ΤΟ ΚΙΤΣ ΤΟ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ

 

- Πρόκειται αληθινά για το κιτς κάποιου Κίτσου;

- Διαφωνώ ... συμφωνώντας! Κάποτε είμασταν πολύ αυστηροί με τέτοιες αυτοσχέδιες παρεμβάσεις -μεταμοντέρνων και καλά- "μερακλήδων" που έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια τον αισθητικό κανόνα ή την σχεδιαστική γύμνια (από τάχα μου "άποψη") των πτυχιούχων του Μετσόβιου. Μια ματιά στο διπλανό ασήμαντο και αδιάφορο κτίσμα του έντεχνου κατασκευαστή θα σας πείσει. 

Ο μερακλής μας παραμένει "μερακλής" δηλαδή λαϊκός, αυθόρμητος και πηγαίος. Μόνο που το αισθητήριο του έχει στομωθεί από την εισβολή του προκάτ και του style international που λέγεται παγκοσμιοποιημένη, ποπ κουλτούρα. Εν τέλει το συγκεκριμένο κιτς επειδή απελευθερώνει μια προσωπική ματιά, γίνεται συγκινητικά συμπαθές. Ο μερακλής θέλει να ξεχωρίσει σημαίνοντας την εστία του ως κέντρο της ύπαρξης του. Αργότερα η ίδια καλαισθητική φροντίδα θα περάσει στο αυτοκίνητο του. Το σπουδαίο είναι πως ο συγκεκριμένος .... Κίτσος εκφράζεται και παρεμβαίνει. Δεν καταναλώνει πληρώνοντας παθητικά την ιδέα κάποιου άλλου. Η ματαιοδοξία του είναι εκείνη του πολίτη ο οποίος στήνει ένα σήμα. Όχι του καταναλωτή που καμαρώνει για τις σακούλες του. Έχει διαφορά...

Είναι ο Νεοέλληνας που, έστω αβοήθητος, διεκδικεί εκείνη την παράδοση που κανένας δεν του έμαθε.