Βομβίδια πολιτιστικής αφασίας

• Η πιο ηλίθια διαφήμιση, η πιο προκλητική: Mega μου. Από που και ως που το Mega του Μπόμπολα, του Ψυχάρη και των διαπλεκόμενων δημοσιογράφων και των τουρκικών σίριαλς είναι Mega μου; Εκτός κι αν σκοπεύουν να μας φορτώνουν και τα χρέη του.

• Όσο περισσότερο γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, τόσο πείθομαι πως πρόκειται για το διαχρονικά πιο διεφθαρμένο τμήμα του ελληνικού δημοσίου. Και μάλιστα με την ομόθυμη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών: εργολάβοι, κτηματομεσίτες, κατασκευαστές, έμποροι και δικηγόροι, καταλαμβάνουν τα σχετικά αξιώματα "συνεργαζόμενοι" με τις κατά τόπους εφορίες, πολεοδομίες, αστυνομίες, δικαστήρια, κλπ. Στις Κυκλάδες για παράδειγμα, πάλαι ποτέ αμαρτωλό βασίλειο του προϊσταμένου πολεοδομίας Σύρου, Τήνου και Μυκόνου, κ. Μπουντούρη, ξέρω αντιδήμαρχο με καταπατήσεις, παράνομα τριώροφα και ανάλογες συναλλαγές με ψηφοφόρους του. Το ζήτημα είναι ότι την ευθύνη για την ανάρρηση αναξίων στα δημοτικά αξιώματα την φέρουμε όλοι εμείς, ο δημοκρατικός και αδούλωτος λαός.

• Άσχετο: τι έγινε με το Πικάσο της Πινακοθήκης, βρέθηκε ή ακόμα;

• Διαπλοκή όμως δεν συμβαίνει μόνο στην τοπική αυτοδιοίκηση ή στη κεντρική πολιτική σκηνή. Διαπλοκή έχουμε και στο χώρο του πολιτισμού με πολλούς μαικήνες ή επικεφαλής πολιτιστικών ιδρυμάτων να διαγκωνίζονται για τον έλεγχο, συμβολικό ή πρακτικό, του πολιτιστικού τοπίου διεκδικώντας ανάλογα πολιτικά ή οικονομικά οφέλη σύμφωνα με την παράδοση του αείμνηστου Χρήστου Λαμπράκη. Υπάρχει πάντως ένα ίδρυμα το οποίο ξεχωρίζει για την ανιδιοτέλεια, την έλλειψη φαβοριτισμού και σκοπιμοτήτων, αλλά και την ανεξιθρησκεία ως προς τις καλλιτεχνικές επιλογές. Πρόκειται για το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη στην Πειραιώς. Έναν χώρο ανοιχτό στις πιο διαφορετικές προτάσεις, καθόλου βεντετίστικο ή σνομπ, αλλά άκρως επαγγελματικό και αποτελεσματικό. Και να σκεφτεί κανείς ότι και τα οικονομικά του είναι περιορισμένα, και το προσωπικό του ολιγομελέστατο (αν και πάντα εξυπηρετικότατο).