Εκείνος ... εκεί ψηλά ... εν μέσω δώδεκα ... κι όμως μόνος Του. Οδυνηρά μόνος. Μόνος. Ανάμεσα σε ψεύτες, σε δειλούς και σε έναν προδότη. Σε ανθρώπους που δηλώνουν πως αγαπούν αλλά δεν μπορούν να υπερασπιστούν τις αγάπες τους.
Κι αυτή ... επίσης μόνη της... εδώ κάτω. Από πάντα. Τόσο που το έχει συνηθίσει. Να την συντροφεύει παρηγορητικά η σκιά της.
Έστρωσε λοιπόν και σήμερα τον μυστικό της δείπνο χωρίς να νοιάζεται για τον προδότη που είναι ήδη εκεί ...
κρυμμένος στην κουρτίνα.
Αυτή, όπως πάντα και χωρίς περιττές θεατρικότητες, θα μοιραστεί μαζί του το φτωχικό καθημερινό της ... Ένα ποτήρι κρασί, ένα κομμάτι ψωμί. Το σώμα της, το αίμα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου