Ο άνεμος και η Άνοιξη

Ποιός θρηνούσε όλο το βράδυ
στις φυλλωσιές του δάσους;
Είναι ο αψύς αέρας της Άνοιξης.  

Κλαίει για όσα έγιναν

και για όσα δεν θα γίνουν.
Με θρήνους σβήνει η ζωή,
με γόους ξαναγεννιέται.
Είναι οξύς ο αέρας της Άνοιξης.

Τα φύλλα διαπερνά, ξυπνάει
την παγωμένη γη, τα φίδια,
τα πνεύματα που άντεξαν
έναν ακόμη χρόνο. Ο πάγος

γίνεται νεροσυρμή και τρέχει.
Τον κυνηγάει ο κοπετός
όσων παλεύουνε να γεννηθούν.
Δεν είναι εύκολη εποχή

η Άνοιξη. Ποτέ δεν ήταν ...
Ο αέρας της, δριμύς και τιμωρεί
όσους στο θάνατο βολεύονται
ή μεσ' της ζωής την νάρκη.


ΥΓ. Κάποιοι μεγαλώνουν
ενώ κάποιοι αποφασίζουν
να γεράσουν. Και είναι τότε
που η Άνοιξη εκδικείται.