Αγία Παρασκευή στην πόλη της Τήνου. Ο παπά Γιάννης, ιδανικός Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ετέλεσε υποδειγματικά την Αποκαθήλωση εμπρός σ' ένα εκκλησίασμα από καιρό αποκαθηλωμένο.
Σε πρώτο επίπεδο ελληνιστικός κίονας που αξιοποιείται για να στηρίξει τη σύγχρονη βασιλική. Στο βάθος, τέμπλο του 19ου αι. με την αχιβάδα της Αφροδίτης κυρίαρχο μοτίβο. Όπως και της Παρθένου εξάλλου. Το όστρακο μέσα στο οποίο συνελήφθη ασπόρως ο θείος μαργαρίτης. Η σύγκλιση των αντιθέτων, η άμωμη συνέχεια μιας, εξ ορισμού, άμωμης παράδοσης. Στον χριστιανικό ναό δύο είναι τα κυρίαρχα σημεία του:
Το σημείο "τρούλλος" ως μεταφορά του Σύμπαντος κόσμου με τον Παντεπόπτη Θεό στο κέντρο, δηλαδή το κέντρο του σύμπαντος και βέβαια το σημείο - αψίδα - αχιβάδα του ιερού. Που θα πει το ιερότερο σημείο του ναού, η απαρχή της Σωτηρίας, το όστρακο του θείου Μαργαρίτη.
Το πένθος αυτής της ημέρας, το διαρκές, ελληνικό πένθος, είναι και το όποιο σκίρτημα της Ανάστασης μας. Της όποιας ανάστασης...
ΥΓ. Το τέμπλο του ιερού και ο παπά Γιάννης. Ο Χριστός του Μάνθου Γαΐτη και ο Τσε λίγο πριν τη φραγγέλωση και την σταύρωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου