Επιστολή προς Παπαχελά Ή, περί δημοσιογραφίας, δεοντολογίας, φιλοπατρίας κλπ.

Διεκδικώ την αμφίβολη δικαίωση ότι πρώτος έγραψα για το επικίνδυνο όσο και κωμικό φαινόμενο Βαρουφάκη ήδη από τα μέσα του 2014. Όταν ακόμη ο ΑΝΤ1 αλλά και ο ΣΚΑΪ που σήμερα τον αποκαλύπτει και τον αποκαθηλώνει, τον έπαιζαν καθημερινά σαν γκουρού. Ιδού η μεγάλη ευθύνη και η τεράστια υποκρισία των λεγόμενων, σοβαρών δημοσιογράφων. Να κατασκευάζουν, κυριολεκτικά, ένα γεγονός, μια περσόνα  που να πουλάει για να έχουν μετά τη χαρά να την ξεμπροστιάζουν. Χωρίς την τηλεοπτική εικόνα και την δημοσιογραφική σπέκουλα, ο «Γιάνης» θα ήταν ανύπαρκτος όπως δεκάδες άλλοι χαριτωμένοι παραδοξολόγοι, πανεπιστημιακοί ή μη. Ούτε τα βιβλία του, ούτε τα άρθρα, ούτε οι παραδόσεις του, ούτε η προηγούμενη θητεία του στον Γιωργάκη ήταν αρκετά ώστε να τον καταστήσουν ροκ σταρ. Η, χαμηλού επιπέδου, ελληνική τηλεόραση και το μηντιακό σύστημα έκαναν το θαύμα τους. Από του Αυτιά και του Παπαδάκη λοιπόν ψώνισε τον Βαρουφάκη ο Τσίπρας όπως εξάλλου και τον Αλέξη Μητρόπουλο πιστεύοντας ότι αυτοί θα του υπεραναπλήρωναν την προσωπική του δομική υστέρηση. Για τον Αλέξη ο «Γιάνης» εκπροσωπούσε με το τηλεοπτικό του «κύρος» όλα όσα εκείνος δεν ήξερε και δεν είχε ζήσει. Όλο αυτό το βαθύ έλλειμμα παιδείας που κουβαλάει η γενιά του «Κάτσε καλά Γεράσιμε» και «Δεν θα περάσει». Μια γενιά ημιμαθών ή και αμαθών που μεγάλωσαν με την αρχή της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας, της συκοφάντησης της αριστείας, της υποβάθμισης οποιασδήποτε αξιοκρατίας και της παντελούς έλλειψης σεβασμού, πειθαρχίας, υπακοής, πνεύματος μαθητείας  και στοιχειώδους συλλογικότητας. Αυτή η δράκα των μητραλοιών και των εξωμοτών της αριστεράς μας κυβερνάει χωρίς άλλη εμπειρίας ζωής ή εργασίας πλην των κομματικών γραφείων και των εσωκομματικών μαχαιρωμάτων. Εφαρμόζοντας τον εισοδισμό στο κράτος αλά Κουμουνδούρου. Οι Τσίπρας-Βαρουφάκης έπρεπε να κλείσουν την διαπραγμάτευση την πρώτη κιόλας εβδομάδα αποκομίζοντας τα οφέλη ενός Blitzkrieg όπως πολλοί τους συμβουλεύαμε πριν ακριβώς ένα χρόνο. Επικράτησαν όμως ο τυχοδιωκτισμός, ο αμοραλισμός, ο λαϊκισμός και η στοιχειώδης άγνοια της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Τα υπόλοιπα ήταν πολύ εύκολα για τους ιέρακες Βρυξελλών και Βερολίνου.

Ήταν φυσικό λοιπόν ο Αλέξης, έχοντας τέτοιες προσλαμβάνουσες αλλά και μόνους συμβούλους τον σκοτεινό Νίκο Παππά και τον αβαθή Φλαμπουράρη να εντυπωσιαστεί από τις «προσωπικότητες» του Βαρουφάκη, του Ξυδάκη, του Κατρούγκαλου, της Τασίας και των άλλων αγωνιστών του οράματος και της προόδου. ΟΙ λοιπές θλιβερές περιπτώσεις των Δραγασάκη, Σταθάκη, Μπαλτά, Βούτση, Δρίτσα, Βίτσα, Φωτίου απλώς συμπλήρωναν το παζλ της ανικανότητας και του τυχοδιωκτισμού αποδεικνύοντας ότι η σύγκρουση τους με την πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως η τελευταία είναι πάντα λάθος!

Το συμπέρασμα είναι απλό και ανατριχιαστικό: Οι άνθρωποί αυτοί, παρά την εμπειρία και την και την ηλικία τους, παρά τη θητεία τους πλάι στον Ηλιού, τον Φιλίνη, τον Λουλέ, τον Κύρκο αλλά και τον Κωνσταντόπουλο, παρέδωσαν τη χώρα σε έναν ανεύθυνο νεαρό με αντάλλαγμα μια καρέκλα. Στη συνέχεια ο επιπόλαιος, αν και χαρισματικός, «αρχηγός» την πρόσφερε με τη σειρά του εν λευκώ στον «γκουρού των οικονομικών» Βαρουφάκη επί εφτά μήνες! Ο τελευταίος, πάλι, έπαιξε τη χώρα με το μπλαζέ στυλάκι του στα ζάρια και την έχασε. Η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στοίχισαν εκτός των άλλων στη χώρα περί τα 100 δις και επέβαλαν στην υποχρέωση την Βουλγαρία να μας ευγνωμονεί για τις χιλιάδες επιχειρήσεις, τις δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και τα δις που μεταφέρθηκαν εκεί μέσα σε ένα χρόνο. Sic! Έτσι παράγεται ο πλούτος. Όχι με νεφελώδεις θεωρίες αλλά με επίπονες πολιτικές πρακτικές. Και με επαφή με την πραγματικότητα.

Γι’ αυτό κ. Παπαχελά, δεν συνιστά κατά τη γνώμη μου δημοσιογραφική αλλά απλώς σκανδαλοθηρική επιτυχία η συνέντευξη που πήρατε από τον Γιάννη Βαρουφάκη. Κυρίως γιατί η αποδόμηση του συνέβη πάρα πολύ αργά χωρίς επί της ουσίας να μάθουμε τίποτε καινούριο. Οφείλατε να πράξετε το δημοσιογραφικό σας καθήκον πολύ πιο νωρίς όταν μπορούσαμε ακόμα να διασώσουμε κάτι. Και φοβάμαι ότι δεν το κάνατε. Σπεκουλάρατε αντιπολιτευόμενος απλώς αυτό τον θίασο των ιδεοληπτικών περιμένοντας την επόμενη μέρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καταψηφίζοντας τον Προκόπη Παυλόπουλο, σηματοδότησε πολλά περισσότερα από ό, τι ολόκληρη η, ομολογουμένως υψηλού επιπέδου, αρθρογραφία σας. Και να σκεφτεί κανείς ότι η δική σας πληροφόρηση απέχει παρασάγγας από τη δική μου, ενός απλού ιδιώτη.

Και το τελευταίο και πιο αποτροπιαστικό: Το timing που επιλέξατε για να παρουσιάσετε το show-διαφήμιση για τη νέα σας εκπομπή. Δηλαδή την προηγούμενη ημέρα των κρισιμοτάτων επαφών που είχε και έχει ο Πρωθυπουργός στο Davos με Biden, Schäuble, Lagarde, κλπ. παίζοντας το τελευταίο χαρτί για την ανάταξη της χώρας και έχοντας μεταστρέψει την πολιτική του upside-down όπως θα έλεγε και η φίλη σας Madeleine Albright. Θα το πω απλά. Η συνέντευξη Βαρουφάκη αποδυνάμωσε έτι περαιτέρω την δεινή διαπραγματευτική θέση της χώρας χωρίς να προσφέρει τίποτε το καινούριο επί της ουσίας (πλην βεβαίως της δικής σας προσωπικής «επιτυχίας»). Θα μου πείτε βέβαια πως κάνατε ό, τι επιτάσσει δημοσιογραφική δεοντολογία και εγώ θα σας πω πως εκτός από την προσωπική μας επιβεβαίωση κάτι χρωστάμε σε αυτό το δύσμοιρο τόπο. Και σε αυτόν τον κόσμο που μας (σας) ακούει και παρά την καχυποψία του, σας εμπιστεύεται ακόμη.   

Και καλά, από τον Βαρουφάκη δεν περίμενα τίποτε το καλύτερο. Παραμένει ένας αγνώμων νάρκισσος που εκφέρει το «σ» χαϊδεύοντάς το όπως τα δεκαοχτάχρονα και επιδιώκει απεγνωσμένα δημοσιότητα, τον μόνο λόγο ύπαρξής του πλέον. Τώρα μάλιστα που σβήνουν σιγά σιγά οι προβολείς του εξωτερικού, αρκείται και στα πληβειακά μέσα του εσωτερικού. Εσείς όμως, κ. Παπαχελά; Αναρωτιέμαι αν ο προκατόχος σας, αείμνηστος φίλος μου Αντώνης Καρκαγιάννης, θα έπραττε το ίδιο. Και μάλλον ξέρω την απάντηση…

ΥΓ. 1  Εκτός από τα ξεθυμασμένα σκάνδαλα, θα ήταν ενδιαφέρον να στραφείτε προς αυτά που σοβούν τώρα κάτω από τη μύτη μας. Π.χ. τα πορίσματα του κ. Ρακιντζή για τη δημόσια διοίκηση, το πόθεν έσχες των πολιτικών ή τα θολά οικονομικά των ΑΕΙ της χώρας.

ΥΓ. 2 Άνθρωποι χωρίς συνείδηση ιστορίας, κατώτεροι των περιστάσεων, που έχουν πάει τον τόπο δέκα χρόνια πίσω και την αριστερά μισό αιώνα, είναι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η ιστορία θα τους κρίνει. Οφείλουμε όμως κι εμείς όλοι οι υπόλοιποι να στηρίξουμε τη χώρα αυτήν ακριβώς τη στιγμή χωρίς μικροκομματικές υστεροβουλίες ή μηντιακά παιχνίδια κάθε στιγμή.  Χωρίς υπολογισμούς και οπισθοβουλίες. Επειδή δεν έχουμε ακόμα αποφύγει τον γκρεμό. Ούτε διαθέτουμε την πολυτέλεια περαιτέρω απωλειών. Και επειδή όσο κι αν είναι απογοητευτικό και μίζερο το παρόν, το μέλλον πάντα θα ανήκει σε όσους μπορούν να το ονειρευτούν και να το διεκδικήσουν.

Δες μεταξύ των άλλων:

Νόμπελ στο Βαρουφάκη!

 http://manosstefanidis.blogspot.gr/2015/07/nobel.html

Ο Αλέξης, η πεντοζάλη, η ζάλη και ο ίλιγγος…

http://manosstefanidis.blogspot.gr/2014/12/blog-post_60.html