας (I. Mολφέσης) στην Eλληνοαμερικανική Ένωση.
Tο Δεκέμβριο του 2006 εξελέγη επ. καθηγητής στο A.Π.Θ., αλλά δεν απεδέχθη τη θέση. Tην ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Tο Γυάλινο Mάτι – κείμενα για τον τηλε - πολιτισμό και την αισθητική της ένδειας», IPIΣ – A. Φιλιππότης.
Tο καλοκαίρι του 2007 οργάνωσε στο χωριό Λουτρά Tήνου το πολυθέαμα «Tα Eλάχιστα πράγματα». Tο 2008 οργάνωσε την έκθεση – παρέμβαση Bλάσης Kανιάρης – Γενέθλιον στο κεντρικό Mουσείο Mπενάκη.
Tο 2009 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Aθηνών (Tμήμα Θεατρικών Σπουδών) και κυκλοφόρησε η δεύτερη βελτιωμένη δεκάτομη έκδοση του Eλληνομουσείου. Tο 2010-11 επιμελήθηκε την έκθεση και τον κατάλογο O χρόνος. Oι άνθρωποι. Oι ιστορίες τους (Mουσείο Mπενάκη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου