Η αρχιτεκτονική ως μνήμη και συνείδηση της πόλης ...
* Αλλιώς " Πόλη και Ψυχή " κατά Georg Simmel
Βραδυάζει σιγά σιγά στην μεσαιωνική πόλη του Neuchâtel και τα κτήρια της που έχουν ζωή αρκετών αιώνων, φωτίζονται αριστοτεχνικά. Κτίσματα που αντέχουν πιστοποιώντας την ανάλογη αντοχή, την συνοχή των κοινωνιών που τα εκκόλαψαν. Πρόκειται για μιαν παράδοση που εκφράζει ποιότητα ζωής και υπερβαίνει την διακόσμηση ή την αισθητική μόδα. Ο αστικός πολιτισμός στην πιο ουσιαστική στιγμή του. Αυτό που τον καθιστά αξιοζήλευτο σε άλλες κοινωνίες (π.χ τις ισλαμικές).
Εδώ η αρχιτεκτονική λειτουργεί ως η συνείδηση των πόλεων, η σιωπηρή ιστορία τους γραμμένη από τον μόχθο και τα επιτεύγματα των γενεών που προηγήθηκαν. Εξ ου και ο ανύποκριτος σεβασμός των νεοτέρων. Ό, τι ακριβώς συμβαίνει δηλαδή και με εμάς στα Εξάρχεια.
(Το μίσος και η παράλογη βία, με άλλα λόγια, προς οτιδήποτε μας υπερβαίνει. Ο καρκίνος μιας γενιάς και μιας εποχής).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου