ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΞΕΝΑΓΗΣΕΩΝ, «Το Γέλιο, Το Δάκρυ, Το Θέατρο»

«Το Γέλιο, Το Δάκρυ, Το Θέατρο»
 Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
 
Ξεναγούν οι επιμελητές της έκθεσης
Μάνος Στεφανίδης
και Κατερίνα Πεσταματζόγλου

ΚΥΡΙΑΚΗ 11/10/2015 στις 19.00 (Κ. Πεσταματζόγλου)
ΤΡΙΤΗ 13/10/2015 στις 19.00 (Μ. Στεφανίδης)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16/10/2015 στις 20.00 (Κ. Πεσταματζόγλου)
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/10/2015 στις 20.00 (Μ. Στεφανίδης)


Η έκθεση είναι ανοιχτή για το κοινό μία ώρα πριν την έναρξη των παραστάσεων
http://www.dithepi.gr/el/news/?nid=4268

"Πρόκειται για μια πολυεπίπεδη έκθεση, η οποία συγκροτείται από ένα μόνιμο κι ένα μεταφερόμενο μέρος. Έχοντας ως άξονα και ως κεντρικό θεματικό στοιχείο το ίδιο το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, τη λειτουργία και την ιστορία του, επιδιώκει να συνδυάσει το «θέατρο» ως παραστασιολογικό γεγονός αλλά και το «δάκρυ» ή το «γέλιο» ως κυρίαρχα συγκινησιακά στοιχεία, που εξ ορισμού το θέατρο όπως και κάθε άλλη τέχνη επιδιώκει. Ο τίτλος προέρχεται από την περίφημη φράση «ές δάκρυα ἔπεσε τό θέατρον» που αναφερόταν στην παράσταση «Μιλήτου Άλωσις» του τραγικού ποιητή Φρυνίχου. Γιατί μπορεί η εύκολη συγκίνηση να είναι ο πιο ύπουλος εχθρός της αληθινής τέχνης, αλλά η βαθιά συγκίνηση είναι το ουσιαστικό κέρδος κάθε αληθινής καλλιτεχνικής δημιουργίας."

..."Το δεύτερο σκέλος της εκθεσιακής ενότητας (τόσο της σταθερής όσο και της μεταφερόμενης), συγκροτείται από το πλούσιο δραματολογικό υλικό που υλοποιήθηκε στο ΔΘΠ σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής του διαδρομής που υπερβαίνει τον αιώνα: Με βασικό άξονα τη διεύθυνση Ροντήρη αλλά και με τα πριν και τα μετά συνταρακτικά θεατρικά γεγονότα (από τον Βεάκη και την Παξινού, ως τον Χορν και τη Λαμπέτη), η έκθεση παρουσιάζει ένα πλούσιο υλικό από φωτογραφίες, προγράμματα παραστάσεων, θεατρικές κριτικές, χειρόγραφα και αποκλειστικές φωτογραφίες των πρωταγωνιστών, σκηνικές οδηγίες, ρεπορτάζ κι εξώφυλλα εφημερίδων και περιοδικών και κυρίως κοστούμια, σκηνογραφικές μακέτες και σκίτσα από το ανέβασμα των παραστάσεων. Σε σχέση με αυτό ακριβώς το υλικό, θα παρουσιάζεται η διαδραστική performance «Να ντύσουμε τους γυμνούς» κατά την οποία οι νεαροί μαθητές θα έρχονται σε επαφή με τον τεράστιο πίνακα, μήκους 6 μέτρων, με τους γυμνούς μουσικούς του Σάββα Πουρσανίδη, που ονομάζεται Theatrum Mundi και με ιστορικά κοστούμια που κατά καιρούς «παραστάθηκαν» στο ΔΘΠ. Στη συνέχεια θα τους ζητείται να ταυτίσουν τα πραγματικά κοστούμια ή άλλα φανταστικά, δικής τους επινόησης, ντύνοντας έτσι τους γυμνούς μουσικούς της ζωγραφικής σύνθεσης. Το υλικό έχει συγκεντρωθεί από ποικίλες πηγές όπως: Θεατρικό Μουσείο, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, Δωρεά Μάνου Κατράκη, Αρχείο Αμφιθεάτρου-Σπύρου Ευαγγελάτου, Αρχείο Νίκου Πετρόπουλου,Συλλογές ΕΛΤΑ (πορτραίτα πρωταγωνιστών που φιλοτέχνησε ο Κ. Σπυριούνης), Αρχείο Γιάννη Μετζικώφ, κα."

(Από τον κατάλογο της έκθεσης)