ΛΙΑΠΗΣ !

Ο υπουργός συγκοινωνιών μου είναι πολύ συμπαθής. Κυρίως γιατί εκφράζει μια light εκδοχή του καραμανλισμού και καταφέρνει να διαφοροποιείται από το σκληρό ιδεολογικό πυρήνα της Ν.Δ. όντας ο ίδιος φανατικά «ολυμπιακός». Ζώντας, εγώ ένας ποδηλάτης, σ’ ένα κόσμο αδίστακτων τετράτροχων και επιθετικών δίκυκλων, βρίσκω στον κ. Λιάπη ένα καταφύγιο. Γιατί είναι παρηγοριά να λες στον πρωθυπουργό «φόρα τη ζώνη σου» ή στον Μπομπ Βουλγαράκη «φόρα το κράνος σου». Αντιλαμβάνεσαι αμέσως πως υπάρχει ένα κάποιο ελάχιστο κράτος στο βάθος του χάους που ζούμε και που οι οικονομολόγοι και οι ποιητές ονομάζουν «καθημερινότητα».

Ο κ. Λιάπης μου είναι επίσης συμπαθής γιατί από ένα καπρίτσιο της τύχης και της βιογενετικής λέγεται Λιάπης και όχι Καραμανλής. Αυτό, αντιλαμβάνεστε πως σφράγισε αμετάκλητα την πολιτική του σταδιοδρομία. Φαντάζεστε για παράδειγμα ο Γιώργος Παπανδρέου να λεγόταν «Ανδρέας Παπαγεωργίου»; Τα ύστερα του κόσμου! Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας θα ήταν ριζικά διαφορετική. Παρ’ όλα αυτά, ο υπουργός μας δεν χάνει το χιούμορ του. Είναι κομψός με τα κοτλέ σακάκια –πάντα με δυο σκισίματα όπως επιτάσσει παλαιά κοινοβουλευτική παράδοση της οικογένειάς του- και με το νεάζον στυλ του. Που πάντα τη σπάει στους σοβαροφανείς και ελαφρώς κρυόκωλους ομολόγους του.
Ο κ. Λιάπης έχει το μοναδικό ταλέντο να μου φτιάχνει το κέφι. Εκεί που παραφρονώ από τα χάλια του κυκλοφοριακού και την ασυδοσία των δίποδων που οδηγούν τετράτροχα, έρχονται οι νέες, πάντα αυστηρότερες, διατάξεις και τα πρόστιμα του Κ.Ο.Κ. για να δημιουργήσουν μιαν χαραμάδα ελπίδας. Όλο ακριβότερα, όλο σκληρότερα, όλο αποφασιστικότερα. Βέβαια ο παράδεισος ισχύει μόλις μια μέρα. Έπειτα τα ερυθρά σήματα ξαναπαραβιάζονται κατά το ειωθός , τα κινητά μένουν κολλημένα στον νοητό άξονα που ενώνει τον λεβιέ με το χέρι και το αυτί του μερακλή, η προτεραιότητα ισχύει μόνο για τους θρασείς, τα πεζοδρόμια είναι τα φυσικά λίκνα πάσης φύσεως λαμαρινών κλπ.

Θα μου πείτε ο κ. Λιάπης έκανε το καθήκον του. Τι άλλο να κάνει; Να κόψει μόνος του τις κλήσεις; Ή να πλακώσει στα χαστούκια τους απείθαρχους; Ή τέλος να τραβήξει το αφτί στα ράθυμα όργανα που βλέπουν ράθυμα τον πανικό γύρω τους πίνοντας το φραπέ τους. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Ένας απλός ποδηλάτης είμαι.