Το κράτος - λάφυρο και οι επαγγελματίες αριστεροί

(Ανεπάγγελτες σκέψεις εν όψει της πρόσφατης, γενικής απεργίας)

 

Αυτό δεν είναι μια πίπα ... αλλά ούτε και επανάσταση. Το λέει ο Magritte, ένας αληθινός μαρξιστής και επαναστάτης.

Όπως στην τέχνη το γυμνό περισσότερο κρύβει παρά αποκαλύπτει την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής που το φιλοτέχνησε, έτσι και στην πολιτική οι επαναστατικές διακηρύξεις όταν εξαντλούνται μόνο σε ρηματικές διατυπώσεις, αποτελούν κατ´ ουσίαν το προκάλυμμα της πιο βαθιάς συντήρησης παρά το εφαλτήριο της όποιας ανατροπής. Η Αριστερά χωρίς οικονομική θεωρία, είναι μισή αριστερά και χωρίς κοινωνικό πρόγραμμα δεν είναι καθόλου. Το φαίνεσθαι στη θέση του είναι και η απόλυτη διαστροφή του μαρξισμού από ανοιχτή μέθοδο ερμηνείας του κόσμου που αλλάζει, σε συρραφή συνδικαλιστικών αιτημάτων. Συχνά εκτός τόπου και χρόνου.

Ο Σύριζα καταρρέει νομοτελειακά εν μέσω κλυδωνιζόμενης Ευρώπης αλλά δεν έχει αντιληφθεί διόλου ποια ήταν τα μοιραία λάθη που διέπραξε ώστε να φτάσει σε αυτήν την επονείδιστη και θλιβερή φθορά. Είναι λυπηρό και άκρως απογοητευτικό μαζί ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν ακόμα το εκμαυλιστικό παραμύθι της εξουσίας χωρίς να αντιλαμβάνονται σε τι κινδύνους έχουν οδηγήσει τη χώρα - ακόμη και εθνικούς-, χωρίς να υποψιάζονται το βάραθρο που χαίνει κάτω από τα πόδια τους. Ζουν το όνειρο τους, την folie des grandeurs της ψευδοεπανάστασης, χωρίς να συνειδητοποιούν πως αυτό το όνειρο δεν αφορά στα πλατιά κοινωνικά στρώματα αλλά μόνο στους επαγγελματίες του κόμματος που τώρα ζουν την ευκαιρία της ζωής τους. Κρατιστές ανέκαθεν - όπως εξάλλου οι δεξιοί και οι πασόκοι που μαζί τα έφαγαν - αντιμετωπίζουν το πτωχευμένο και καθημαγμένο κράτος ως λάφυρο ακόμη και τώρα. Συνδικαλιστές σταθερά βολεμένοι αλλά και σταθερά αχόρταγοι. Αριστερά της συνεχούς άρνησης αλλά όχι της σύνθεσης, του καταγγέλλειν αλλά όχι του προτείνειν. Αριστερά χωρίς διαλεκτική τελικά. Ο Μαρξ θα τους έλεγε ειρωνικά Neinsager!

Και καλά αυτή η στενή ομάδα περί τον Αλέξη, αυτή η παιδική χαρά των αγράμματων και των επικίνδυνων που έχει καταλάβει το Μαξίμου και νομίζει ότι υλοποιεί το επαναστατικό της όνειρο σε βάρος όχι μόνο της αριστεράς και της ιστορίας της αλλά και ολόκληρου του έθνους. Όλοι οι υπόλοιποι όμως; Η λοιπή, κομματική ηγεσία; Είναι τόσο τυφλωμένη από τα οφίκια και τις θέσεις εξουσίας ώστε δεν αντιλαμβάνεται το στοιχειώδες πατριωτικό της καθήκον; Δεν φοβάται τα ειδικά δικαστήρια αλλά και την αμείλικτη ετυμηγορία της Ιστορίας; Μόλις προλαβαίνουν να αποκαθηλώσουν τον Αλέξη πριν τους απομακρύνει εκείνος στην επόμενη του κωλοτούμπα...

Δεν υπάρχει, διερωτώμαι, κανείς νοήμων, κανείς εχέφρων στην κυβερνητική παράταξη ώστε να διαχωρίσει τις ευθύνες του, να παραιτηθεί ενδεικτικά και συμβολικά για να χτυπήσει έτσι ένα καμπανάκι κινδύνου; Ο Αλέξης, φερόμενος ως τυπικός αριστερός μονάρχης, απαλλάσσεται από τους στενούς συνεργάτες τους,ακόμη και τους γκουρού του όπως ο ακόμη διαπορών Μπαλτάς, όταν δεν τους χρειάζεται πια ή όταν νομίζει ότι του είναι βάρος. Τα παραδείγματα πάμπολλα αλλά θα σταθώ στα πιο πρόσφατα: Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Κουβέλης, Πανούσης, Μηλιός, Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης, Φίλης, Δρίτσας, Σακκελαρίδης κλπ. Το γελαστό παιδί, με άλλα λόγια, αποδεικνύεται αγέλαστος και ψυχρός κίλερ όταν πρόκειται για την προσωπική του διάσωση.Βέβαια παραμένουν ακόμα στην στενή κυβερνητική ομάδα οι Δραγασάκης και Βούτσης παρότι πιστεύω πως δεν πολυχρησιμοποιούνται από τον αλάνθαστο τιμονιέρη. Ούτε τέλος ο αθόρυβος Βίτσας έχει αξιοποιηθεί σωστά. Ενδεχομένως επειδή δεν είναι συμπαθής στον Λαυρέντη Μπέρια - Νίκο Παππά. Πάντως όλων η θέση είναι επισφαλής ασχέτως του αν οι ίδιοι το λησμονούν μεθυσμένοι από την ηδονή του διατάζειν. Αλλά και του εισπράττειν, για να μην ξεχνιόμαστε. 

Επειδή περισσεύουν οι νεόπλουτοι και οι μεγαλοαστοί στο κυβερνητικό σχήμα σε τρόπον ώστε να χλωμιάζει το οποιοδήποτε έμπρακτο παράδειγμα και να γιγαντώνεται το πολιτικό κιτς. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανίκανοι και να εμπνεύσουν και να εμπνευστούν( με πρώτο τον πρωθυπουργό τους ). Η περίπτωση του Σταθάκη και του Κατρούγκαλου είναι κραυγαλέες. Ούτε βέβαια υπήρξε ο Αλέξης Μητρόπουλος η μόνη περίπτωση καραμπινάτης φοροδιαφυγής κομματικού μεγαλοστελέχους. 

Αν και η πραγματική δύναμη της παράταξης βρίσκεται στους χρόνιους, κρατικούς συνδικαλιστές, αυτούς τους ανεπίσημους πλην καλοπληρωμένους "αξιωματούχους" που δεν δούλεψαν ποτέ δήθεν ταγμένοι στην υπηρεσία του εργατικού κινήματος( sic ) και που επί δεκαετίες στάθηκαν το αξεπέραστο ανάχωμα για κάθε μεταρρύθμιση. Και την πιο αυτονόητη εξέλιξη. Ώσπου φτάσαμε στο σημείο να θεωρείται μεταρρύθμιση η φορολογία. Είναι αυτοί που συγκυβέρνησαν από τα παρασκήνια με τα αστικά κόμματα, αυτοί που απαίτησαν και έλαβαν από το εξίσου διεφθαρμένο και πελατειακό πολιτικό σύστημα, π.χ τα επιδόματα "έγκαιρης προσέλευσης" και... δεκατιανού και που διέλυσαν κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Από τα ναυπηγεία ή τα εργοστάσια ως τις ΔΕΚΟ και το ευρύτερο δημόσιο. Και πάνω που έγιναν όλοι συνταξιούχοι από τα πενήντα τους με διπλές και τριπλές συντάξεις από τις τράπεζες, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή κ.ο.κ. τελείωσαν τα λεφτά! Τι κρίμα! Πάνω που η επανάσταση της κοπάνας και της αργομισθίας δικαιωνόταν, αδειάσαν τα ταμεία! Δράμα! Τραγωδία! Τα άδειασαν συνεταιριστικά οι Κωστάκης, Πάκης, Γιωργάκης και οι προειρημένοι επαγγελματίες της αριστεράς με αποτέλεσμα να εκλιπαρήσουμε την καλοσύνη των ξένων που την είπαμε και μνημόνια. Και βέβαια να οργανώσουμε μετά - οι πάντες - ηρωική αντίσταση. Η εθνική μας σχιζοφρένεια.

Κατά τα άλλα, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχουν διαρραγεί οι παλιές, συντροφικές σχέσεις και κυριαρχούν το μίσος, η καχυποψία και τα αλληλοκαρφώματα. Αθάνατη αριστερά των επαγγελματιών, για σας και μόνο οι θυσίες τόσων γενιών. Βλέπετε είναι πολλές οι θέσεις και λίγα, πια τα λεφτά. Είναι και οι κουτόφραγκοι που μας πήραν χαμπάρι και δεν δίνουν εύκολα φράγκα. Με τους ΑΝΕΛ να παίρνουν ήδη αποστάσεις και να σκέφτονται την επόμενη μέρα. Αφού η επόμενη ημέρα προδιαγράφεται άκρως προβληματική. 

Και αύριο; Α, αύριο έχει γενική απεργία. Οι συνδικαλιστές θα κάνουν ό,τι ξέρουν πολύ καλά να κάνουν όλες αυτές τις δεκαετίες: Επαναστατική γυμναστική. Συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αποκλεισμό του κέντρου, συλλαλητήρια κλπ. μέχρι το βραδυ που θα αναλάβουν οι καταστροφείς των Εξαρχείων για να ολοκληρώσουν την επανάσταση. Θα νεκρώσουν δηλαδή τα πάντα, παντού γιατί έτσι πιστεύουν οι εργατοπατέρες - οι μισοί είναι στη Βουλή και οι υπόλοιποι στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ - ότι θα ξαναπάρει εμπρός οικονομία και θα γεμίσουν τα ταμεία. Όλο το λούμπεν προλεταριάτο αύριο θα διαδηλώσει την αντίθεση του προς το λούμπεν προλεταριάτο που σήμερα είναι η κυβέρνηση. Έκτακτα! Και κάπου κρυμμένη, σε μια γωνία, η πραγματικότητα θα τους κουνάει το μαντήλι...