Αυχενικό επειδή άνω θρώσκω

Λέει ο φίλος μου ο Πέτρος Μαζνώκης: Ο άνθρωπος είναι μηχανή πόνου. Σύμφωνοι. Αρκεί άλλοι άνθρωποι να μη στήνουν πάνω σ' αυτό βιομηχανία. Γιατί τότε εγκυμονείται μελόδραμα. Ξανάβλεπα πρόσφατα τη συνταρακτική «Δευτέρα Παρουσία» του Μικελάντζελο στην Capella Sixtina. Ομως οι χιλιάδες του πλήθους που συνωθούνταν εκεί, τα ασταμάτητα φλας που άναβαν παρά την απαγόρευση και τ' αγχωμένα μάτια που κοιτούσαν αλλά δεν έβλεπαν, μπουκωμένα από τις τηλεεικόνες, οι φύλακες, που φώναζαν υποκριτικά silenzio κι έπειτα έσπρωχναν τους Ιάπωνες έξω για να χωρέσουν μέσα και οι Ρώσοι, μετέτρεπαν αυτό το υπέρτατο μνημείο της ανθρώπινης απελπισίας σε θρησκευτική Disneyland.

Ο Μπουοναρότι πάντως όπως και ο Γκρέκο θα επισκεφθούν αρχές Αυγούστου το καθολικό χωριό Λουτρά στη μέσα Τήνο και θ' απλώσουν στον ναό του Αγίου Ιωσήφ τα οπτικά μυστικά τους αντιστρέφοντας τους όρους του κυρίαρχου παιχνιδιού. Αλλά και ο διεθνούς φήμης τενόρος και μαέστρος της Σκάλας του Μιλάνου Υβ Σεν θα δώσει ένα κοντσέρτο με «ελάχιστα πράγματα». Ως προσφορά. Και σε αντίθεση με τις θηριώδεις παραγωγές και τα μυθώδη ποσά. Εφόσον όσο πιο ακριβή είναι μια τέχνη τόσο πιο δωρεάν προσφέρεται. Ο,τι κι αν λένε κι όσο κι αν αισχροκερδούν οι managers.

Επειτα έγινε το θαύμα. Σχεδόν ανεπαισθήτως. Οπως πάντα. 4.30 μ.μ. ακριβώς, εν ριπή οφθαλμού, οι φύλακες έβγαλαν τα πλήθη από το υπερφυές παρεκκλήσι, ο χώρος ξανάγινε υπερβατικός κι εγώ μόνος για μερικά δευτερόλεπτα ύψωσα από μια γωνιά αθέατη το βλέμμα μου προς την οροφή. Για κάποιους το να κοιτάξουν τον ουρανό μ' όλη τους τη δύναμη σημαίνει ένα πρώτο βήμα για τη σωτηρία. (Οπως την εννοεί ο καθένας). Για μερικούς άλλους απλώς την αρχή ενός αυχενικού. Είδα λοιπόν τον θεό να δημιουργεί τους πλανήτες και το φως, να διαχωρίζει τις στεριές από τις θάλασσες, να φέρεται επί πτερύγων αγγέλων και να προσεγγίζει τον υπνώττοντα Αδάμ για να τον διαπεράσει με συνείδηση ύπαρξης. Αυτοί οι δύο τεντωμένοι δείκτες που απέχουν ελάχιστα οπτικοποιούν την κίνηση και την ακινησία, το δευτερόλεπτο μέσα στο οποίο τήκεται η αιωνιότητα. Επειτα, πάλι έξω στο φυσικό φως της αιώνιας πόλης, ένας μέσα στα εκατομμύρια, με τα πεύκα της Ρώμης να σκιάζουν την απογευματινή φωταύγεια. Τη στιγμή ακριβώς που αισθάνεσαι ερωτευμένος μ' όλα τα πράγματα του κόσμου και μ' όλους τους ανθρώπους του.

Θα ονόμαζα μελαγχολία τον απορφανισμό του όντος από κάθε σωτηριολογική ελπίδα. Ευτυχία πάλι την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας. Τη στιγμή δηλαδή που εμείς, τα ζάρια της τύχης, ξεχνάμε για λίγο το θάνατό μας και αγναντεύουμε τη σκιά μας στον απέναντι φωτισμένο τοίχο σαν ν' ανήκει σ' άλλον. Επειτα πανίνι και μπίρα spina ως επίγευση του Παραδείσου και με τα μάτια κλειστά να ξαναβλέπεις τον ηδονικό τρόμο του τρομερού Φλωρεντινού. Πίσω, στο Palazzo Barberini ξαναζώ την κόντρα του Caravaggio και του γλοιώδους μιμητή του, Giovanni Baglione. Να κριτικάρεις δημόσια τους αηδιαστικούς πίνακές του κι αυτός να σε μηνύει για συκοφαντία (Κάτι μου θυμίζει πρόφατο. Δεν έχει πλάκα;) Να συλλαμβάνεσαι, να φυλακίζεσαι και, στην κηδεία σου, αυτός να εκφωνεί τον επικήδειό σου. Ο Caravaggio πέθανε στις 18 Ιουλίου του 1610 και το γεγονός ανακοινώθηκε στη Ρώμη δέκα μέρες αργότερα. Ο Baglione, ειρωνεία της τύχης και εκδίκηση της μετριότητας, θα συγγράψει τη βιογραφία του μεγάλου Ανατροπέα με τρόπο στεγνό και μίζερο.

Η διαφορά της ευτυχίας από τη δυστυχία έγκειται στο ότι τη δεύτερη τη ζεις στο πετσί σου και στον πραγματικό της χρόνο, ενώ την πρώτη τη συνειδητοποιείς όταν έχει πια παρέλθει. Τελικά ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το παιχνίδι των αναμνήσεων με τις σκιές τους.

ΥΓ. 1. Είναι εντύπωσή μου πως πολλοί συμπατριώτες μας φέρονται με μεγαλύτερη ευγένεια και προσοχή στ' αυτοκίνητά τους παρά στους συνανθρώπους τους;

ΥΓ. 2. Μεσήλικας οδηγός βρίζει χυδαία νεαρή που καθυστερεί στο φανάρι. Συμβαίνει τόσο συχνά και μ' ενοχλεί πάντα το ίδιο. Οχι μόνο για τον ρατσισμό αλλά και για τους λάθος αξιακούς κώδικες που διαθέτουμε.

ΥΓ. 3. Πρώτη προτεραιότητα! Το, βαρβαρικό, σουξέ του καλοκαιριού. Το λέει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, το λέει ο πρωθυπουργός, το λέει ο αρχηγός της Αντιπολίτευσης, το γράφει και το διαφημιστικό του ΥΠ.ΠΟ!
7 - 15/07/2007

Μαγική αφίσα του Dandelio για το αφιέρωμα στον Μπετόβεν του Πάρκου Μουσικής στη Ρώμη. Αντάξια του δικού μας Δημήτρη Αρβανίτη, έργα του οποίου εκτίθενται πια στο Μουσείο Γραφικών Τεχνών του Παρισιού. Μοναδικού απ' την Ελλάδα!