Φωνή βοώντος ή Ρακιντζής 2

Χορταριασμένη και εγκαταλελειμμένη η νέα βιβλιοθήκη της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Υπενθυμίζεται ότι η τεράστια έκταση της Πανεπιστημιούπολησ Ζωγράφου παραμένει επί ενάμιση χρόνο χωρίς κεντρικό φωτισμό. Είχαν σπάσει όλοι (sic) οι λαμπτήρες κατά τη διάρκεια της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων. Αργότερα κλάπηκαν συστηματικά και τα καλώδια των στύλων φωτισμού με αποτέλεσμα τη νύχτα ο χώρος να είναι επικίνδυνος και για τους διερχόμενους αλλά κυρίως για τους φοιτητές και όσους διαμένουν στις Εστίες. Για την ασφάλεια και την καθαριότητα θα μιλήσουμε άλλη φορά.

Ανέκαθεν οι Ανεξάρτητες Αρχές που, ειρήσθω εν παρόδω, καθυστέρησαν πολύ να ισχύσουν στη χώρα μας, υπήρξαν κάρφος οφθαλμών για κάθε κυβέρνηση. Ακόμη και για τις κυβερνήσεις του Σημίτη που τις πρωτοεισηγήθηκε. Και τούτο γιατί οι Ανεξάρτητες Αρχές αμφισβητούσαν ευθέως την αυθεντία και την παντοδυναμία του αυταρχικού κράτους-πατερούλη υπερασπιζόμενες τον πολίτη απέναντι στο χάος της γραφειοκρατίας αλλά και το κομφούζιο των επικαλυπτόμενων νόμων. Ο νομοθέτης πρόβλεψε να εκλέγονται οι επικεφαλής τους από ευρύτατη πλειοψηφία του κοινοβουλίου έτσι ώστε να αποφεύγονται οι κομματικοί εγκάθετοι. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά χρονίζουν στις θέσεις τους οι επικεφαλής (περίπτωση Ρακιντζή) επειδή οι κυβερνήσεις αδυνατούν να βρουν αντικαταστάτες της αρεσκείας τους. Πολιτική της εξουσίας είναι η αποδυνάμωση και η, ει δυνατόν, αυτοκατάργηση των Αρχών αυτών μέσω της αποψίλωσης του προσωπικού και της μείωσης των πόρων τους σε τρόπον ώστε να ενοχλούν με τις παρεμβάσεις τους όσο γίνεται λιγότερο. Να γιατί έπραξε άριστα ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής μη παραιτούμενος δηλαδή μη εγκαταλείποντας μια θέση για την  αναπλήρωση της οποίας δεν φαίνεται να υπάρχει πολιτική βούληση. Αν παραιτείτο, θα εδημιουργείτο κενό διοίκησης. Δηλαδή μια επικίνδυνη ασυνέχεια που θα βόλευε όσους πολιτεύονται ερήμην του Συντάγματος ή στα διάκενα των νόμων.

Ιδού ακόμα μια απόδειξη: Ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης ερευνά τους τελευταίους μήνες τα οικονομικά του Καποδιστριακού πανεπιστημίου αλλά και την σκανδαλώδη διαχείριση των οικονομικών του πόρων από τον περιώνυμο ΕΛΚΕ. Βοά σχετικά ολόκληρη η ακαδημαϊκή κοινότητα επί δεκαετίες (για να είμαι ακριβής, οι μη εμπλεκόμενοι στα οικονομικά νιτερέσα ακαδημαϊκοί δάσκαλοι) ενώ, παράλληλα, πολλοί υπάλληλοι με ήθος και γνώση, αφηγούνται ιστορίες απείρου κάλλους για υστερόχρονες υπογραφές συμβάσεων, πληρωμές σουπερμάρκετ από κρατικά κονδύλια, προσλήψεις αποφοίτων λυκείου ως διδακτόρων-ερευνητών, κλπ. Επίσης ο τύπος κατά καιρούς έχει γράψει ποικίλα δύσοσμα αλλά … φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Μια συνομωσία σιωπής καλύπτει τα συμφέροντα λίγων εις βάρος των πολλών και μάλιστα κάτω από τη μύτη των πρυτάνεων οι οποίοι, μέχρι να καταλάβουν τι τρέχει, μεταπηδούν στα κοινοβουλευτικά έδρανα όπως ο κ. Φορτσάκης ή στα υπουργικά εδώλια όπως ο κ. Πελεγρίνης.

Κι ενώ αναμένεται με τρομερό ενδιαφέρον το πόρισμα Ρακιντζή, πληροφορούμαστε αρμοδίως ότι σύντομα θα υποβληθεί στη Βουλή νομοσχέδιο που θα αναγνωρίζει αναδρομικά το έγκυρον των διοικητικών πράξεων στις οποίες προέβη το πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια! Sic! Δηλαδή θα νομιμοποιηθούν εκ των υστέρων όλες οι παρατυπίες, παρανομίες, ρεμούλες, κ.ο.κ και μάλιστα μέσα από την θεσμική κολυμβήθρα της Βουλής.

Έγκριτοι νομικοί μιλούν για σαφώς αντισυνταγματική ενέργεια και για κακοποίηση κάθε αντίληψης δικαίου αλλά κάθε προσπάθειας για να καθαρθεί η αμαρτωλή δημόσια διοίκηση. Φαντάζομαι πως πολλοί δημοσιογράφοι που επιμένουν ακόμα στην έρευνα και δεν διεκπεραιώνουν αμάσητα εντολές, θα ήθελαν να ρωτήσουν σχετικά την κα Γεροβασίλη αλλά βλέπετε έχει σιωπηρά καταργηθεί η αστική συνήθεια της ενημέρωσης του τύπου από τον αρμόδιο εκπρόσωπο και έχει αντικατασταθεί από την απλή ανακοίνωση των κυβερνητικών δηλώσεων. Αν δεν κάνω λάθος, στην κατάργηση προέβη ο Σαμαράς αλλά προφανώς βολεύει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τουλάχιστον η ταχύτατη δημοσίευση του πορίσματος Ρακιντζή θα βοηθούσε στην αποφυγή ανάλογων κακουργηματικών πράξεων στο μέλλον.

Συμπέρασμα: Ό, τι και αν κατά καιρούς λέμε εναντίον του τύπου και των εκπροσώπων του είναι αυτός η τελευταία μας ελπίδα εκ παραλλήλου προς τις Ανεξάρτητες Αρχές απέναντι στην διογκούμενη αυθαιρεσία του κράτους, είτε με δεξιό είτε με αριστερό πρόσημο.