Τα φυλλοβόλα

Κοίταζα το παλιό μου εαυτό

Που μ' εγκατέλειπε σιγά – σιγά.

- Πότε άλλαξα; Γιατί άλλαξα;

(Αλλάζουμε, νομίζω, κάθε λεπτό

Για να ξαναλλάξουμε το επόμενο).

Μοιάζουμε, εγώ και ο πρώην εαυτός μου

Μ' επιτύμβιο που ζωντανός δεξιώνεται νεκρό. 

Έτσι αποχαιρετά κι ο νέος μου εαυτός 

Τον παλιό. Που δεν πρόλαβε να παλιώσει.

-Αυτή θα είναι πλέον η ζωή μου;

Ένα πρόσωπο που είμαι και δεν είμαι; 

Αυτή θα είναι πλέον η ζωή μου

Που είναι και δεν είναι η δική μου.

Καμμένες καστανιές μέσα στο δάσος

Κι αειθαλή που έγιναν φυλλοβόλα. 

Το τοπίο συμπληρώνει κυνηγός

Να πυροβολεί τα σκυλιά του.

Αυτό θα είναι πλέον η ζωή μου

Να βλέπω εμένα ενώ φεύγω.

26/11/13

Από το βιβλίο "Τραγούδια για το πένθος", εκδ. Καστανιώτη