Το Βραβείο Μόραλη, ο Τέτσης, η Ακαδημία και οι νέοι

Μνήμη Βλάση Κανιάρη (1928-2011)

Κανιάρης, "Μετανάστες", 1971. Το έργο εξετέθη το 1996 στην έκθεση του Centre Pompidou "Face à l'Histoire". Σήμερα το έργο ανήκει στην Tate Modern του Λονδίνου.

Η Δέσπονα  Ζευκιλή δημοσίευσε στο Αθηνόραμα (22/2) ένα άρθρο στο οποίο υποστηρίζει μεταξύ των άλλων τα εξής: «Μπορεί ο τίτλος «Βραβείο Εικαστικών Τεχνών Γιάννης Μόραλης» να σε προϊδεάζει για έναν εν τη γενέσει του παρωχημένο θεσμό, η αποκάλυψη όμως έρχεται όταν μαθαίνεις σε ποιόν απονέμεται το νέο αυτό βραβείο που θεσπίζει ο Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς. 

Ο εικαστικός που θα τιμηθεί δεν είναι άλλος από τον 91χρονο ζωγράφο και ακαδημαϊκό Παναγιώτη Τέτση, «για το εξέχουσας σημασίας έργο του και την μακρά προσφορά του ως δασκάλου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών». Ως προς την επιτροπή, σύμφωνα με πληροφορίες του Υπουργείου, για τη συγκεκριμένη και πρώτη απονομή ήταν άτυπη αποτελούμενη από εξέχοντα πρόσωπα κύρους, ενώ ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς αποφάσισε προσωπικά να βραβευθεί ο κύριος Τέτσης, καθώς παρ' όλη την πολιτιστική του προσφορά δεν του είχε απονεμηθεί ποτέ κάποιο βραβείο. Για το μέλλον, θα συσταθεί θεσμοθετημένη επιτροπή με υπουργική απόφαση, η οποία θα απονέμει τα βραβεία εφεξής.

Το βραβείο, το οποίο συμπίπτει με την κήρυξη του 2016 «Έτος Γιάννη Μόραλη», θεσπίζεται «δεδομένης της παντελούς απουσίας κρατικού βραβείου εικαστικών τεχνών», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στην ανακοίνωση του υπουργείου. […]»

Κανιάρης, στην έκθεση "Γενέθλιον", Μουσείο Μπενάκη, 2008-9, επιμ. Μ.Στεφανίδη

Συγχαίρω την συντάκτρια του σχολίου για την τόλμη και το λέω ευθέως: Είναι απολύτως παρακμιακή επιλογή, ευθέως αντίθετη με το, υποτιθέμενο, πνεύμα του έτους Μόραλη. Σεβόμαστε τον Τέτση, το έργο και την βιρτουοζιτέ του αλλά ανήκει σε μια άλλη εποχή .Ένα νέο βραβείο θα έπρεπε να στηρίζει ipso facto τους νεότερους και να προβλέπει στο μέλλον. Αμάν πια με την ομάδα της κ. Πλάκα ή τις προτιμήσεις της -έχουν στοιχίσει πανάκριβα στο κράτος -και με τις επενδύσεις όσων έχουν αγοράσει Τέτση (ή πουλήσει). Αμάν πια με την αισθητική σπέκουλα των "κλασικών "αξιών δηλαδή της γεροντοκρατίας που αποκλείει τους νέους από κάθε προοπτική.
Αυτό είναι η τέχνη μας σήμερα; Ο ακαδημαϊκός Τέτσης; Ας σημειωθεί ότι αντίπαλος του στην έδρα της Ακαδημίας ήταν ο Βλάσης Κανιάρης. Ο οποίος βέβαια καταψηφίστηκε. Ποιος όμως εκπροσωπεί πιο επάξια και πιο διαχρονικά την ελληνική τέχνη, ο Τέτσης ή ο Κανιάρης; Ποιος, διερωτώμαι, συμβουλεύει τον υπουργό; Ως πότε το comme il faut , θα εξαφανίζει την ουσία; Ούτε εδώ δεν μπορεί να ισχύσει στοιχειώδες, προοδευτικό πνεύμα;
Ο Τέτσης και η κυρία Πλάκα επί δεκαετίες είναι σύμβουλοι αγορών τέχνης στη Βουλή των Ελλήνων(sic) ξεσκίζοντας όλες τις πανάκριβες δημοπρασίες και αγοράζοντας συστηματικά ακαδημαϊσμό και... σκουπίδια.
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε κάποτε τί αγόρασαν και πόσο . Επίσης ποιος φωστήρας είναι σήμερα υπεύθυνος και ποιες οι δραστηριότητες του. Ακούει ο σύντροφος Βούτσης;
Νομίζω πως και μέσα στην κρίση το μαγαζάκι λειτουργούσε. Είχα ρωτήσει σχετικά την πρώην πρόεδρο Ζωή αλλά δεν έλαβα ποτέ απάντηση. Θέλω να μάθω τι χρειάζεται το Κοινοβούλιο μία τέτοια συλλογή και αν έχουν αγοράσει Κανιάρη, Μποστ, Μπαχαριάν, Λάππα, Διαμαντόπουλο, Κουνέλλη, Τάκι , Διοχάντη, Αληθεινό, Μπάικα, Θράφια, Άγγελο Παπαδημητρίου, Νίκο Χαραλαμπίδη.
Προτρέπω τον σεβαστό δάσκαλο να αποποιηθεί το βραβείο υπέρ ενός νέου. Θα είναι μια ιστορική πράξη για την υστεροφημία του και ένα μάθημα σε όσους παίζουν με το όνομα του.

ΥΓ.1  Ο Μόραλης γεννήθηκε το 1916 και ο Τέτσης το 1925. Ο Μόραλης δεν θέλησε ποτέ, παρ' ότι του επροτάθη, μια έδρα στην Ακαδημία Αθηνών. Στις 2 Μαρτίου συμπληρώνονται 5 χρόνια από την αποδημία του Βλάση Κανιάρη.

ΥΓ.2 Προτού θέσει υποψηφιότητα ο Βλ. Κανιάρης στην Ακαδημία Αθηνών, όπως με διαβεβαιώνει η σύζυγός του Μαρία,  ρώτησε τον Π. Τέτση αν θα είναι και ο ίδιος υποψήφιος κι εκείνος απάντησε αρνητικά. Τελικά ο Τέτσης έθεσε υποψηφιότητα την προτελευταία μέρα της προθεσμίας.

ΥΓ. 3 Επ’ ευκαιρία διερωτώμαι ποια είναι η δράση και η αντίδραση της σεβαστής ημών Ακαδημίας ως προς την κρίση και τα αίτιά της, ως προς το μεταναστευτικό και την αντιμετώπισή του. Διερωτώμαι τέλος αν έχουν υποστεί καθόλου μείωση οι αποδοχές των σεβαστών, και συχνά βαθύπλουτων, Ακαδημαϊκών μας. (Ελπίζω και εύχομαι, τουλάχιστον, να μην φοροδιαφεύγουν!)

Κωστοπουλισμός, ιδιωτική τηλεόραση και ιδιωτεία

Κομμάτια και θρύψαλα: 26 χρόνια ιδιωτική τηλεόραση

Ο κόσμος πάλι καίγεται -και πότε σταμάτησε να καπνίζει;- αλλά εμείς ασχολούμαστε πάλι με τα χρυσοφόρα σκουπίδια και τους λαμπυρίζοντες τενεκέδες της εγχώριας σόουμπιζ, αυτή τη φορά για λόγους παιδαγωγικούς. Καταγγέλλω το φαινόμενο του κωστοπουλισμού και των ποικίλων λαϊκισμών των ταυτισμένων με την επίσημη εξουσία, εδώ και τριάντα χρόνια με τεράστιο προσωπικό κόστος. Η τέχνη της φτήνιας ως άλλοθι μιας πραγματικότητας που παραμόρφωσε γενιές και κακοποίησε συνειδήσεις. Που λοιδόρησε ό, τι την ξεπερνούσε, αυτό που αδυνατούσε να συλλάβει. Ο προστατευόμενος του Λαλιώτη υπήρξε ο εκφραστής του μπρούτου κωλοπαιδισμού, της μάτσο κουλτούρας και του πιο αξιοθρήνητου λάιφ στάιλ όπως το οικοδόμησε σιγά σιγά η πασοκική νομενκλατούρα. Περισσότερο από τον Κοσκωτά, τον Πώποτα ή τα υπόλοιπα νέα, εκδοτικά τζάκια, ο Ανδρέας επένδυσε στο exentrique δημοσιογραφικό στυλ του Κωστόπουλου το οποίο εισήγαγε νέα ήθη και ακύρωνε τις παλαιές πένες πρωτοκάνοντας χρήση και κατάχρηση της μαγικής λέξης «μαλάκας». Αληθινή επανάσταση στη σκέψη και την γραφή! Από εκείνο το σημείο και ύστερα, όλα θα ήταν πιο εύκολα για τον Πέτρο και τους ομόσταυλούς του. Έτσι, ο κωστοπουλισμός κατέστη σταδιακά το ανώτατο στάδιο του πασοκισμού ως εδραίας ιδεολογίας ( δηλαδή τραμπουκικής συμπεριφοράς και επίδειξης " μούρης ") εκμαυλίζοντας, τουλάχιστον, δύο γενιές. Παράλληλα ταυτίστηκε με το χειρότερο πρόσωπο του Νεοέλληνα. Αυτού που δικαιούται τα πάντα χωρίς να οφείλει τίποτα. Αυτού που πιστεύει πως όλα είναι μια πλάκα, ένας χαβαλές. Το τίμημα αυτής της στάσης και αυτής της άποψης το πληρώνουμε όλοι. Δεν θα κλάψουμε λοιπόν για την ιδιωτική τηλεόραση ούτε για το δράμα των στελεχών της. Έχουν τεράστια ευθύνη για την ηθική κατάσταση της χώρας. Για την αισθητική-μορφωτική κατρακύλα της.

Η γκέι αισθητική ως must στο εγχώριο βλαχο-γκλάμουρ. Λεπομέρεια: ο πίνακας πίσω είναι του Κώστα Πανιάρα

Ο Κωστόπουλος, έχοντας θλιβερά ξεπέσει τα τελευταία χρόνια, κάνει αρπαχτές ως διασκεδαστής στην πάντα πρόθυμη για το χειρότερο, ιδιωτική τηλεόραση μαζί με την γυναίκα του εξαργυρώνοντας την αισθητική της κλειδαρότρυπας και δίνοντας ένα άθλιο παράδειγμα στα παιδιά του αλλά και στα δικά μας παιδιά. Ξεκίνησε από το Μέγκα για να περάσει στον ΑΝΤ1 και τώρα στον ALPHA με τέρμα φαντάζομαι το κανάλι του συναδέλφου του, Καρατζαφέρη. «Του κακού η σκάλα» που λέει ο ποιητής.

Αυτή είναι η κατάντια του ελληνικού λάιφ στάιλ και των celebrities που ανέδειξε η μεταπολίτευση. Με τελευταίο παράδειγμα τα "κατορθώματα"του διδύμου Κωστόπουλου - Γκλέτσου προχτές το βράδυ στον ALPHA όπου επετεύχθη το άκρον άωτον του αυτοεξευτελισμού και της δημόσιας αυτοδιαμπόμπευσης. Αλλά και η καθυστερημένη απονομή της ( τηλεοπτικής ) δικαιοσύνης. Ο Κωστόπουλος ως παλιάτσος του εαυτού του ίδιου, αλλά και χλεύη όσων κατά καιρούς εκείνος χλεύαζε. Μπράβο λοιπόν στον Κοντομηνά για την νέα μετεγγραφή του μετά τον Λαζόπουλο. Υψηλή προσφορά στον πολιτισμό της χώρας. Πάντως οπότε αναφέρω «Κοντομηνάς», το μυαλό μου πάει  

στον άτυχο, αυτόχειρα Σφηνιά αλλά και την ζούγκλα των Ελλήνων «επιχειρηματιών» οι οποίοι είναι υπόλογοι σε έναν ολόκληρο λαό για την υπερβολική ευτέλεια που του παρέχουν.
Επειδή είναι αληθινά ντροπή για τόσο προβεβλημένα μέλη της κοινωνίας -όπως συμβαίνει με τον Μπόμπολα, τον Ψυχάρη, τον Κοντομηνά, τον Κυριακού, τον Αλαφούζο, κλπ.-  το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν πρόβλεψαν, έστω,  μισής ώρας πρόγραμμα μέσα σε ολόκληρη την εβδομάδα, έστω, ως άλλοθι για τις συμβολικές ή τις πραγματικές τους αμαρτίες, που να καλύπτει θέματα τέχνης ή πολιτισμού. Θα μου πείτε πως η αγορά είναι αμείλικτη και θα συμφωνήσω απόλυτα. Μόνο που πιο αμείλικτοι είναι ορισμένοι έμποροι που παίζουν , και πάντα έπαιζαν εν ου παικτοίς ξεπουλώντας μεθοδικά τον τόπο.

Και η κατακλείδα στην παιδαγωγική της ευτέλειας: Όποια χυδαιότητα παρουσιαστεί από ένα βοθρομέσο, θα αναπαραχθεί την επόμενη στιγμή από όλα τα υπόλοιπα ώστε να το μάθει αμέσως το πανελλήνιο. Παιδεία και αισθητική!
Εγώ, για παράδειγμα, πληροφορήθηκα το «σκάνδαλο» χτες από τον ελλόγιμο Άρη Πορτοσάλτε και το ραδιόφωνο του Σκάι!  Έπειτα ο παρουσιαστής, πανευτυχής, μας προέτρεψε να αγοράσουμε ιαλουρονικό οξύ για τις αρθρώσεις! Ναι, μα το Θεό! Ο δημοσιογράφος ως ο απόλυτος διαφημιστής του εαυτού του και άλλων προϊόντων. Ο ιατρός Άρης! Επειδή πάνω από όλα από όποια δεοντολογία, είναι η αγορά και οι κανόνες της.
Ιδού η εθνική μας ξεφτίλα και οι φανταχτεροί διάκονοι της: ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ. Για αυτό σας λέω: Σε αυτό το σύστημα της μηντιακής διαπλοκής με το χρήμα και την εξουσία, δεν υπάρχουν αθώοι. Θλιβερό συμπέρασμα : Η ευτέλεια πουλάει, ανέκαθεν πουλούσε, τα σκατά αξίζουν χρυσάφι. Τα σκατά είναι πολύτιμα, τα σκατά είναι πλέον η πιο δημοφιλής παραγωγική διαδικασία του τόπου. Ας φάμε λοιπόν σκατά, τόσα εκατομμύρια μύγες, τόσοι δισεκατομμυριούχοι συμπατριώτες που μας τα προσφέρουν,  δεν μπορεί να κάνουν λάθος!

 

ΥΓ.  1  Το «ξέκωλο» ως είδηση το πρωτοπαρουσίασε πάντως ο αριστερός Σταμάτης Μαλέλης από το Σταρ δημιουργώντας σχολή και «ενθουσιάζοντας» την επιρρεπή στην ευκολία, νεολαία. Είναι αυτός που δημιούργησε, μεταξύ των άλλων, το φαινόμενο «Τζούλια». Όπου η τηλε-πορνεία προηγήθηκε της φυσικής. Τώρα τον ακούω κάθε Παρασκευή να κάνει καθοδήγηση από το ραδιόφωνο του Σκάι. Γι’ αυτό σας λέω : Κανείς δεν είναι αθώος. Κάποιοι όμως είναι δραματικά υπόλογοι σε έναν ολόκληρο λαό για την υπερβολική ευτέλεια που του έχουν παράσχει.

ΥΓ.  2  Αυτό το βρώμικο κατεστημένο της χώρας εξαπέλυε και εξαπολύει  ανθρωποκυνηγητό και προγραφές σε κάθε αντιφρονούντα, σε οποιονδήποτε τους ασκεί κριτική. Οι κυνηγοί κεφαλών, οι γλοιώδεις ανεγκέφαλοι.
Και το χειρότερο : Ήθελαν να έχουν και εν πολλοίς είχαν υπαλλήλους την ιντελιγκέντσια της χώρας. Γράφουν οι διανοούμενοι για να πουλάει ο Ψυχάρης.
Προσωπικά με έκοψε το σωτήριον έτος 1986. Πριν από τριάντα δηλαδή χρόνια. Στην Καθημερινή οι αντίστοιχοι κάποι με έκοψαν πριν από δέκα χρόνια. Πρόοδος! Για αυτά τα Συγκροτήματα Εξουσίας κάποιοι ενοχλητικοί άνθρωποι του πολιτισμού σιωπηρά απλώς δεν υπάρχουν, ούτε οι ίδιοι ούτε τα έργα τους. Ο μεγάλος Βλάσης Κανιάρης ήταν ένας απ’ αυτούς.Αλλά και ο Καρούζος ή ο Γκόρπας.

ΥΓ. 3  Θέλω, τέλος, εδώ να αποδώσω στοιχειώδη δικαιοσύνη στην δημόσια τηλεόραση και την προσφορά της όλα αυτά τα χρόνια στον τόπο. Για την αντίσταση της στην χαυνωτική ιδιωτεία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Το θέμα είναι πως πιά να ξεφύγουμε από την μιζέρια των "διασκεδαστών" μας. Όλων όσοι δίδαξαν ευκολία και χαβαλέ με το αζημίωτο.
Χωρίς να ξεχνάω τις παθογένειες της κρατικής τηλοψίας, την συνδικαλιστίτιδα, τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, τις ρεμούλες. Ρεμούλες, βέβαια, που κυρίως διέπρατταν οι μετέπειτα χρυσοπληρωμένοι αστέρες των βοθρομέσων. Όλοι αυτοί που καταλήστεψαν τα μοναδικά αρχεία της ΕΡΤ για να τα παραδώσουν στα νέα αφεντικά Ώστε να αρχίσει το έπος των ποικίλων Μάκηδων, Θέμων, Πέτρων, Λάκηδων, Τράγκηδων, της δεσποινίς Πάνιας και λοιπών τυχοδιωκτών, αυριανιστών κλπ.
Ας τους χαίρονται λοιπόν η οικονομική και επιχειρηματική ηγεσία του τόπου, οι πολιτικοί που τους γλείφουν και τους νομιμοποιούν κάνοντας τους παρέα, μαζί με τους οργανικούς διανοούμενους που δεν αντιλήφθηκαν τίποτα παρότι είναι δίπλα στην εξουσία όπως π.χ. ο Τσουκαλάς ή ο Βέλτσος. Αλλά και οι πολιτιστικάριοι τύπου Ν. Ξυδάκη, της υπουργάρας με το πούρο στο άδειο μουσείο. Συμβολικό δείγμα μιας άδειας πολιτικής, μιας αδειασμένης από ελπίδες και απαντοχή, χώρας.

ΥΓ. 4 Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι τόσο ελλειμματικά και ετεροκαθορισμένα ώστε δεν κατάφεραν καν, παρά την αηδιαστική φλυαρία τους, να προβλέψουν την χρεοκοπία της χώρας. Αυτό είναι το εθνικό τους έγκλημα.

ΥΠΝΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ

(αφιέρωμα στον Λουκά Σαμαρά)

Μισοΰπνι… Απόγευμα Ιουνίου. Βρισκόμουν σε εκείνη την κατάσταση όπου κοιμάσαι, έχοντας όμως συνείδηση, σαν να παρατηρείς τον εαυτό σου ενώ έχει βυθιστεί στις στοές του υποσυνειδήτου. Σαν να ονειρεύεσαι κατά κάποιο τρόπο τον ύπνο σου τον ίδιο. Να ονειρεύεσαι δηλαδή τα όνειρά σου. Να τα πλάθεις με τις εικόνες που ψάρεψες άφθονες από εκεί κάτω. Σχοινί του ακροβάτη, το να είσαι και το να μην είσαι, ύπαρξη και μη ύπαρξη. Εσύ ή ο άλλος. Όλα στο δίχτυ του ψαρά. Κάποιος έρωτας που κοιμάται κάτω από το δέρμα της ψυχής και που σε κάνει να συνειδητοποιείς τον εαυτό σου τη στιγμή ακριβώς που αυτός βυθίζεται σε μια γλυκιά εγκατάλειψη. Κανένα πένθος, καμιά οδύνη, μόνο βυθός! Πρόκειται για εκείνο τον ύπνο που σε κάνει Άγγελο. Πετάς, βουλιάζεις, πλέεις, αναπνέεις στο ρυθμό του σύμπαντος. Βλέπεις ολοκάθαρο το παρελθόν, περνάς τη μικρή ρωγμή του παρόντος και να, βρέθηκες ήδη στο μέλλον σου! Στο κάτω κάτω τι είναι το παρόν παρά  μια ρυτίδα ανάμεσα στο πριν και το μετά! Παρά μια αυλακιά στο μέτωπο του χρόνου...

 

Υ.Γ. 1  Το θεϊκό δίδυμο Ύπνου – Θανάτου αποδίδεται στην αρχαία, κλασική τέχνη με νεανικά γυμνά σώματα και μακριές φτερούγες προοικονομώντας τους βυζαντινούς αγγέλους.

 

Υ.Γ.2  Συνταρακτικές οι τελευταίες φωτογραφίες με τις οποίες ο Lucas Samaras καταγράφει τον εαυτό του τη στιγμή ακριβώς που ο εαυτός του προετοιμάζεται για το τέλος. Το ηρωικό τέλος του Νάρκισσου! Ο Απεκδυόμενος τη ζωή του με την απάθεια στωικού φιλοσόφου. Η καθημερινότητα ως έργο και η βιντεοσκόπηση του επικείμενου θανάτου ως ήρεμη, τρυφερή γιορτή. Ο δικός μας Σαμαράς, τόσο κοντά, τόσο μακριά. (Ευχαριστώ τον Arne Glimcher, φίλο από παλιά, από τότε που άλλοι άσπονδοι φίλοι δεν πέρασαν την πρότασή μου να μας εκπροσωπήσει ο Σαμαράς στη Μπιενάλε Βενετίας, που μου έστειλε το συνταρακτικό άλμπουμ This and That).

Μ.Σ.  2/6/2015

Κι άλλο γράμμα στον πρωθυπουργό

ή Αλέξη ακόμα δεν έμαθες;

Στην Ελλάδα τα ματαιωμένα πράγματα είναι συνήθως τα καλύτερα. Λογοκριμένη φωτογραφία του Τάκη Σπυρόπουλου από την έκθεση "Κρήδεμνον" στο Έθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, 2013

                                                                                                                                                    

Αλέξη,

έκλεισες ήδη έναν χρόνο στην εξουσία. Λογικά ένα χαρισματικό άτομο όπως εσύ, που μαθαίνει εύκολα και προσαρμόζεται στις συνθήκες, θα πρέπει ήδη να κατάλαβες οι εξουσίες τι σημαίνουν, πόσους συμβιβασμούς απαιτεί η άσκηση πολιτικής, πόσο μίζερο τελικά πράγμα είναι η προσγείωση από τις θεωρίες στην πραγματικότητα. Λογικά πρώτος εσύ πρέπει να ξέρεις τα λάθη σου περισσότερο από όλους όσοι σ' τα αναλύουν και τα καταγράφουν στον ημερήσιο ή ηλεκτρονικό τύπο. Δυστυχώς έγινες κυβέρνηση σε μιαν εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία και για τον τόπο και για την Ευρώπη. Δυστυχώς ορκίστηκες πρωθυπουργός παίζοντας τυχοδιωκτικά με τους θεσμούς, εκβιάζοντας καταστάσεις και προωθώντας μιαν μικρή κλίκα ανθρώπων που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Δυστυχώς είσαι στο τιμόνι της χώρας τη στιγμή που η χώρα μοιάζει εντελώς εξουθενωμένη από τα τρία ανάλγητα και καταστροφικά μνημόνια, ενώ ταυτόχρονα η Ευρώπη που τα παρήγγειλε, «ανεπαισθήτως» αυτοδιαλύεται. Ακόμη και η πανίσχυρη Deutsche Bank αντιμετωπίζει τον άμεσο κίνδυνο ενός κραχ, ακόμη και η συγκεντρωτική και αυταρχική Γερμανία δεν μπορεί να περάσει την πολιτική της στους αυταδέλφους της Mitteleuropa, ακόμα και η Μ. Βρετανία αποδεικνύεται ελάχιστα Βρετανία και καθόλου Μεγάλη, αφού παζαρεύει την παραμονή της στην Ευρώπη βυσσοδομώντας συγχρόνως με τις ΗΠΑ για τη διάλυση αυτής της αποψιλωμένης και προβληματικής ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για τα παραπάνω βέβαια, δε φταις εσύ Αλέξη. Εσύ φταις γιατί όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλλες καθοριστικά στην δραματική όξυνση του ελληνικού προβλήματος και την ίδια στιγμή διεκδικείς να το λύσεις όντας εντελώς απαράσκευος, εντελώς ακατάλληλος. «Τα παιδία παίζει» ή «Τα παιδιά στην εξουσία» όχι του Ροζέ Βιτράκ, αλλά των γερόντων της Κουμουνδούρου που οχυρώθηκαν πίσω από το τρίδυμο Τσίπρα-Παππά-Ζωής και νόμισαν ότι με σταλινισμούς και ιδεοληψίες θα καταστήσουν την Αριστερά κάτι περισσότερο από μια παρένθεση στην κοινοβουλευτική ζωή της χώρας. 

Αλέξη, αλήθεια, τι έμαθες αυτούς τους 12 μήνες; Τι σε δίδαξε το φιάσκο Μπαρουφάκη για την πραγματική οικονομία και τις ανάγκες της, το αφασικό δίδυμο Σταθάκη-Σκουρλέτη για το πώς αναπτύσσεται η παραγωγικότητα και οι επενδύσεις σε μιαν γονατισμένη οικονομία και με μιαν αστική τάξη ριγμένη στο κανναβάτσο, τι κατάλαβες από την κωμικοτραγική απραξία της κ. Τασίας στο προσφυγικό, πόσο κατενόησες ότι οι ψευδοπατριωτικές πομφόλυγες του Καμμένου απλώς έφεραν το ΝΑΤΟ  να προασπίζεται τα σύνορά μας φαλκιδεύοντας αναφανδόν την εθνική μας ανεξαρτησία και επιτρέποντας εν τοις πράγμασι στην Τουρκία να δημιουργήσει τετελεσμένα στο Αιγαίο; Διαισθάνεσαι άραγε ότι ακροβατείς στο σύνορο της πολιτικής ηλιθιότητας και της εθνικής μειοδοσίας; Υποψιάζεσαι ότι  παλεύεις ήδη με την Ι στορία της οποίας η ετυμηγορία είναι ήδη καταπέλτης; Έχοντας ανοίξει όλα τα δυνατά μέτωπα κι έχοντας συγκρουστεί με κάθε κοινωνική ομάδα, με κάθε συνδικαλιστική παράταξη, έχεις,ήδη, τοποθετήσει απέναντί σου εκείνο τον λαό που σε έφερε στην εξουσία. Ω της μωρίας! 

Και τώρα τι κάνουμε; Είναι δυνατόν εγώ που έγραψα πρώτος για σένα πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια στο περιοδικό Αντί, εξαίροντάς σε ως πολλά υποσχόμενο νεολαίο,  να επιζητώ τώρα την πτώση της κυβέρνησής σου; Πέραν της πικρίας μου για την τελική ματαίωση της γενιάς μου και πέραν της απογοήτευσής μου για το κατάντημα της Αριστεράς στα χέρια μερικών ανίκανων και τυχάρπαστων, μπορεί να εύχομαι την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, εγώ που προέρχομαι από τον Συνασπισμό και τον Ρήγα Φεραίο; Ακολουθώντας μια τυπικά διαλεκτική προσέγγιση, θα έλεγα ναι. Αφού το λαϊκο-εθνικιστικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ούτε αριστερά είναι, ούτε διαθέτει το κύρος και την πολιτική πυγμή να απαντήσει στα πολλαπλά χτυπήματα που δέχεται η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ, τους διεθνείς κερδοσκόπους, τις φρενιασμένες αγορές παγκοσμίως. Η Ελλάδα έχει καταντήσει  ο πιο αδύναμος, δηλαδή ο πιο ευάλωτος, κρίκος σε μιαν αλυσίδα συμφερόντων, η δυναμική των οποίων σαφώς μας υπερβαίνει. Λέγεται από πολλούς πως είσαι ο πιο πειθήνιος πρωθυπουργός -από άγνοια ή από αδυναμία φαντάζομαι- προς τα αμερικανικά κελεύσματα από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Παράλληλα όλες σου οι επιλογές και σε προσωπικό και σε στρατηγικό επίπεδο, έχουν αποτύχει με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα. Παράλληλα εσύ, ο Τσακαλώτος, ο Δρίτσας, ο Σκουρλέτης, ο Κατρούγκαλος, ο φωστήρ Σταθάκης λειτουργείτε σαν σάκος τους μποξ για τους ιέρακες Βρυξελλών και Βερολίνου. Με αποκορύφωμα το μεταναστευτικό ζήτημα. Η Ελλάδα έχει κάνει πολλά παρά την προφανή αβελτηρία της κυβέρνησής σου ως προς τις ροές των μεταναστών - πολλά περισσότερα απ' όλους μαζί τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Κι αυτό το αυταπόδεικτο γεγονός δεν μπορείς να το υπερασπιστείς, αδυνατείς να απορροφήσεις κονδύλια που έχουν διατεθεί, είσαι ανήμπορος αφενός να επιβάλεις την πολιτική σου στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που σφύριζαν αδιάφορα κι αφετέρου να πείσεις για τον επικίνδυνο και διαλυτικό ρόλο που παίζει αυτή τη στιγμή η Τουρκία. Θα μπορούσε το προσφυγικό το οποίο η χώρα είχε πληρώσει ακριβά και θα πληρώσει ακόμα πιο ακριβά στο μέλλον, να είναι ένα πολύ μεγάλο ατού στα χέρια σου. Τη στιγμή αυτή όμως, ακόμη και τα Σκόπια φαντάζουν πολύ πιο οργανωμένα από εμάς, ενώ ως «αριστεροί» εσύ και η κυβέρνησή σου, έχετε δείξει ελάχιστη αλληλεγγύη στο καθημερινό δράμα που ζουν οι συνάνθρωποί μας. Και καλά τα εγωιστικά τέρατα της Βόρειας Ευρώπης, τα εγκλωβισμένα στον αυτιστικό ευδαιμονισμό τους. Εμείς; Που είμαστε εξίσου παρίες και έχουμε υπάρξει εξίσου πρόσφυγες και μετανάστες όπως οι χιλιάδες των χιλιάδων που θαλασσοπνίγονται στα νερά μας; Είναι δυνατόν εσύ, ένας νέος άνθρωπος, ένας νέος πατέρας, να μην μπορείς να ψελλίσεις κάτι περισσότερο από κοινοτοπίες και να μην κάνεις κάτι  πιο αποτελεσματικό απ' όσα έχουν μέχρι τώρα κάνει οι ηγεσίες της Πολωνίας ή της Αυστρίας;

Συμπέρασμα ή επίλογος; Η χώρα που εδώ κι ένα χρόνο υπολειτουργούσε, τους τελευταίους δύο μήνες έχει κατεβάσει ρολά. Η απεργία των δικηγόρων έχει απονεκρώσει την απονομή δικαιοσύνης με ολέθριες συνέπειες για τον τόπο και σε πρακτικό και σε συμβολικό επίπεδο (το αίσχος Ρουπακιά είναι ένα απλό παράδειγμα), ενώ οι αγρότες στο ετήσιο σόου που τους δίδαξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχουν κόψει τη χώρα στα δύο ή συχνά στα 4 ή στα 6, παραλύοντας εντελώς το εμπόριο, τις επικοινωνίες τον ευαίσθητο τομέα του τουρισμού  και διαλύοντας κυριολεκτικά την καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Κι εσύ και η κυβέρνησή σου απλώς παρακολουθείτε εκ του μακρόθεν σαν απλοί θεατές,εφαρμόζοντας τη σοφή πολιτική παράδοση του Κωστάκη Καραμανλή που συνίσταται στο «σπρώχνουμε τον χρόνο, βλέποντας και κάνοντας». Αλλά το 2016 δεν είναι ούτε 2012 ούτε 2006. Η κοινωνία βρίσκεται μισό βήμα πριν την ολοκληρωτική έκρηξη. Τα προσωπικά σου ψέματα και η  πολιτική απάτη που συνιστούν οι ΣΥΡΙΑΖΑΝΕΛ , έχουν οδηγήσει σε απελπισία τεράστιες ομάδες του πληθυσμού. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Τι έμαθες από όλα αυτά; Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις; Φυγή μέσω εκλογών όπως ο πρώτος διδάξας, ο Καραμανλής ο φλύαρος; Ή μήπως θα γαντζωθείς στην εξουσία προσβλέποντας στο κομματικό κράτος που σταδιακά  δημιούργησες; Ήδη κατέστησες σημαντικούς ακόμη και τους πιο μέτριους πολιτικούς σου αντιπάλους. Βλέπεις η πολιτική είναι ένα πολύ επικίνδυνο, αυτεπίστροφο παιχνίδι (ελληνιστί μπούμερανγκ). Και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης! Παλιόφιλε Αλέξη. Μπήκαμε στο Τριώδιο. Προχτές ήταν  του Τελώνου και του Φαρισαίου. Εσύ, ως νεοχριστιανός πρέπει να τα γνωρίζεις αυτά. Εγώ πάλι ως άθεος, ξέρω από την μικρή μου εμπειρία πως το Πάθος και τη Σταύρωση σπανιότατα ακολουθεί η Ανάσταση. Θα σουβλίσει αρνί η κυβέρνησή σου; Δύσκολα τα πράγματα…Και η Σαρακοστή σε αυτό τον τόπο μετράει πια περισσότερο από έξι χρόνια.