Αγωγή του πολίτου

Τα 'θελες κι εσύ. Μ' αυτά που έγραφες τότε. Το 1805. Με αποτέλεσμα να σε διαβάσουν τώρα, διακόσια δύο χρόνια μετά, και να σε γεμίσουν φούμο. Κόκκινη μπογιά επάνω στο έκπαγλο μάρμαρο, το διαβρωμένο από τη βροχή ή τον ήλιο. Το ασκημένο στους συχνούς καθαρισμούς με αμμοβολή. Εκτός κι αν ερυθρίασες, εσύ με όσα είδες κι άκουσες. 'Η, αν απέστρεψες το πρόσωπό σου από ντροπή και σε βρήκε το επαναστατημένο σπρέι κατακούτελα.

Πρέπει όμως να το παραδεχτείς. Τα 'θελες κι εσύ με όλα αυτά που έγραφες από το Παρίσι ή το Μονμπελιέ δύο αιώνες πριν. Και να σκεφτείς πως επρόκειτο για το «Τριώδιον κατανυκτικόν»... Οπως και σήμερα. Μόνο που σε διάβασαν λίγο καθυστερημένα. Και σε παρεξήγησαν. Οπως συνήθως γίνεται με τα κείμενα. Ασε που τους ενόχλησε και η φάτσα σου ή το ντύσιμό σου. Ρεντιγκότα! Λαιμοδέτης! Σκαρπίνι! Γιλέκο! Κι όλα αυτά σε φινιρισμένο, πεντελικό μάρμαρο (πανάκριβο και εξαντλημένο πλέον). Διά χειρός Γ. Βρούτου. Ποιος είσαι ρε θείο! Αλλά κι αυτή η φάτσα σου! Προκαλεί. Μικρά ματάκια, δασκαλίστικο ύφος, ζαρωμένο δέρμα, αρχή φαλάκρας, πανάδες, ανύπαρκτος λαιμός, μεγάλα αφτιά. Σκέτη γελοιογραφία διανοουμένου. Γι' αυτά και γι' αυτά σε μπουγέλωσαν. Και για τα κείμενα αλλά και για την εικόνα. Εφόσον ζούμε στην εποχή των εικόνων, έστω κι αν δεν τις εννοούμε· έστω κι αν δεν τις ερμηνεύουμε.

Δίπλα σου ο άλλος, ο πρώτος κυβερνήτης, ο κόμης, ο υπουργός του Τσάρου, ο εκπρόσωπος της πιο σκοτεινής απολυταρχίας της εποχής του και δες τον. Στην τρίχα. Αλώβητος. Ούτε μια πινελιά, ένα γκραφίτι, κάποιος βανδαλισμός. Και στον Ρήγα Φεραίο, που λέει ο λόγος, κάτι έγραψαν, κάτι έσπασαν για να 'χουν να θυμούνται και να μαθαίνουν οι νεότεροι... Αλλά στον Conte Capo d' Istria ούτε αμυχή. Και το μάρμαρο (παριανό) προκλητικά καθαρό στη γκρίζα του επισημότητα. Αμα ο άλλος έχει το μέσον. Βλέπεις, πρόλαβε και δήλωσε κεντρώος. Κι έτσι δεν τον πειράζουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Πεφωτισμένοι δεσπότες αμφότεροι γαρ. Ενώ εσύ! Ακρα αντίδραση. Μαύρη επανάσταση. Γιακοβινικός και τρομοκράτης. Εναντίον της Εκκλησίας! Βολτεριστής. Υπέρ της άμεσης Δημοκρατίας! Με κριτικά σχόλια για τα κείμενα των αρχαίων ημών προγόνων, τους οποίους, ως γνωστόν, ούτε διαβάζουμε ούτε σχολιάζουμε. Αλλά τους έχουμε σαν εικονίσματα. Να περνάμε από κάτω και να σταυροκοπιόμαστε. Ετσι είναι το υπερήφανον γένος των Ελλήνων. Διαβάζει μόνο στην τουαλέτα και μάλιστα βιβλία-προσφορές των εφημερίδων (στο σαλόνι πάλι βλέπει τα dvd). Και ό,τι μάθει, το εκτελεί κατά γράμμα.

Τι έγραψες λοιπόν; «Περισσότερον ήθελ' ωφελήση το γένος σήμερον όστις καίει παρά όστις γράφει Γραμματικάς»!!!

Το 'πες και το 'καναν! Καίνε την Αθήνα δις της εβδομάδος με δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο. Επανάσταση με δόσεις και εξέγερση με τιμοκατάλογο. Εσύ πάλι τι είναι αυτά που υποστήριζες, ενώ κατά βάθος σιχαινόσουν τη βία; Ιδού τώρα οι μαθητές σου που σε εξέλαβαν κατά γράμμα.

Μόνο που εδώ έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο. Οι πάντες καίνε, καταλαμβάνουν, αποκλείουν και καταστρέφουν (Destroy Athens, που λένε κι οι εικονολάγνοι) αλλά κανείς δεν ανοίγει και καμιά γραμματική. Βλέπεις τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, οι καθηγητές τσακώνονται στα παράθυρα και οι φοιτητές διακόπτουν στη ΓΑΔΑ. Μη μου πεις πως τα φαντάστηκες έτσι! Ε, παππού; Γιατί τότε μάλλον σου άξιζε το κόκκινο φούμο με το οποίο σε περιέλουσαν ευσταλείς, εξεγερμένοι νέοι και δημοκρατικοί -πάνω απ' όλα- πολίτες. Αυτά για να μάθεις μεσιέ Αδαμάντιε Κοραή μου! Διδάσκαλε του γένους και πρώτε διαφωτιστή μας. (Εξάλλου και το φως από τη φωτιά βγαίνει). Πες λοιπόν κάτι και μη στέκεσαι σαν άγαλμα!

Υ. Ώστε "ο καταστροφικότερος συνεργάτης του ΑΝΤΙ"! Είναι τόσο τερατώδης η κατηγορία που ήχει σαν έπαινος. Αν όμως είναι έτσι πως επέτρεπες στον "καταστροφικότερο" να σου γράφει σχεδόν μισό περιοδικό περισσότερο από 10 χρόνια; Και να σου χτενίζει τα editorial; Και γιατί φταίει ο "καταστροφικότερος" επειδή εσύ έχασες τις προθεσμίες για έφεση και δεν παρέστης στις δίκες; Και μάλιστα άφησες την ευκαιρία να κονιορτοποιήσεις τις γελοίες κατηγορίες ενός ανθρώπου-Χατζηαβάτη της τέχνης; Μήπως πρέπει κι εσύ να κάνεις την αυτοκριτική σου; Αντί να συναλλάγεις με τον θύτη σου! και να διαπραγματεύεσαι τις δόσεις της αδικίας! Αντί να φερθείς σαν "ΑΝΤΙ" και να γελοιοποιήσεις τον εκβιαστή σου; Εσύ δίνεις δίκαιο σε όσους όψιμους "φίλους" επιτίθενται εναντίον του "ανώνυμου συντάκτη" βρίσκοντας ευκαιρία για να λύσουν παλιούς λογαριασμούς. Οι οποίοι δεν βρίσκουν μια λέξη εναντίον του εκβιαστή σου! Άνθρωποι που φοβούνται και τη σκιά τους και έμαθαν να υπάρχουν χαφιεδίζοντας.

Θα μου πεις και τα ποντίκια έχουν όρχεις. Τι μεγέθους όμως;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/03/2007