Χτες στον Antenna το ίδιο πιασάρικο λόγω ημερών θέμα: Η μαθητική παρέλαση. «Αντίπαλοι» ο παλιός αρχηγός της Χρυσής Αυγής κ. Βορίδης και ο ανανεωτικός σύριζας κ. Μαργαρίτης, το θύμα της υπόθεσης. Εφόσον ο επαγγελματίας του πατριωτισμού Μάκης νίκησε κατά κράτος τον Θόδωρο. Μα, επιτέλους η αριστερά και δη η προοδευτική λεγόμενη στερείται τόσο πολύ ιδεολογικών ανακλαστικών ώστε να πέφτει τόσο εύκολα στην επικοινωνιακή παγίδα των «αμερόληπτων» δημοσιογράφων και να ταυτίζει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό; Πριν λίγο έβλεπα στην παρέλαση της Νέας Σμύρνης πιτσιρικάδες να παρελαύνουν κρατώντας τη σημαία και χαζοχαρούμενοι μπαμπάδες να απαθανατίζουν τα βλαστάρια τους. Είναι κακό και κυρίως αντιαριστερό αυτό;
Άνθρωποι που άφησαν τους καναπέδες τους και μαζεύτηκαν για λίγο σ’ ένα δημόσιο χώρο για να μοιραστούν την ίδια κοινή εμπειρία και, συγχρόνως να σωματοποιήσουν μιαν εθνική μνήμη που γίνεται όλο και περισσότερο ασώματη δηλαδή συμβολική σύμφωνα με τα τρέχοντα τηλε-ήθη. Είναι κακό και κυρίως αντιαριστερό αυτό; Τα σχολεία ετοιμάζουν γιορτές, οι πιτσιρίκοι συμμετέχουν και εντέλει εμφανίζονται σε ένα happening που φαίνεται ότι αρέσει στο συλλογικό φαντασιακό. Είναι κακό και κυρίως αντιαριστερό αυτό; Αντίλογος: οι παρελάσεις παραπέμπουν στο μιλιταρισμό και δεν γίνονται πουθενά αλλού. Ψεύδη αμφότερα. Όμως και πουθενά αλλού δεν τρώνε λαγάνα και δεν πετάνε αετό τη Καθαρή Δευτέρα. Στο κάτω-κάτω και λίγη συλλογική πειθαρχία, έστω και μέσα από ένα παλιομοδίτικο τυπικό ασφαλώς δεν βλάπτει μια κοινωνία που καθεύδει χαλασμένη από την ασυδοσία και το «δεν βαριέσαι». Αντί για καταλήψεις καλύτερα οι μαθητές να καμαρώνουν και να παρελαύνουν. Ενδεχομένως εκείνη τη στιγμή να σκέφτονται κάτι περισσότερο από τα ιδεολογήματα του Θόδωρου. Και σίγουρα, χρόνια μετά, κάτι τέτοιες συλλογικές στιγμές θα θυμούνται από μια σχολική εκπαίδευση καταδικασμένη να βουλιάζει στην πιο ανέντιμη λήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου