Μάθε να φεύγεις

Όλα τελειώνουν. Είναι αναπόφευκτο. Είναι νόμος του υπάρχειν. Ακόμη κι όσα έμοιαζαν αιώνια. Αν όμως δεν θέλεις να πεθάνουν όσα αγάπησες ταυτόχρονα με το μοιραίο τέλος τους, μάθε να φεύγεις. Φύγε εγκαίρως. 

Έτσι διασώζεται αυτό που μοιάζει χαμένο. Φύγε ενώ ακόμη λάμπουν τα αισθήματα και σε φωτίζουν τη στιγμή που θα απομακρύνεσαι. 

Ο χωρισμός δίνει πάντα νέα διάσταση σε ό τι ακύρωσε ρεαλιστικά ο χρόνος. Μόνο έτσι δοκιμάζεται η αλήθεια της σχέσης. Με την αναχώρηση. Τα κορμιά μπορούν και ταξιδεύουν, οι ψυχές όχι. Κι αυτό είναι νόμος.
Από την άλλη, η απελπισία από μόνη της ποτέ δεν μεταμορφώνεται σε αληθινό πάθος. Η απελπισία σκοτώνει, η λύπη όχι. Τέλος το πένθος από μόνο του είναι μορφή δημιουργίας. Μάθε να μην φοβάσαι το πένθος. 

Ένα γραμμάριο ευτυχίας, άλλωστε, είναι πιο ακριβό κι από το πιο ακριβό άρωμα. Η λύπη πάλι παρέχεται δωρεάν. Και χωρίς φειδώ στην ποσότητα. Αγάπησε την λύπη σου για να σε ξαναγαπήσει η χαρά σου.

ΥΓ. Φωτογραφία αλιευμένη από τον Σαρωνικό του φ.μπ :
Η Σαλαμίνα από το αεροπλάνο. Στο πρώτο πλάνο η Ψυττάλεια και το Πέραμα. Η προέκταση του μεγάλου λιμανιού. Στο βάθος η Ελευσίνα και τα Μέγαρα. Επάνω ένας μεταφυσικός ουρανός φτιαγμένος δυνητικά από το χέρι του Γκρέκο, οδηγημένο από το χέρι του Θεού. Ίσως το πιο ιστορικά φορτισμένο σημείο του πλανήτη. Και κάποτε από τα πιο όμορφα ...